Alle inzendingen over alcoholisme

Je was mijn eerste keus, Dat weet je heus Maar dat verdomde blik, Je verdwijnt weer, en ik slik De zovele verwijten, Hoelang moet ik mijn tranen verbijten? Voordat je ziet, dat dit de oorzaak is van ons verdriet. Ik hoop dat voor jou de zon mag schijnen, wanneer de drang naar verdoving voorgoet zal verdwijnen.…

Goudgeel gerstenat Van rijke kraag Voorzien, hemels Goud op aarde, Smaakt naar meer, Meer, meer, veel Meer, natte sporen Op wang en kin, Is toch normaal Want ik heb zo'n zin Om alle sores die Me kwellen weg te Drinken, zodat ze - In ieder geval even- Niet meer bestaan Nu zie ik pas Hoe diep ik ben Gezonken, nu niet…

voor Marjolijn bleek als een edelman trek je door het landschap zonder god of besturingssysteem zonder licht op je fiets maak je de reis naar het einde van de nacht je merkt niet hoe de nieuwe morgen vrolijk is geen aanstoot neemt aan je wrange heimwee naar het mysterie van de roes de nevels van de zoete waanzucht hoelang heb je…

Halfvol leeft de fles naast zijn handen, de lege hebben zich op de vloer gevlijd Helderheid al lang voorbij zweeft hij een waas door de ruimte het opstaan wankelt valt terug naar het gevulde glas en valt in slaap…

schraal bier kraait in je leden ontzet verzuurt wroeging de veelslachtige bronnen van je pijn het vocht verschalkt je weemoedige flanken genadeloos in je schroom zoeken besmette zenuwcellen wortel en goedkoop plezier klarinet speelt de aftocht ongeschreven brieven talloos splijten maag en nieren je droomt: je bekent een halfgod ontfutselt…

't Is de drank die je Platlegt dag aan dag, Je hersens ketent, Uitdroogt en in het Slot gooit - en jij Maar denken dat je door Haar bevrijd wordt Van je te zware last - En nu ook je ogen het begeven In 't aardedonker van de dag Kun je uitsluitend verder op de tast…

Alcoholist in hart En nieren ben je En ook je lever doet Al driftig mee Om jezelf tot de Grond toe af te breken Maar daar zit jij nu Nog helemaal niet mee - 't Is de wereld op zijn kop - Niet alleen je problemen Maar vooral je eigen zelf Lost de drank graag voor je op…

Ik wil niet meer Ik kan niet meer En ik ben blij Dat ik er vanaf ben Zeg jij met goed Zestig jaar over Wat eens je driftleven Was - dezelfde woorden Die ik gebruik voor Wat eens het drankleven Was waaraan ik niet Anders dan bezwijken kon…

Opgeblazen sater Die duivels te Lachen staat Om mijn onmacht Om jou weerstand Te bieden - Buik klotsend Van vele liters Bier die zo goed Moesten smaken dat Er maar geen Einde aan leek Te komen - Brak van dronkenschap Brak van de kater Die gegarandeerd Volgt, later - Drie jaar geleden Nam ik voorgoed Afscheid van…

Domheid die uit Je dronken ogen Gutst - jij kunt Het ook niet helpen Dat je dom bent, Maar een grote bek Heb je wel, En dronken ben je, Meer dan dat, Lazarus ben je, Waardoor je domheid Tot grote hoogten Stijgt, zo hoog dat Niemand jouw stupiditeit Nog volgen kan - Bezopen ben je, Maar je rijdt wel Mee in de auto…

" "67 en een combinatie van trombose en alcoholisme Zelf ook 67 en de drank niet schuwende wilde ik vooral troosten en dat wat het was minder erg maken Ik sprak: "Het is geen alcoholisme, maar 'alcohollustme' een open lach ontspande haar gezicht nog meer, Mika kreeg een extra aai, ik een hand en zij deze smartenkreet…

een designlamp werpt zijn maanlicht op de glazen tafel van de maaskade gaan rotterdamse galleien met wereldnieuws redactie buitenland van over de hele wereld komt misverstand schulden en boetes de familie mafiosi vreten de woorden los van de dingen in taai alcoholisme verzuipt zelfbeklag muizenissen - de kater op de kade weet…

