26 resultaten.
Zwaartekracht
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 61 Het huis is opgeruimd
nu mijn hoofd nog
handen om een warm glas
lichten uit, staren
naar een vlam, ongemerkt
mijn zorgen verbranden
Maar mijn schedel behoudt
diep verborgen iets zwaars
dat geen licht ziet, verscholen
een verlangen
te leven en ervaren
mijn schedel behoudt
mijn zwaartepunt…
Dichter en geen oproerkraaier
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 1.190 culturelen
Maar de man voelt zich juist vereerd
denkt eenmaal tot erfgoed gepromoveerd
vlooit Bea me nu al na op Kroonjuwelen
Toelichting:
Pom Wolff zielsblij dag en nacht te worden gevolgd en vastgelegd in de KB te Den Haag.…
Gedachten
poëzie
3.0 met 10 stemmen 2.129 Bij het lijk van de Eerwaarde, Geleerde Here, Adriaan Wolff
Predikant in de Beemster
Is dit mijn waarde Wolff, zo minzaam in zijn spreken!
Zo keurig in zijn smaak! zo goed – zo groot van ziel!
Zo wakker op zijn post, zo treffend in zijn preken!…
Het Gasthuis.
poëzie
4.0 met 6 stemmen 2.803 de b r o e d e r.
'k Weet niet, wat wij hier toch doen?
Foei, het strijdt met ons fatsoen,
In een Gasthuis rond te dwalen.
Nauwlijks kan ik adem halen!
Hemel! welk een nare lucht!
Wat voor genoegen,
Geeft u dat zwoegen
Dat gekerm, geklaag, gezucht?
de z u s t e r.
Broeder, kent gij 't heil nog niet
Dat ons 't mededogen…
TOEVAL
snelsonnet
4.0 met 10 stemmen 180 Ineens ontving ik een berichtengolf
Er lag een roofdier in een tuin te pitten
En kort daarvoor, gaat u er maar voor zitten:
Trof Silvia De Wolf-De Wolff de wolf
Zo'n naam maakt uiteraard de tongen los
Die komt van 'silva': dat betekent 'bos'!…
Aan mejuffrouw Agatha Deken
poëzie
2.0 met 19 stemmen 3.928 mijn waarde WOLFF! mijn man! -
In ’t holst des nachts! - ’k zit voor zijn ledikant te lezen;
Hij spreekt met mij, hij sterft, valt in mijn arm! - ik kan
Niet schrijven! - hemel! moest ik juist allenig wezen!…
toen je stilte stuurde
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 1.383 niets
is me liever
dan eenvoudig mooi
het bloemblauw
vers gescand
natuurlijk in het licht
een meisje
drinkt in stilte woorden
denkt hem goddelijk lief
en ik
ik kan in stilte
niet meer denken
ik kan het denk ik niet…
JA
hartenkreet
2.0 met 54 stemmen 12.751 had ik dit land verlaten
als ik van haar bestaan
geweten had
het gaat per uur nu
harder jij
wat is dat toch
ik zoek een mens van mens gemaakt
die mij de bodem
uit de hel laat schreeuwen
en die dan nog
ja dan nog naast me ligt
en als mond van tederhout
zou ik wijken voor je woorden
zou ik ?
misschien is ja
het mooiste woord…
soms leek het op leven soms zelfs meer
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 383 wat kraakte de loopplank
en prachtig de schepen ze zingen en kreunen
ze zeggen het weer
aan jonge geliefden
die likken als honden
zij lusten er pap van wat willen zij meer
aan slammers poëten
die schrijven op armen
over billen en borsten over tepels en teer
aan ouden van dagen
die zochten niet vonden
de dood onder ogen en pijn van…
6811 BJ Armhem
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 274 Op het Johnny Van Doornplein
Stapelen de zuipers hun sculpturen van blik
En lunchen dorstig op betonnen nasischijven
Strikt gescheiden van de patatjepeeërs
De dam van kots, zweet en verschaald bier
Hun openluchtbar is een effectieve barriëre
Tegen het V&D-volk dat jij ooit van alles toedichtte
Totdat je hier bekaf en ademloos nederzeeg
Electric…
Holiday Deluxe
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 345 Mijn handen beroeren het ivoor
maar ik tast naar ebbehout
jouw ebbehuid beroert mij
Vlak onder je afro-kapsel
( een zoete bos vioolsleutels )
bij het allerlaatste krulletje
dat nog zacht naar cocos ruikt
daar ontrolt zich mijn toetsenbord
dat
... stippelt langs je lange nek
tussen je als zwanenvleugels
opgevouwen schouderbladen…
Eerlijke mensen, hoe gaan we er mee om?
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 666 Noem het klagen.
Klets maar met je leer het dragen.
De mensen genieten van over een ander praten.
Dat is iets wat de meesten niet kunnen laten.
Ik geef eerlijk toe, ik ben niet perfect.
Soms gebeurt er iets dat je nekt.
Wil je hier eerlijk over zijn.
Dan stuit je op onbegrip, dat doet pijn.
Gelukkig heeft het me sterk gemaakt.
