Alle inzendingen over abyssus OR afgrond

klimaattop: lachen om niet te schreeuwen de afgrond is goed zichtbaar want nabij ik ben een optimist maar niet meer blij mijn inborst zegt nu gooi ze voor de leeuwen een boer met kiespijn lacht niet voor de lol beloftes maken mensen horendol…

met vogelogen keek je de afgrond in en toen verdween de angst…

Aan de afgrond schiet een vlam uit ons op, gelikt -- door het totaalvuur.…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Voor mij is hij rond de wereld is een afgrond en, natuurlijk het regent elke avond Voor mij is het rond Het leven is een avond en, natuurlijk voorbij de afgrond…

Sinds die dag sta ik oude doorgestreepte tijger in een jong lichaam in een ander licht dat mij ontkleedt, onverbiddelijk de veters van mijn zekerheden losmaakt mijn gewoontes en dromen losknoopt mijn ogen open kust voor de schoonheid van de afgrond en met zachte hand mijn onsterfelijkheid uittrekt De afgrond is geen afgrond…

Kennis wordt begrensd door een afgrond, pas dus op – of je valt erin.…

Gelukkig zijn is durven dansen met één been -- boven de afgrond.…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Hoe diep de afgrond Is waar langs ik Gelopen, soms geslopen Ben, kan ik van hieruit Niet zien, geen meting Mogelijk om deze diepte Te peilen en van de juiste Mijlen te voorzien, Afgrond met op de diepste Bodem een sediment van Onverwerkte emoties die Mij met alle geweld Naar beneden trekken, en zonder Mededogen naar zich toe…

In de afgrond van de herhaling wordt de herhaling de afgrond van het her en der herhaalde en ’t herhaalde wordt rot dan bovenop en in het verder herhaalde, waar met nostalgie die er niets toe doet, de mens het ziet als heelal, en wij claimen het als heil maar het zal herhalen slechts de code die het is: kleur en wisseltoon, kosmische mal, waarvoor…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Mijn wereld begint te wijken Zij komt los van mij Ik kan haar niet bereiken Ik kan er niet langer bij Ik zie de afgrond gapen Voor mij nu enkel duisternis Nooit meer rustig slapen Nu de wereld de mijne niet meer is Enkel in mijzelf gekeerd Zal ik de afgrond anders ontmoeten Heb ik dan toch geleerd De angst met open armen te…

Ik jaag de wegwaaiende wind na in het holst van mijn nacht langs gapende afgronden droom ik mijn leven een korte groet later.…

Mijn hart gesloten Voor jou, voor iedereen Want ik wil je niet kwetsen Kwetsen met mijn pijn Jij bent mijn licht Mijn pijn het donker Jij bent mijn hoop Mijn pijn de afgrond Dus ik verberg mijn pijn Laat je licht me beschijnen Zo is de afgrond verder weg En onze eeuwigheid eindelijk in zicht Al hoop ik soms dat de eeuwigheid niet meer…

God, wat haat ik deze wereld die geen sprookje is nooit zal zijn die verwrongen is met pijn Ik hekel het mijn afgrond in met de kinderlijke hoop op beter die niet zal zijn want als hij niet trots is op mij zoals ik op hem wie ben ik dan verloren in mijn zijn…

raak mijn hand eens aan en voel hoe ik sta te trillen ik sta op het randje van een hele diepe afgrond waarom zou ik niet vallen, vallen en nooit meer opstaan zodat ik nooit meer hoef te bouwen op dingen die altijd instorten waar ik nooit sterk genoeg voor ben om ze staande te houden dus waarom zou ik niet?…

De weg hield plotseling op Sporen zijn nog steeds te zien Maar ze stoppen bij de afgrond Daar waar het hart argeloos Plotseling in een dwangbuis stond De wegwijzers staan nog steeds overeind Maar ze geven niet meer de juiste richting aan Deze weg is niet meer bruikbaar Sinds de zoete liefde argeloos Uit werd gezet door jouw schakelaar…

Paarse vogels Zweven boven het rode gras Dat zich verzet tegen de wind Maar desondanks diep Buigen moet voor De hemelse aanwezigheid Dronken schapen Achtervolgen koeien die Niet meer schrikken als een Soortgenoot plotseling ‘boe’ roept maar kirren als Baby’s die net zijn gaan slapen De droom van Een onthoofde kip die op het punt…

ze loopt op de rand kijkt angstvallig niet in de afgrond voorzichtig stap voor stap krampachtig kijkend naar het moment de depressie diep beneden grijnzend hopend dat ze valt ze wankelt de depressie houdt haar adem in hoopvol loerend maar ze vindt haar evenwicht terug rechtdoor steeds rechtdoor dan voelt ze vaste…

Ben alleen onderweg Naar de hof van Eden, De plek waar alles kan, Probeer de eerste man Te zijn die over de wolken Lopen kan langs het pad Van de hemelse vrede, Maar zie onderweg Nog zo veel afgronden Waarin ik me verliezen kan, En vertrouw op de sterke arm Die me binnenhaalt Als ik aan de diepte Dreig onder te gaan…

Ken je het gevoel dat je op het randje van de afgrond staat en ieder moment neer kan storten Terwijl je juist zo goed ging dacht je Ik zoek dan houvast In mijn Zijn In mijn diepste wezen Mijn diepste kern waar alles goed is Hoe mijn stemming ook is daar is alles vredig en goed Daar zit mijn kracht en puurheid…

ze loopt op de rand kijkt angstvallig niet in de afgrond voorzichtig stap voor stap krampachtig kijkend naar het moment de depressie diep beneden grijnzend hopend dat ze valt ze wankelt de depressie houdt haar adem in hoopvol loerend maar ze vindt haar evenwicht terug rechtdoor steeds rechtdoor dan voelt ze vaste…

Getraind in 't lege door je schommeltochten, Kon veilig je in de afgrondelijke krochten Van wanhoop zien en 't middenrijk van de aarde: Er was geen boven, was er geen beneden, En zalig wordt slechts hij, die heeft geleden; De hoogten kent slechts, wie in de afgrond staarde.…

schemer verwart zich met duister van de nacht die nog niet viel hoe onzeker is de afloop nog balancerend langs de afgrond dagen wachten zich in stille uren nu de tijd plots lijkt stopgezet vast in kleverige sporen spijt onmiskenbaar veranderde alles voor de naakte waarheid bekende gevlucht naar het laatste zwart verloochend is de liefde…

Ik weet, ik word naar ’s afgronds rand Door duist’re geesten voortgedreven, En schaduwen des Doods omgeven En lokken me aan van alle kant. Ik weet het leven in ’t voorverleên Is eerder sterven mij dan leven, Is ’t wederzien van toverdreven, Die ‘k nimmer weder mag betreên.…

Aanbiddelik rijst die Enigste in gulden dageraad, maar 't gaapt een afgrond tussen — of O wee! men komt te laat!…