Vorig weekend las ik
in De Standaard der Letteren,
wat gisterochtend
zijn laatste zkv
bleek te zullen zijn.
'Verdrongen verleden'
was de titel.
In zijn stukje een opsteltitel
van 56 jaar geleden:
'Ontsnapping aan de dood',
wat hem gisterochtend
niet gelukt is.
Zijn Zeer Kort Verhaal
was langer
dan gewoonlijk.…
Op een morgen droomde ik
Dat ik mezelf geworden was -
Eindelijk was ik geworden
Wie ik heimelijk altijd al
Wilde zijn,
De Japanse steenhouwer
Was immers altijd mijn
Droombeeld geweest, nooit
Had hij mij losgelaten,
En nu waren we samengevallen
Tot één persoon, hij en ik -
We gingen emigreren naar
Een land hier ver vandaan,…
Ik was het verloren
Zonder dat ik er
Erg in had -
Pas toen ik zag
Dat de treurwilg
Zich ongevraagd
Over mij heen
Gebogen had
Merkte ik dat
Een ongewild verlies
Had geleden van
Iets dat ik al die
Tijd onbewust
Met mij mee
Gedragen had…
De wereld in mijn hoofd
Is te groot geworden,
Ze heeft zich uit mijzelf
Ontvreemd en vervolgens
In een baan
Om de aarde gebracht,
Heimwee naar het
Ouderlijk huis
Kent ze niet,
Ze geniet louter
En alleen van
Het uitspansel,
Van de ongekende
Sterrenpracht…