Er is…
Bevroren hart
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 451 Een oneindige blik
Gedegen liefde, ontembaar
Overvallen door schrik
Zo mooi, fragiel, zo breekbaar
Koester ik haar
Geen woorden voor
Een verschijning zo onbeschrijfbaar
Ik bevroor
Ontdooi mij
Ontdooi mijn hart
Aanvaard mijn liefde
Laat mij ontwaken uit deze droom…
Kluizenaar
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 217 eenzaamheid gezworen
was in mijn eentje gestrand
wist niemand te bekoren
mijn hart aan de stilte verpand
verbonden aan vrijheid
verknocht aan de rust
niet gehecht aan tijd
geen behoefte aan lust
zo leefde ik voort
mijn leven onachtzaam
door niets of niemand gestoord
ik werd zeer bekwaam
bekwaam in de wijsheid
ik beschouwde mijzelf…
Traan
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 418 een traan rolt langzaam
langzaam maar zeker naar beneden
de andere tranen zijn volgzaam
er is verdriet geleden
een zout spoor achterlatend
zachtjes wenend
de emotie gehavend
niet redegevend
de mond gesloten
lippen die trillen
de trots ruw omgestoten
op zoek naar troost om te stillen
het verdriet heeft de overhand
treurend over dat…
Marcherende bergen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 104 Woeste rotsen
Een grijze Kolos
Stampend en stampend
Een landrug
Tart zijn lot
Raast
Breekt
En schuift op…
IJskoningin
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 193 Daar veinst een geluid
Knisperend door het oor
Het kruipt onder de huid
Totdat ik bevroor
Haar schoonheid zo limitieus
Haar lach onbedeusd
Keek zij mij aan
Bevroren,
Betoverd
In een enkele knal
Vermaakt tot kristal
Totdat
Uiteengespat
Het is dat ik Haar bemin..
De IJskoningin…
Als stilte de taal der mensen was
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 97 Als stilte de taal der mensen was, slechts gebaren en signalen, geen enkel geluid. Als stilte de taal der mensen was, onachtzaam alle woorden, alle talen, een kreet onbeduid. Als stilte de taal der mensen was, vreugde en emotie gesmoord. Als stilte de taal der mensen was, liederen en melodieën nimmer gehoord. Als stilte de taal der mensen was, veroordeeld…
Zweep van welbehagen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 77 Zwoel kloppend bloed, een zweem van verlangen
Het hart dat overslaat, mijn papillen
Proeven geluk
Ik sluit mijn ogen
Een woest licht danst, een zweep van welbehagen
Een glimlach krult op
Ik ben verliefd
Op het leven…
Liedje
poëzie
2.0 met 6 stemmen 1.490 Wat is zonder min en wijn
´t fleurig, jeugdig leven?
Alles wat ons lief kan zijn
moeten zij ons geven.
Groten, wilt g´eens vrolijk zijn,
en uw zorg verjagen?
Zoete meisjes, goede wijn,
kunnen u behagen.
Helden, wie de krijg verheugt,
vragen niet naar kransen,
als zij aan de hand der vreugd,
met de meisjes dansen.
Wen w´in levens angst…
De avond
poëzie
2.0 met 14 stemmen 1.851 Weg is de dag! hoe flauw kan men ontdekken
Hetgeen nog straks ons aanblonk in ‘t gezicht:
Hoe zachtjes volgt de scheemring op het licht:
Zo zien we allengs onze ogen ‘t licht onttrekken.
Zie, de avond valt; ‘t gewoel begeeft de straten,
De werkman treedt zijn warme woning in;
Zeer wel tevreên met eerlijk klein gewin,
Tracht hij naar schat,…
Het spijtig meisje.
poëzie
2.0 met 6 stemmen 2.044 Piet:
Aardig Meiske, lieve Zoetje,
Trouw eens eindelijk jouw Piet.
Kom, mijn lieverdje, nu moet je!
Wees toch zo kieskeurig niet.
Kijk, daar sta ik als zo'n snijer;
Spreek dan Zoetje, wil je mij?
Ben ik dan geen kante vrijer?
Heb ik dan geen Boerderij?
Zou jij mij nu lopen laten,
Ben je mij dan niet getrouw?
Ik kan op zijn Steeds…
Het naaimeisje
poëzie
3.0 met 14 stemmen 6.457 'k Heb mijn poppen weg gedaan,
'k Heb mijn speelgoed weggegeven;
'k Moet nu als een vrijster leven,
Want ik zal op naaien gaan.
Denk wat blijdschap of ik voel.
Kom, ik ga ook, zonder dralen,
Van mijn huis mijn kussen halen,
'k Bracht al reeds mijn stoof en stoel.
Moeder zei: (wat is zij goed!):
‘'k Zal, opdat ze uw eer niet…
De hupse boer
poëzie
3.0 met 3 stemmen 872 Mijn lief! mijn lief! staat u mijn wijs van leven,
(Zijt gij zo veranderd?) nu in het geheel niet aan?
Zeg mij, wat tekens zal ik u toch geven,
Dat mijn geluk niet slechts bestaat in waan?
Gij mij verlaten?
Heb ik dat te vrezen?
Omdat ik op het land
Gestadiglijk moet wezen?
Geef mij uw hand,
Mijn lief, geef mij uw hand, geef mij…
De onverwachte ontmoeting.
poëzie
4.0 met 5 stemmen 898 Nog nooit, nog nooit voelde ik mij dus ontstellen
nog nooit mij meer ontstellen!
Ach zijt gij 't, zijt gij 't zelf dan mijn vriendin?
Wat ik voel, kan ik u niet vertellen,
Als alleen dat ik u nog hartlijk min.
Maar zou, maar zou ik wel zo zeer ontstellen,
Zo gij niet waart mijn waardigste vriendin?
Kom laat, kom laat…
DE LANDMINNAAR
poëzie
1.0 met 32 stemmen 3.387 Wel man, wat kan
u de stad behagen,
dat gij mij durft plagen
om mijn keur?
’t Lust mij niet te leven
naar de sleur.
Al wat de stad kan geven
heeft geen smaak of geur.
Hoor mij, wilt gij
onschuldige vermaken
onverhinderd smaken?
Kom op ’t land!
Leer eenvoudig leven;
heb verstand!
Natuur wil heil u geven;
neem het uit haar hand!…