Alle inzendingen over afzonderen OR afsluiten OR ergens toch kwetsbaa

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Akker met koolzaad licht en blij landschap genoeg voor afzondering…

sjofar bij de tempel Hier wordt Gods woord vervuld Kom, neem van hier de weg nu oostwaarts Richting de Dode Zee Langs Jericho daar in de verte Dalen we af daarheen Jeruzalem, oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten Jij bent van mij Yerushalayim shel zahav Veshel nechoshet veshel or…

rood aangelopen completeert het laatste blad ter afsluiting van…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

de miskende poëet woont in eminente afzondering in de frustratosfeer waar aars poetica onweersproken wordt bedreven…

Op het podium ietwat bleek van verhoging maar toch gewonnen in afzondering overwon de mens zichzelf met knakworst en koek.…

Hij wil zijn hele leven In afzondering leven, Zijn leven ervoor geven. Maar in zijn kluis Voelt hij zich thuis.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

Schreef het gedicht als afsluiting, afsluiting van een periode, een periode in mijn leven, waarin ik alles heb gegeven. Gegeven, mijn gedachtes, mijn gevoelens en mijn hart, gegeven zodat ik kon beginnen, beginnen aan een nieuwe start. Nu ben ik verder, verder dan toen, nu kan ik zeggen; ik ga je vergeten!…

Helemaal uitverkocht Amsterdams ligconcert Hier kan dus werkelijk Niemand meer bij Slechts bij het afsluitend Didgeridoosextet Zijn er nog enkele Staanplaatsen vrij…

een gedicht doet er toe afsluitend voelt het pijn droefenis want een blanke neger zingt de blues dat is een gedicht…

het zebrapad mondt uit in de verbredende vaargeul dromen drijven door de afsluiting ze eindigen tegen de stapelloods aan de overkant … gedokt verzet…

Gelijk een indoor-wielerwedstrijd Alsmaar in ronden Maar dan in volkomen afzondering Dagenlang stond stil, de tijd Contactloze verwondering Toch heb ik weer gevonden…

Het verleden dat me heeft vervormd en gemaakt Tijd die schijnbaar schurend verstreek Niet alleen de ziel maar ook de botten gekraakt Dagen verstrijken en tellen als een week Het oversteken van dit meer, blijkt slechts een stap over een kreek Zorgen in koele diepte bekeken en vervolgens bewaakt Matgeslagen, katatonisch en alsnog geraakt Bewustwording…

men zegt wel; laat geen dag, geen avond hetzelfde zijn zodat ijs verdampt en het klimaat verandert, hoewel niet voor het leven de zon doolt rond in onze tuin op het zuiden waar het niettemin een aantal graden koeler is zo verkwikkend, dat ik in de vijver met troostvissen bedlegerige gedachten zie zwemmen op het liefdevol spiegelende oppervlak…

bijna passeerde iets van vroeger in de gedaante van toekomst lijken bomenrijen op vergeten en langs elkaar in de vorm van oplijnen of een gebeurtenis voordat het landschap zich sluit nog eenmaal overdenkt zonder omkijken of zondebok is het tijdstip reeds gedaan ligt het water voor ons uit klinkt als kannen en kruiken…

Mijn hart gesloten Voor jou, voor iedereen Want ik wil je niet kwetsen Kwetsen met mijn pijn Jij bent mijn licht Mijn pijn het donker Jij bent mijn hoop Mijn pijn de afgrond Dus ik verberg mijn pijn Laat je licht me beschijnen Zo is de afgrond verder weg En onze eeuwigheid eindelijk in zicht Al hoop ik soms dat de eeuwigheid niet meer…

met die schrijverij dichten is gewoon niet open staan dichten is afsluiten verkeerd in jezelf ondanks alle mooie woorden…

(‘naar het zich laat aanzien’) vraag niet hoe wij binnenkwamen ergens tussen lengte en ledig enkelen doch minder dan samen onder voorbehoud, nergens daglicht de kamer is met ruimte gevuld omringd door afstand, inwendig tot muren, verder dan afgelegen binnen lijnen, hoeken; bestendig overal ontbreekt ons praten dringt luisteren…

ik kan de liefde niet meer raken zelfs niet wanneer jouw hand als boter door mijn vergrijsde haren strijkt je lach die eens de echo van mijn schaduw was ligt verstard aan het einde van deze droom zelfs in mijn fantasie is het in mijn slaap erg stil en is het beeld van geluk niets meer dan de herfst in de kruin van een boom gisteren…

zwervend langs de kloostermuren van de buitenwereld met gevouwen handen in afzondering heilig gezang onder kaarslicht met rozenkransen in sober samenzijn met open geloof tot de orde geroepen…

Na het schoolexamen stelt men je altijd de hamvraag over hoe je het brood ooit denkt te willen verdienen; zo kan zijn dat de slager jou eens grijpt bij de kraag, er iets van bakt door in te hakken zonder uit te kienen.…

Ergens onder ons zit een treiteraar heel laf, vieren uit te delen nooit een naam nooit het waarom het kan mij echt niet schelen, Ik wilde het alleen met andere schrijvers delen...…

Ergens op de wereld zullen wij elkaar weer zien. Ergens op de wereld of in de hemel misschien Ergens op de wereld ben ik je kwijtgeraakt Ergens op de wereld hebben we ruziegemaakt. Ergens op de wereld heb ik 5 woorden bedacht. Ergens op de wereld wil ik eventjes wat kwijt.…

zoals jij mijn woorden krom speelt mij spelt op het altaar van vertrouwen touwen rondom vlagen in lagen van huilen nooit hullen dat dit niet zo zal blijven in lijven van schaduw schuw gericht gezwicht mij vol treft op klippen wat rest op lippen in de weer schijn op je gezicht luchtdicht…

Hij staat voor me legt zijn handen open voor mij ik glimlach blij leg mijn handen in de zijne zijn we er ja, we zijn er waar ergens ergens zijn we altijd samen geloof jij in sprookjes sprookjes zijn oud ja....ergens altijd.…

Ergens zomaar...…