dat konijntje
Zie hem daar eens gaan
Hij had zijn ochtendoefening
Vandaag nog niet gedaan
Twee vogeltjes zitten
Samen op een tak
Ze schommelen op en neer
En gaan uit hun dak
De blaadjes van de bomen
Zwaaien vrolijk heen en weer
Ze zijn blij met de zomer
In de winter kan dit niet meer
De eekhoorn springt en klimt
Hij is precies een acrobaat…
kom hier kleine acrobate,
ik wil met je spelen,
je ruggenmerg ombuigen
in een paraplu, architectuur !
in de Petit Pont of een handvat...
wat wil jij?
kom op, springen!
onder deze seringenhemel
samen kunnen wij wat aansleutelen,
gewoon om Chagall te pesten..
goed zo meisje!
laat het maar wapperen boven de Seine!…
Maar dat gaat zo maar niet, het is een echte acrobaat,
en op de vlucht bijt hij een kleine jongen in de kuit:
het is mijn kind! Het is mijn zoon die hij gebeten heeft!
Mijn niet aflatende jacht op het diertje heeft deels succes,
ik tref hem even verderop aan, op de rand van het trottoir.…
Onder een brandende zon brengt ze mij steeds
weer in beroering en vervoering daar zij als een acrobate in
kracht en lenigheid mijn hart tekeer laat gaan bij elke vloeiende beweging
die zij maakt op hetzelfde moment drijven omliggende bladeren blind van verliefdheid.…
Wat gaat er om in het hoofd van de koorddanser op het smalle koord hoog boven een ademloos toekijkend publiek, dat niet wetend wat het nu moet kiezen, tussen het hopen op het slagen van de acrobaat en hem de andere zijde van de staaldraad zien bereiken of zo stiekem met een ergens diep verborgen fatalistische gedachte, ontstaan in een vroege jeugd door…