Alle inzendingen over achter de wereld

het is lang geleden dat ik paden betrad waarvan ik dacht, die kan ik betreden ik heb de stoffige straten die ik belopen had in speuren naar kracht, amechtig achter mij gelaten…

kleding en de rest op een hoopje op het strand wij samen in zee [senryu] foto: Martien Montanus…

Al jaren “loop”ik bij, een fysiotherapeut niet voor de lol, niet voor de leut ik mag de man echt wel, want anders was ik zo weg, echt wel! Wat me verwondert en ook stoort is dat, omdat het zo hoort ik andere mensen ook doorstuur naar hem gewoon omdat ik ‘m erg goed ken! ‘t bedrijf waarvan ik oedeemspul betrek is dit jaar echt een beetje…

nieuwsgierig is ‘n gevoel een ingeschapen drang te willen weten hoe de wereld in elkaar steekt er op te anticiperen om niet verrast te worden door onbekende gevaren achter verre horizonten kracht achter wetenschap die ons jaagt in het atoom dwars door het universum de nooit eindigende poging de wereld te doorgronden controle…

De aarde schudt, het stervensuur Van menigeen heeft vorm gekregen Een wooncomplex, een klachtenregen Verschuiving naar miniatuur Problemen met een nieuw bestuur Met samenwerking, nieuwe wegen De aarde schudt, het stervensuur Van menigeen heeft vorm gekregen Waar is die ooit zo goede buur? Het is hem naar het hoofd gestegen Veranderingen staan…

Kijkend door het kijk- gat in de schutting groei ik – heel de wereld in.…

En met de blik van een clowntje Groet je de wereld met je opgetrokken knuistje Welkom in de wereld Kleine Evy Elisa…

In de bioscoop achter mijn gesloten ogen draaide ik de beelden van mijn dromen uit mijn parallelle wereld van de nacht en vond uiteindelijk terug wat ik verloren dacht.…

wanneer ik alle gedichten die ik ooit heb geschreven in een lint achter elkaar ga zetten dan zou ik de wereld kunnen omvatten met een literaire meridiaan maar wie heeft daar nog baat bij..?…

het is zeker de wereld is rond het middelpunt is nu gevonden gister eerst rechts links gekeken daarna achter voor het loopt aan alle kanten af…

Zo verdwijn ik dalijk nog achter de horizon En val ik van je platte wereld af. En laat ik je moederziel alleen.…

Voor mijn vader 'k Zie je voor me nog, Leidsels in je hand Achter 't paard De eg waarmee je Niet alleen het land Maar ook jouw wereld Mooi had omrand…

vaak loop ik achter mijn gedachten aan alsof dat de wereld is waarin ik leef het is niet als een geestelijk bestaan daarvoor zijn mijn hersenen , voor zover aanwezig, te veel op dreef ja, wel is het zo dat ik door al dat denken er soms uitzie als een geest verbleekt turend achter mijn bril maar ik heb nog nooit een engel zien…

Verloren is de tijd die zich verborg in verleden en ik verstopte mij achter die tijd veilig en vertrouwd in de kleine wereld maar alles was slechts bedrog veiligheid was er niet en de wereld allesbehalve klein ik werd wakker in het licht van de dageraad en de wereld spreidde zich tentoon in talloze kleuren de tijd vond mij terug…

Als ze sliepen, ja dan waren het engelen, maar soms: had ik ze achter het behang willen plakken en schamen, dat doe ik me dus niet!…

Grijze muis zo thuis Verdelgen kan ik echt niet Me geliefd, ben gek.…

Ik zie de wereld niet altijd zoals ze hoort te zijn ik zie de wereld met een tikje magie en toch voel ik nog pijn want de wereld is niet alleen maar vrolijke zonnestralen op je gezicht de wereld is ook donderbuien, want ze is ook weleens sip ik zie de wereld zoals ik haar het liefste zie ik zie de wereld op haar best met een tikje magie…

Strijd, oorlog en haat. Liefde en dat wat goed gaat. Dat is wat ik zie.…

Een stem roept drangvol met een nieuwe naam, De tweede wereld breidt haar bloesemgouw En, luchtig zwevend door 't omrankte raam, Verliest de schim zich in het wenkend blauw.…

De wereld draait dan constant om zijn as maar wie weet, hoe het echt dan vroeger was want dan had men er toch vroeger toch iets geleerd wat goed ging of dingen die gingen verkeerd?…

, het zijn hun benen zonder dij en zonder kuit hoofden geel ,roze , paars , ferrarirood of groen verbaasde ogen terug als ik ernaar staar nee, dit is mijn wereld niet misschien klinkt dat raar maar het is waar ik walg van deze wereld maar ik moet het ermee doen…

met zacht refrein het land heeft niets met oorlog te maken maar het zijn wel klootzakken die bepalen ik haat dat, ik haat dat niet politiek schept… enorm veel verdriet we gaan vechten want er is oorlog voor een niemendal van tel… levens moeten sterven voor het belang en slecht beleid ik bid tot god hij sluit zijn ogen wat een wereld…

Open de poorten In naam van Oranje Het valt je Zwaar he? Geen beat op de Prinsengracht Voor de supermarkt een hek Alles verlamd De stand Balletje trappen Simpele grappen Er uit Blijven trappen Ik heb makkelijk praten Gelukkig nog niemand Begraven Of sorry toch wel Noch hemel Noch hel…

schreiend naast lijken en gebeente leg ik woorden in de kast blaas het stof uit zinnen van verhalen en gebeden de echo raapt een holle schaduw in de hoeken van de kamer schraapt verbleekte maar nog nooit begraven schedels vingers verstijven gegil verstomt geschreven is de onvoltooide grafrede…

het podium werd mijn redding het wachtte zoals de zee op leven of dood op een eiland dat geen weet heeft van wind of muren waaruit stemmen schuurden steeds dieper in mijn hoofd, in het waterglas waarin ik meeuwen wilde zijn luider dan novemberstilte zonder achtergronden van angst en dun geklede woorden die het sterven…

Nederland achter ons 'het gaat góed' verlaten de zon tegemoet, de palmen de ruimte, de beekjes en zoveel tinten groen wie blijft krijgt gelijk: nooit komt zij weerom mijn landje, gevangen in Kamer en straat, verlaten voor beter en/en niet, of/óf een kwestie van keuze dan geldt wereldwijd verre van Nederlands: loin des yeux, loin du…

tijdloosheid treedt in in weekend èn doordeweek namen der dagen verdwijnen de dag en de nacht linten van licht en donker die aan m'n venster verschijnen…

Een échte vriend(in) alleen zichtbaar in spiegel staat stééds achter je!…

achter tralieramen, soms ligt de balans in het extreme.…

Geweld schuilt achter façades gezichten schreeuwen achter muren de verwonding, ongewenst neemt de laatste jaren schrikbarende vormen aan.... Gruwelijke werkelijkheid achter een lange bruine stenen gevel onbeantwoorde berichten blijken uiterlijk eenzaamheid, die geen meester kent.…