Alle inzendingen over aan een

Plantjes water geven dweilen stoffen ramen lappen De was doen boenen strijken poetsen nee het zijn geen grappen Borduren haken naaien punniken breien aan een mouw Dat zijn toch van die dingen die bestemd zijn voor een vrouw We gebruiken ook geen maandverband parfum of aceton potloodje make-up remover lipstick of tampon eye-liner mascara nagellak…

Ik zit te mokken mieren melken, altijd weer dat rot humeur Steeds maar zeveren zeiken zaniken zwetsen ziemelen en gezeur Ik heb koppijn ben chagrijnig heb een kater ben niet fit Kan wel janken huilen schreeuwen, ben zo triest ik heb geen pit Ben uitgekookt geirriteerd gevoelloos en zo treurig En als ik niet verzieken kan dan ben ik sikkeneurig…

het laatste beetje is nu op veel had ik te verduren het kaarsje is nu opgebrand gedoofd zijn alle vuren voor mij, die het aangaat, is het niet erg ik heb genoeg geleden voor hen die ik achterlaat vaarwel en wees tevreden…

Klein en weerloos gepest, getreiterd, je niet voldoende veilig voelend op school maken je tot een moeilijke puber. Je grenzen verleggend, zoekende… maar vooral depressief, steeds verder wegzakkend. Bang ben ik, omdat je leven geen zin meer lijkt te hebben en je alleen maar dood wilt. Nauwlettend houd ik je in het oog je steeds tot praten…

Een vlindertje zit op het raam Zittend wacht hij met zijn vleugels gevouwen Niet wetend van de faam Niet wetend hoe hij zijn leven zal opbouwen Maar ondanks dat gaat hij de wereld tegemoet En pompt zijn vleugels vol met bloed Hij vliegt verzekerd over de heg Zoekend naar zijn levensweg Ik kijk met grote ogen naar zijn cocon Die hij als rupsje…

Gebroken door pijn, Gecrasht door verdriet, Grote scherven, kortsluiting en veel schade. Het slachtoffer, onschuldig en getekend door littekens. Onherstelbaar! Toch wordt het gelijmd en gereboot. Maar, zoals bij een vaas die opnieuw in elkaar is gepuzzeld, zie je krassen en littekens nog, voor altijd.…

Ik leef in een leugen dat jij terugkomt maar dat gebeurt toch niet meer. Als ik er over nadenk dan doet mijn hart zo'n zeer. Zie je dan niet wat je aangericht hebt? S'avonds rollen de tranen over mijn gezicht. Heb je niet door dat je me pijn doet zo? Kijk je nooit in een ander licht? Dat je nu met me afspreken wilt alleen voor mijn beste vriendin…

Groene ogen waar ik zoveel in zag. Groene ogen en jou lieve lach. Door en door blijft het steken dat je het met mij wou breken. De tijd verstrijkt met grote slagen en toch wil ik je nog steeds vragen: mis je mij ook? kom je terug bij mij? Maar die vragen zijn vast zinloos, verspilde tijd. Elke dag weer denk ik aan je , je ogen , je lach. Ik…

Hoe kan je mij dit aandoen terwijl je zoveel weet van mij. Terwijl we al zolang vriendinnen zijn dit maakt me echt niet blij. Je pikt een jongen voor mijn neus weg terwijl ik al flirtte met hem. Je weet dat ik niet makkelijk met jongens omga is er voor jou geen rem? Want jij hebt al zoveel jongens je houd ze stuk voor stuk voor de gek. En als ik…

Het begin van acceptatie begint te ontstaan. Het is tijd geworden om verder te gaan. Het zal nog niet altijd even makkelijk zijn. Maar mijn hart begint langzaam te helen van de pijn. Ik ga niet eenzaam zit kniezen want de keus is aan mij. Ik doe leuke dingen en word weer sneller blij. Ik begin de herinneringen al mooier te vinden. In plaats van…

Het interesseert mij niet wat je voor de kost doet. Ik wil weten waar jij naar hunkert, en of je durft te dromen over het ontmoeten van je hart’s verlangen. Het interesseert mij niet hoe oud je bent. Ik wil weten of je het wilt riskeren om er uit te zien als een dwaas, omwille van liefde, van je dromen, van het avontuur om te leven. Het…

Fok het gewoon Fok gewoon de leugens. Fok onwetenheid Fok naïviteit Fok scheinheiligerds Fok Sletjes Fok players Fok mensen Fok slijmerds Fok de goeie En de kwade Fok het leven Fok de maatschappij Fok de regering En de naieve bevolking erbij Fok alles Fok iedereen Jullie kunnen me wat Fok oorlog Fok vrede Samen leven kunnen we toch…

Stuur me een brief geef me een uitzicht maak me een mantel schrijf me een gedicht breek me een steen maak me een poort stuur me een ster geef me een woord bouw me een cel met vier wanden licht schenk me de vrijheid van jouw gezicht. --------------------------------------------- uit: 'Een boek van wondere dingen', 2018.…

