Met hoop en twijfel,
luister ik naar je warme stem
In één blik
vang ik het licht van je gedachten
met de mijne vervloeiend in een betoverende zonneboog.
Even dacht ik dat jij…..
Even…
Ik kijk naar je
Neem je volledig in me op
en herhaal stilletjes je woorden…
de regenboog / zonneboog?
de druppels
de zon?
het wikken
en wegen
van haar wereld
versus realiteit
overschrijdt
de grenzen van het heelal
anders gezegd: de tijd…
zoals tijd
in het licht
vervliegt
zoals liefde
verschijnt
in het maanschijnsel
van de tijd
zie ik in het oog
van de regen
een zonneboog
vol geur
ruik ik
de regen
vol warmte
voel ik
de zon
regen en zon
breng mij terug
waar ik begon…
Veelkleurig schilderen we
delen van het leven
een groot vlak sociaal
boven het cultureel
door ’t hele doek
zien we onszelf verweven
hier iets te weinig
daar weer iets te veel
het sociale buigt zich
naar de ander over
het culturele haalt
het anders in de ander boven
ziet het ontplooien in verrassend
tot een gouden zonneboog
zo komen…
wind-waaiende groene palmen
en vliegende smijt-smak-vallende objecten
die aan je zicht worden onttrokken
als de ineens uitvallende buitenverlichting
diepe donkere duisternis toevoegt
aan dit natuurverschijnsel
waardoor je diepste gemoedsnatuur
haar tsunamie(pr)achtige kant laat voelen
wat je verstrikt, verstikt en doet snakken
naar eb en zonneboog…