Alle inzendingen over afwas OR scherven OR wachten

Of slechts een deel van mij zo bekend en toch zo vreemd schreeuwt mijn hart stil als breekt de glans van mijn ogen en herleeft mijn hart aan scherven -dood- en toch vol smart…

bijeengehouden scherven raken elkaar aan gelukskristallen…

Oude scherven raapt zij opnieuw bij elkaar haar gebaar van onuitputtelijk van hem te houden. Scherven, ze lijmt ze keer op keer maar telkens weer lijkt de lijm niet sterk genoeg te zijn en weer opnieuw, ziet zij scherven, groot en klein. Vlijmscherpe scherven ze snijden tot in het hart zo diep.…

Struinend tussen de puinhopen zoek ik naar gebroken stukken uit mijn leven scherven van geluk en verdriet liggen verspreid en uiteen gekraakt deze puzzel moet worden opgelost om mijn verleden opnieuw te herleven zodat ik zelf het moment kan zien waar ik het spoor ben kwijtgeraakt vertwijfeld maar vastberaden begin ik de stukjes bijeen te zoeken…

Het leven is zo breekbaar, Een handomdraai en daar ligt je leven in scherven. De scherpe scherven liggen daar, loop je weg of raap je het op. Vanaf dat punt veranderd je leven, roze kleur maakt plaats voor zwart. Eenzaamheid en leegte nemen je leven over, dagelijks vindt de rode stroom zijn weg naar beneden.…

je ziet het niet goed het leven van dag tot dag ligt te dicht bij je alles schuift en verandert wat blijft en wordt vergeten de vergeefsheid staat vast soms wil je zo graag dat iedereen even een andere kant op kijkt…

Ik weet van sterren en van maan, en van de afwas. Maar waarom zou ik? Wieg me toch.…

Ging hij iedere ochtend het ontbijt voor haar maken en begon dan al zingend aan de afwas Ondanks het feit dat ie soms niet wist voor wie hij kookte of wie ze eigenlijk ook alweer was...…

Gisteravond had ik alles Je omhelzing was oprecht maar ontoereikend in haar kracht de afscheidskus tot morgen resoluut door discipline Tot de hoek keek ik je na je zag niet om Vanochtend werd ik wakker en stond de afwas er…

in oude lagen van mijn ziel waar slechts scherven slapend rusten danst de grote grijze zee een trage trage wals in mijn hart de kleine catacombe golft een zee in heldere taal die op haar moeder wacht…

het gebroken glas in scherpe scherven op de vale tafel buiten valt emilia de nachtvlinder dronken op het plaveisel dat glinstert van de regenval ze zoekt het wankele huis waar het kind versteend in het donker wacht op wat komen gaat als ze binnenvalt…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Het aantal, dat de afwas deed, was drie. Een komisch trio was hiermee belast: twee droogkomieken en een afwaskwast. De laatste leed aan afwasallergie. Een specialiste constateerde, dat de afwaskwast een vaataandoening had.…

Ze veegt de scherven op en ze herkent ze niet: scherven van een man.…

Ze helpen met de afwas pratend over pop en pap maar het is niet wat ze er vroeger mee bedoelden het heeft te maken met persoonlijkheid en plannen, ontwikkeld als ze zijn ik luister, zachter in mijn actie met de pannen hoe lang geleden waren ze nog klein……

als ze na jaren weer de kamer inloopt ziet ze hoe de scherven stille getuigen zijn vergeelde gordijnen hangen roerloos vergeten door de tijd die naar binnen schijnt 'n spin heeft zich strategisch in de hoek genesteld ziet hoe zij de stofzuiger pakt en wacht op wat er komen gaat…

zorgvuldig heringepakte herinneringen dralen door gangen die lang onbelicht bleven op 't randje van vergetelheid toch zijn de beelden zo weer daar als herlezen woorden zachtjes aan terugvoeren naar toen een duidelijk omlijnd beeld was er niet bleken scherven onlijmbaar, verstorven boeken wachten stoffig op de komende reis…

Geef me je mooie woorden en geef me de stilte die ons weer zoekt en ik weet waarom ik blind elk woord kan geloven dat jij wilde achterlaten toen ik niets meer zag en je laatste woord in scherven viel.…

Rinkel de kinkel ! wat vrees ik dat geluid de zoveelste boerenkinkel dendert door mijn ruit... Ben ik te transparant? of glim ik juist te veel snel offensief geboden 't grijpt me naar de keel Ik zal matglas overwegen beplakt met grote vogels kijkt geen oog meer door weert alle woorden kogels Openheid trekt veel aan en poppetjes kijken…

Over de scherven van geschonden vertrouwen, vervlogen dromen en verbroken beloftes struikel ik over jou. In het volste vertrouwen zie jij mij en nu, geen verleden en ik schuif de scherven aan de kant, alsof ze er niet waren, alsof ze er nooit geweest zijn. Alwéér...…

Ik was jong , maar niet dom Ik was gewoon stom verliefd, En jij was mijn hartedief, Je had het veroverd, en gebroken De scherven liet je achter voor mij om op te rapen Tot de dag van vandaag kun je er niet over praten. Scherven praten niet, die snijden...…

Ik keek naar de spiegel van mijn leven en zag heel even een glimlach zich naar mij toe begeven Ik barstte in tranen uit Ook de spiegel -bleek slechts een vaag weerkaatsende ruit- was gebarsten Tussen de scherven zocht ik naar mijn glimlach Ik sneed me aan de stukken van mijn leven en tevergeefs gaf ik het zoeken op “Scherven brengen…

Toen de scherven plotsklaps vielen sloeg mijn droom ineens kapot De toekomst leek ter ziele ik werd gepijnigd door mijn lot Maar maar toen de tranenvloed stagneerde en ik afstand nemen kon merkte ik dat ik het leerde en zag hoe de nieuwe dag begon Scherven zijn niet echt het einde van wat ooit zo mooi begon ze zijn een belofte, een op…

Zij liggen als scherpe scherven en bederven mijn zicht.…

In mijn verleden heb ik de scherven van mijn ziel gezocht. Misschien mis ik nog wat maar ik kan weer verder gaan met mijn leven. Aan elke scherf kleeft een verhaal dat ik niet kan vertellen. Sommige zijn zo erg dat mijn leven weer even terug was naar toen.…

Scherven hard uiteengevallen In uitgespatte flarden Nauwelijks te volharden Ogen als watervallen Doorboren de tijd Als herrezen as Wat eens en ooit was Maar niet de waarheid In stilte teruggetrokken Telde hij zijn brokken Verdrietig was hij niet meer Dat was de vorige keer…

ouder worden houvast aan scherven groeien en rijpen inzicht verwerven…

mezelf in de spiegel groetend maak ik een eind aan de eenzaamheid en lach me maar weer eens te barsten…