Je was mijn kleine jongen, lief en zacht, jouw oogjes straalden praal en pracht Jouw glimlach was mij geliefder dan parels en robijnen, jij liet elke pijn uit mijn hart verdwijnen Tot op een zekere dag dat je mij verliet, ik leek wel te verdrinken in de tranen van mijn verdriet Ik had je zo graag nog 1 keer papa horen zeggen, je nog 1 enkele…

hij veert op die nacht het zijn weer de dromen hij kent ze als zijn broekzak och, waren ze te schrijven… de ochtend, de uren een merel kraakt een tak bladgoud ritselt o, laat nog even die stilte blijven vruchten smaken zoet op brosse beschuiten thee dampt geurig warm ademwolkjes tekenen het glas hij veert op, schuchter nog zijn hand…

ik wil eerlijk zijn, ik zal de waarheid zeggen, ik weet het maakt mij klein, maar ik moet het jou uitleggen, jij bent alles wat ik wil, ik heb jou nodig, al zit er een beetje leeftijdsverschil, ik heb jou echt nodig, jij en ik horen gewoon samen, jij en ik horen bij elkaar, ik hoef mij niet te schamen, jij bent de betere helft dat is…

Halverwege waar de zon scheen las jij mee in Middelsprake uit het boek dat je als kind kreeg spiegelbladeren voorbij soms als die jongen die heel even in een sprookje was gebleven met die kinderlijke ogen die verbleven over zee Je schreef verhalen ver vooruit nu om verspeeld ze voor te lezen aan twee spiegels die je meenam diepgenegen aan…

Meeuwen vliegen sierlijk boven de botenmasten die fier staan in de zilte lucht Aan de kust van Westenschouwen voel ik een gestolde herinnering aan de gekwelde grond van ‘53 In Brouwershaven lijkt de tijd stil gestaan Stilte overvalt ja, het ontroert…

hoe zou het zijn als je de last loslaat die je meedraagt over zwarte bergen? niet ontsteekt in redeloze razernij niet meer zint op vergelding en de furie achter je laat? hoe zou een mens kunnen zijn als hij vergeeft en zich onvoorwaardelijk verzoent?…

Over en voorbij wat is er van overgebleven ik voel me verlost, maar blij? Verliefd,gelukkig zo met jou te mogen leven maar doe jij dat ook net mij? Leven,geven samen met elkaar alles overwinnen de moed,om opnieuw te beginnen. Voorbij,bedankt voor al dat wat jij me gaf al klinkt dat misschien wel maf. Verliefd, voorbij, gelukkig bedankt…

Heerlijk in de zon Voeten in het warme zand Mijn blik gericht op zee Neem brood en koffie mee Zalig zachte zonnestralen Geven zand een gouden gloed Zeebries streelt mijn huid Meeuwen krijsen herkenbaar luid Bijzondere schelpen Op zandbanken gespoeld Vanuit de golven uit de zee Neem ik deze dag weer mee!…

oudjaar vier ik alleen alleen met mezelf mijn pc en de tv god kijkt op me neer terwijl ik lig te kijken eenzaam en alleen vanavond,niemand om te praten te dansen of te zingen of iets wat mij gelukkig maakt geen programma' s meer de tv die zet ik uit met mijn pc in slaapstand ga ik naar de keuken ik rook een laatste sigaret terwijl…

De vrede die ons wordt gegeven is sterker dan de haat en pijn die in ons leven zijn verweven, die in ons hoofd geschreven zijn. Die vrede die nu wordt bezongen, die God door engelen bericht – de vreugde die thans ongedwongen kan stralen van een aangezicht, mocht die ons verder begeleiden het hele jaar dat komen gaat, dan kunnen wij in…

Er groeit in ’t groene veld, een bloempje, teer en klein. Het witte kroontje stralend, met blaadjes, o zo fijn. In ’t voorjaar in de prille lentezon is het vaak nog koud, Toch richt het fier zijn kopje op, richt naar de zon zijn hart van goud. Vaak wordt het platgetreden, het is zo nietig klein, zo zonder praal of veel vertoon. Zo…

Al sla ik niet met woorden, de gedachten zijn er ooit en die voel ik soms steken in de vijver van verlangen. Veel liever zou ik jou met vrolijk feestgezang omhangen dan dat ik die gedachten hier zo rustig hou gekooid. Zovelen zijn er hier en elders die nog moeten wachten tot iemand naar hun vragen hoort, hun droeve blikken ziet en zelf ervaar…

het was een witte lege dag in een slapend gehucht ik betrad het sobere kerkje of ik de deur achter me wilde sluiten ik las je ingemetselde naam op de vale muur: Gaston Bellot 1939-1945 mort en captivité het was een lege droeve dag…

Meisje friemelt aan haar tas en drinkt koffie op Eindhoven Centraal. Kijkt, knijpend met haar ogen, de hal in, terwijl ze haar brillenglazen poetst. En poetst. Tot ze ineens omdraait. Haar bril nog in haar handen. Gehaast of opgejaagd de hal uit loopt. Verlaten kartonnen bekertje.…

Gemaskerd en gewapend met pistool Ging ik op pad en liep kordaat naar binnen. Ik wist de zin waarmee ik zou beginnen: “Geef mij de kassa! Vlug wat, halve zool!” Maar ik werd uitgelachen, overal, Want wat een pech: het was net carnaval.…

Als Kopland zingt van het trage land en lieflijk dicht van bomen en dieren, dan voel ik me vaak met hem verwant wanneer ik slenter langs droeve rivieren. Of neem dan verlaten huizen, een oog dat valt op behangpapier, gekruld door tijd en tochtige kieren een muur die fluistert van kindervertier. Een bank onder een appelboom, hoogzomer nu…

O Tsead, zie toch ton pauvre peuple geen vaderland maar roversnest geef ons een stem advies of raad doe voor die plicht je dichter's best Het zou je sieren als het kiesvee rede-, reddeloos verloren tussen Rijnland's lorelei en Noordzee waar ze olie boren een stem advies kompas of raad niet vanuit ivoren toren, maar als treffend…