Alle inzendingen over Woede OR Grens

Uit de aandrang van de tong, om de geestdrift te bedrijven, roert zich opnieuw, komt naderbij, beklemt in alles wat zich onderscheidt, komt in lauwe tranen dichterbij, daaruit peil ik wat er nog te verwachten is uit deze gaven, wat heb ik zelf te vergeven, waar ik schuld aan had, te voldragen tot het einde waar geen grens meer is, alleen…

Over de grens Het voelt vertrouwd; rondkuieren door het verleden de pijn herleefd; een douche aan herinneringen vloeit over je heen. De grens is bereikt het beweende verleden doorlopen de sjerp bestikt met tranen weggeworpen vooruit, de eerste stap over de grens van het verleden.…

Ik zag je lopen In mijn droom Je werd wazig Mijn antenne uitgestoken Maar je was te ver weg Geen bereik Ik zocht verbinding Bij de mast van verlangen Drie balkjes, twee balkjes Verbinding verbroken Je was al Over de grens…

zet dit kabinet in plaats van die kinderen Nederland maar uit [senryu] foto: Martien Montanus…

Zacht fluister ik je naam op de grens van slaap en waak en breng mijn liefde over in woorden die ik maak. Je kunt ze niet echt horen maar toch treffen ze doel je ziel staat er voor open en weet hoe ik het voel. Mijn woorden en mijn kussen ik dek je er mee toe en word het lichte strelen in duizend jaar niet moe.…

Flessen ruim gevuld voor de bonte avond. Mijn tekst werd zacht muzikaal gestreeld. In haar fluwelen huid vocaal verdronken. Heeft haar vurige octaaf mij nooit verveeld. De toon die zij aanhoudend kon inzetten. Geflest door haar royaal begerige vocht. Verslikte ik mij eens maar nooit meer! Nu ik jou voor het laatst heb bezocht.…

Frappant hoe zo ‘n commies die zaak bekijkt: “Ik vind echt dat de grens hier is bereikt.”…

je ziet de ander niet meteen maar op het tweede gezicht wen maar aan het donker het wordt vanzelf veilig je hoeft de grens niet over te gaan om de ander te zien ga je toch een grens over…

daar gaat zij daar gaat zij dan zij gaat nu pas de lichtstad wacht de stad wacht al lang op haar het leven verwacht haar daar ik voel haar ruimte de opening naar morgen scheppend naar vermogen een trede omhoog in verder in kleur en bruisend werk zo doorgaans sterk daar zal ze aarden zonder achterlating, hier, van waarden mijn binding…

Ik zou sommige mensen, lieden Wel eens een harde klap willen verkopen Op d’r kont, op d’r bek Of op d’r smoel willen slaan Of erger d’r nek langzaam breken Zelfs morsdood willen schieten Maar ik beperk me tot die gedachten Alhoewel ik mentaal, zeer samenhangend sterk verbaal en langdurig tekeer kan gaan Ik schreeuw, gil, ik tier Het snot…

Hoe mooi het ook is, de witte sneeuwpracht, hoe schitterend het is, hoe prachtig de foto's die je maken kunt van die wonderschone witte wereld, ze is ook een vijand. Een vijand die je niet tegen je moet hebben, want wederom, net een maand na de vorige lawine, is er ook vandaag weer een vracht sneeuw, in de vorm van een lawine met mensen…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

In mijn stoutste dromen ging ik hem te lijf, met goedendag, salpeterzuur of met een ordinaire rijf. Maar ‘t zou wellicht zo vlot niet gaan, die gast heeft ooit nog judo gedaan en leerde smerige streken van nonkel Kageebee, hoe je banden lek moet steken of katten kan verzuipen in een vieze achteraf w.c. Maar kom genoeg gelachen, Vladi is…

Door soms maar zo in woede te ontsteken Creëerde hij een sfeer van blinde angst Maar empathie duurt doorgaans toch het langst Dat hij dat niet goed wist is wel gebleken Hoe moet het ministerie verdergaan? (Mathijs van Nieuwkerk zoekt nog steeds een baan)…

Je zegt je bent vrij maar jouw hart laat de kooi gesloten is er een grens aan pijn een grens aan verlangen of een grens aan tomeloze liefde slechts de sterren kunnen het vertellen ik laat jou wonen in mijn dromen bivakkeren in mijn hart…

