Alle inzendingen over Weemoed OR Heimwee

Ik mis mijn vader En mijn hond Soms mijn ex En soms ook niet Ik mis de dagen Die ik had Los van depressie Of verdriet Ik mis de zachte handen In mijn haar Al het gevoel Dat er toen was Ik mis mijn jeugd Zo ook mijn buurt Mijn oude school Mijn leuke klas Dat besef ik nu pas En het werd nog erger Al dat gemis Toen ik dit gedicht Wat…

ik betrap mezelf op een vleugje heimwee naar het oude Frankrijk Hotel des Alpes tout le confort A Die route de Gap en de Grand Garage van A.Saviard Centre Ville waar je destijds terecht kon voor een Peugeot of Simca de snel vervagende schildering op de oude muur in Pontaix maakt weemoed in mij los met het glas pastis op het…

Ze sprak vol passie over pijn het lijden van haar Russische ziel over weemoedigheid en het gemis der dingen heimwee en verlangen van geur van verf op doek haar woorden raakten mijn hart dat in harmonie met dat van haar begon te zingen er vonkten lichtjes, ze dansten rond tussen hoofd en hart en mens daar in het duister bij de deur…

straight ahead immer gerade aus en dan ineens die afslag naar links, rechts, einde rotonde or whatever...…

uit mijn diffuus verleden paar ik nu beelden aan muziek de schoonheid aan ontroering leg ze bezonnen in het heden vast hoewel verbluft over de keus van mijn zo korzelig geheugen verbaasd dat het verborgen heimwee zich willekeurig mengt met dat wat weemoed was herinner jij je nog dat je me vroeg naar het verschil tussen die vormen van…

De waterkant, met spiegel van de zomer bood weinig soelaas tegen de innerlijke onrust die zomermiddag op het adolescentenkamp voelde ik de heimwee dieper dan ooit naar het land waar ik geboren was als klein kind verkocht aan Hollanders maar door ‘t Indische bloed in mijn aders stroomde rivieren van weemoed voeren zielenboten tegen de wind…

Ze antwoordde nogmaals in fluistertoon dat ze het wilde proberen met jou omdat je grotendeels uit dromen bestond in droevige weemoed van herinnerde momenten.…

Ik kan door heimwee overmand Memories eren, observeren Ook weemoed naar een andere tijd Dan die waarin ik werd geboren Veroorzaakt lotsverbondenheid Kan hoog op herbeleven scoren Een kijkje in De Gouden Eeuw Met aan de Vecht de buitenplaatsen Een winterlandschap, ijs en sneeuw Met arreslee, vriesletsel, schaatsen De stoommachien, fabriek…

Je pijlen zijn raak in mijn ziel geschoten De geur van vandaag, weemoedig van nu, smelt laag na laag, wordt morgen uitgegoten.…

vermeden to be or not to be, that is ...…

Het diepste ik dat ik van jou ken laat mij hier weten wie ik nu ben onder maanlicht in de nacht en onbevangen het is de stilte in jouw zwijgen die ik in mijn hoofd herken als weemoedig nachtlied van verlangen het zijn dromen die dikwijls verschijnen wanneer de zomer gaat verdwijnen zonder wrange klank van droeve heimwee…

De weidse gebaren van jouw golfstroom beademen het voorjaar met nieuwe zomer in de stilte van die heimwee ben ik het kind van de duinen te klein om de horizon te aanschouwen te groot om de zandkorrels te tellen in de verte van dat grote verlangen zeevriend, leen mij de weemoed in jouw ogen laat het land van mijn hart jouw schip zijn de…

Want: met weemoed denk ik terug aan toen, wat zou 'k dan nog een keertje over willen doen? Zou ik terugkijkend andere beslissingen nemen, of zou ik gewoon dezelfde weg nemen, als die ik nu genomen heb?…

Een blad dat dwarrelt van een tak. En bij het vensterraam een kaars die langzaam opbrandt in alle rust met weer even jouw gezicht. Hoewel de liefde al lang is uit geblust.…

