Alle inzendingen over afgevallen

lucht lijkt de oude graanmolen zwarter en zwaarder dan gisteren ik luister hoe het -gak,gak,gak- van een ganzen-V aanzwelt en laag over de wieken wegglijdt de warme witte adem van de huizen kruipt traag omhoog in de stille herfstlucht rondom ingevat door herfstkleuren zoeken mijn voeten hun weg door de grillige patronen van het afgevallen…

Hij murmelt, stamelt, kreunt en fluistert tegelijkertijd, graaft, graait en grabbelt naar de juiste woorden, die verpulveren tussen zijn magere ongeringde vingers en als afgevallen bladeren doelloos alle kanten opwaaien Het meer van woorden waaruit mijn vader put is aan het verdrogen en het water is troebel en donker.…

en naar de verte stilte opent vogels tegen de achtergrond van poëzie en ik geef me over aan dat wat niet vervuld werd aanvaard woorden die hun plekje nooit vonden, weggleden langs de vastgeroeste weide en achter de bomenrij het water waarop jij je ogen rusten liet als teken naar het onbekende nog groter dan de diepte en de afgevallen…

Met haar gekleurde wangen slentert zij langs afgevallen bladeren Kastanjebruine ogen kijken mij vol vertrouwen aan Door lege takken ziet zij grijze luchten ’t weerhoudt haar niet om de zon te voelen Doorlopend wikkend en wegend maar zelf vederlicht bewandelt zij haar levenspad om onbaatzuchtig haar medemens de schouder toe te wenden Haar ranke…

Ongebaand en dood zijn weg en straat; de voet alleen verwekt, en ‘t stappen van die gaat, een doof gerucht in ‘t loof, dat, afgevallen, plekt de grond, die ‘t in een spree van doodse varwen dekt. ‘t Is stille.…

Het groene lenteblad, eerst bruingebrand door de zon Is afgevallen omdat het niet meer kón Op het asfalt, waar het verkeer langs gleed Vormt het nu een draad van het herfstkleed Dat allerwegen ligt uitgespreid En menig mensenoog verblijdt.…

uitbreiden hier en daar door schaduw van groene brede kronen verraste ogen naar een licht- heldere blauwe hemel leiden en lopen langs een smal zandpad waar doorvallend zonlicht groene bladeren bespeelt donkere en felle kleuren grauwe stammen het rijk geschakeerde grondpalet waar donkergroen van mollig mos speelt met glinsterend bruin van afgevallen…

Somberheid is mij ook niet vreemd En dezes vrijdagmorgen was ie ernstig Het beloofd ook geen fijne dag te worden 'Radio Oranje' gaat weer (s)preken om zeven uur Want uiteindelijk gebeurt alles, echt alles In de naam van de Vader des Vaderlands W.A . zegt ook te balen als een stekker En M. sluit zich daar charmant bij aan Doch ik laat mij…

schutting zit stil en vroom, alsof hij bidt als peren vallen loom en zwaar van de kromme perelaar fladderen de kleine kinders door de hof als dikke vlinders kruipen door ligusterhagen eten peren zonder te vragen -sap druipt op hun witte kragen- achtervolgen donkerdieren -muizen, egels, motten, pieren- plukken purperen violieren gooien afgevallen…

Herinneringen worden kaal als de nervatuur van een afgevallen blad. Hij rooit weer even op z’n knietjes sneeuwklokjes, daar bovenop die begroeide tuunwal, maar waarom juist daar en wat was het gewin? Eens reeg hij tabaksbladeren maar de finesses is hij vergeten. Hij staat weer even in een kring rondom een vlaggenmast, maar met wie precies?…