Ik sta midden in mijn land Achter mij ligt een grens De grens van mijn willen Daarachter bevindt zich een wereld Van pijn, op bed liggen, en afhankelijkheid Ik sta midden in mijn land Vóór mij ligt nog een grens De grens van mijn kunnen Daarachter bevindt zich een wereld Van lang werken, sport, en tillen Ik kijk naar mijn buurlanden Ze…

op de grens van eb en vloed delen stromen zout en zoet op de grens van vast en vrij helen dromen jou en mij…

Woede, ziedende ziel, verloren in hartstocht, Een niet te temmen rode waas, Verloren in het verloren zijn, Woede, traan.…

Bliksem en donder Verdriet en woede Alles tegelijk Een uitbarsting is gekomen Een diepdreigende uitbarsting Van verdriet en woede Opgekropte emoties Het lijkt net onweer Maar geen onweer in de lucht Maar in een ziel Een ziel die is verwoest Verwoest door emoties Emoties van woede en verdriet…

woede kun je cultiveren een scheutje water op zijn tijd je knipt de dorre blaadjes weg woede grondig snoeien is te leren kom je in de knoop met die kolere dan is er nog het handboek woede optimale verzorging behandeling van etterende zweren in hoofdstuk drie na pesten paragraaf 11A staat vermeld dat het fenomeen woede geldt als expressieve…

te dromen tussen de bomen en achter de Veendijk verstopt wordt een zonnepark tegen de grens aan gepropt veel natuur een mooi gebied dus niet vergeten: De Lethe…

Ze waren op hun hoede Toen er een brandje woedde En het erom ging spannen. Tegenwoordig, wat u al vermoedde, Koelen ze op deze helden hun woede.…

Hysterisch gekrijs vervult de kamer waar we momenten ervoor nog met onze lippen een liefdesverklaring hebben afgelegd je onredelijke woorden hebben het zonlicht van de dag kwijt gemaakt onwerkelijk ook hoe je vanuit het niets me bijna tot bloedens toe raakt Om medelijden mee te krijgen zoals je daar zit niet wetende hoe je met…

De nacht overwint deze waanzin niet Ijskoud ligt ze stil De angst heeft geen stem De dag kruipt over haar gegil Bevriezende kinderkreten Verloren in krijsende ogen Eén blik voldoende Tranen die nooit meer opdrogen Nooit komt er een einde Er is geen genezen Er is geen vergeten Woede is die nacht geboren ‘k Heb toen mijn leven verloren…

scherpers Mag niet van de wet Kon ik maar zo hard schreeuwen Dat ik je breken kon Zodat je op zijn minst gebukt zou gaan Onder mijn pijn In mijn gedachten Ben je al duizend maal gestorven Trouw rouwend vloeiden mijn tranen Terwijl je ziel lachend Zijn vleugels uitsloeg En jij jouw woorden tot echo maakte Van mijn geschreeuw Mijn woede…

af te dalen in het krocht van jouw venijn zou om onverteerde eigen woede zijn mijn zwarte goud weet zich elders zoek kleurloos fluitend asemnood keert het rode doek kompel ga alleen dit licht blijft aan hoewel van gelijk verbond ik zal elders graven gaan…

De deuren zijn dicht de ramen gesloten het wereldwijde licht wordt aangezet genoegzaam en onder het genot van een sigaret worden raketten afgeschoten... voor het aantal doden wordt er verwezen naar internet.…

Mijn dagboek is volgeklad Morgen is een open einde Op de trein volg ik de stroomdraden De dunne boog neerwaarts Ze zingen onbestemd eentonig Sneeuwvlokken smelten op het raam Shaduwvlakken schuiven over het gelaat Een donkere woede zet me klem Snoert de strop om de strot Tilt me op Laat me los Tot ik oplos in een luchtbel Alles gaat…

ongezouten lijkt de mening die in waarheid is weerlegd op tongen van gelijken voor niemand levensecht zij vormt in haar tonen die bittere stem een gevoel van falen zwaar onderkend wat niet zal wijken naar morgen toe gezouten is mijn mening kruidig rechttoe…