Het komt misschien door het weer Dan schijnt de zon, dan weer niet Zo ook met mijn gevoelens elke keer Dan ben ik happy, dan weer niet. Als ik happy ben, dan zou ik willen schreeuwen De wereld laten weten hoe blij ik ben En al het moois in de wereld willen omarmen Ben ik dat niet, dan zou ik willen huilen dicht tegen je aan willen kruipen…

we dansten samen op het witte strand blij verlangend naar de nacht een meisje lief uit niemandsland haar handen koud haar lippen zacht met gele bloemen in het haar bespeelde ze de zachte wind zo magisch mooi, een leuk gebaar van jou, voor mij, mijn godenkind de donkere hemel straalde open och, lieve mensen wat een zicht want…

Dan komt het heimwee weer in vlagen. Ik kan haar niets meer vragen, want moeder is niet meer...…

In God's latrines krijsen blondines non-stop zijn "IT'S NOW OR NEVER !"-kreet.…

Teek it or leave zoiets! Nieuwe bacteriën vormen bedreigingen voor ons bestaan Weer zo’n vies beest zonder tekenbevoegdheden Rutte kom op man en doe er wat aan!…

Ik heb nu wel een redelijk alternatief maar voel weemoed in mijn onderbewuste en heb heimwee naar mijn schildklier in ruste.…

Kijk nu nog even naar het blauw dat oeverloos de hemel kleurt en dat van heimwee wil vertellen, van pijn die deze keer zo anders is, vol weemoed om een afscheid, nu voorgoed.…

Een wild fantoom van zang stijgt op uit lang vervlogen erotiek de vrucht van samen die ons kon bekoren Gij vroeg was deze hang een zucht van kundalini's passievrucht of was ze puur uit cupido geboren Ik zei het kan geen weemoed zijn geen terugverlangen heimwee vlucht in een melancholie eerlang verloren Ons samenzijn…

Het overvalt je zomaar, heimwee naar wat, vraag je me, nou gewoon heimwee naar wat was! Wat was er dan dat je heimwee hebt vroeg je me daarna ik zei gewoon, nou dat? Het overvalt je bij een melodie of bij het zien van wat zag je dan, vroeg je me? Een traan biggelt over m’n wang ‘k weet ‘t niet, gewoon? ik heb heimwee naar dat!…

de zomer heeft zich ingepakt berust in een verlatenheid herfst brengt me heimwee een stille weemoed terwijl de wind toch zo vol van leven over de aarde raast menig blaadje omhoog blaast en ik zie hoe een kind dansend haar weg vindt zich verbaast over de vruchten die de bomen verlaten hoe handjes graaien, pakken verstoppen in jaszakken…

Mijn oor is kleurpositief de rode rand kookt van jouw woorden, fel licht spat uit de schelp en hangt voor mijn mond voor mijn ingehouden adem mijn lippen nog niet open mijn gedachten onuitgesproken mijn blik kleurnegatief met doorbloede hersenen gekruiste armen, gloeiend van argwaan en verzet van willen aanvallen Jij zult er niet…

Ben je vluchteling of ben je gelukzoeker dat is de vraag Hamlet dacht aan zelfmoord alleen daarom was het 'to be or not to be' als je aan mij vraagt of ik gelukzoeker ben dan zeg ik ja als je aan mij vraagt of ik wil zijn of niet zijn zeg ik wil er zijn 'er' is een plaats die tegen de dood is grammatica van het…

Heimwee naar echt oer eerder.…

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

Waar dwingt de reis en remt de weemoed hoe volgt zij sterren in de nacht?…

Je denkt weemoedig aan liefde zoals die er was in ’t begin onmiddellijk in de kustplaats van heimwee, eb en vloed je woont daar in het droomhotel van verlangen naast de brief van een vreemde uit een ongelukkig huwelijk geboren alle waangedachten laten je los omdat je het kind bent van een droom in onverteerbare herinneringen begin je…