Positieve daadkracht wordt beloond, al ben ik nog even ver verwijderd van de finish, stapsgewijs en met kleine stapjes draai ik die demon alcoholisme voorgoed de nek om.…

Sluipend laat hij je verlangen Naar nog een glaasje iedere keer Totdat je bent gevangen in zijn klauwen en hij je niet meer loslaat, want iedere keer moet je méér! Kon jij je probleem maar onderkennen Dan zit je op de goede weg maar nee, je zult het afwimpelen en niet erkennen Dat je een alcoholist bent, onderweg naar de ondergang... Wat…

Waar dorstige hunker ’n tekening maakt van lege flessen op de vloer, klemmen trillende vingers het volle glas lopen druppels naar beneden creëert zijn geest in mistige banken het gevoel van geleende warmte…

"Toen ik in Engeland moest opereren, dronk ik het ene na het and're glas, tot ik moest vragen wie ik ook weer was. Ik kreeg ontslag en ging solliciteren. Schrik niet - hik - Nederland, als u mij ziet; patiënten moeten nuchter zijn, ìk niet!"…

En nu de steen is weggerold Ziet zij ze staan in de spelonk De vele vaten die hij dronk En die hem hebben uitgehold Nadat zij hem de huid vol schold Omdat de goddelijke vonk Niet langer in zijn ogen blonk Heeft zij in windsels zich gerold Verwijt zij hem de wilgentakken Waaraan hij het tuinieren hing Nu heeft hij dronkemansverdriet…

Alcoholisme was de ziekte waar jij jaren onder leed. En de oorzaak van veel ellende die ik m'n leven niet vergeet. Maar langzaam , stukje bij beetje, drijven ook weer mooie dingen boven en ga ik weer in jouw liefde voor je enige kind geloven ...…

ik maar ik denk van ja Schoentje wrong, enge angsten dik vet troef Vallen hier toch net twee dikke politievrouwen binnen Ze kwamen net uit het ei gekropen Bleken ook niet zo snugger of onderlegd Blijde boodschap dat ik drink, iets nieuws onder de zon Met een ziekte wordt niet gespot wisten de wijsneuzen te zeggen Ik vet van de kaart vroeg of alcoholisme…

De mezcal in mijn fles veranderde langzaam van kleur met het naderen van de avond. Nu, in het kwijnende licht van de zon, lijkt mijn worm in een bodempje bloed te drijven. In een stad ver van hier heft Chihuahua zijn bek naar de rijzende maan, ik huiver, want zijn etherisch gehuil klinkt als muziek uit mijn radio.…

Kloekmoedig nam Hij het besluit - Zuipen? Basta, het is uit!…

verglijdend kolkend d’ uren ’t gerstenat zompig het affreuze tergtalen gelijk de schroothond een paar tanden mist zeg maar een heel gebit zoals de huig uw galsterige adem blokt chromédeur met zuigend slothendel de slagerswinkel vers bloed pas geverfd met ranzig wit en tafereel van ouwe wijven het kalf gevierendeeld tot bundel worst aanééngeregen…

ingeslikt wat me vast tot een betere dichter heeft gemaakt al was dat vermoed ik eerder door de flessen ouzo, whisky, cognac, jenever, wodka, raki, absint noem ik nog niet eens de vele biermerken en wijnvarianten Alfred is nooit opgepakt voor zijn biologische drugshandel daarvoor is het nu dan ook te laat maar dat hij de aanzet was voor mijn alcoholisme…

Het gevaar van alcohol zit ‘m in de roes van onverschilligheid. Het glas of de fles is veel te vol net zoals de problemen die men innerlijk bestrijdt… Alleen komt het besef pas weer de dag erna dat drank de oplossing niet zal zijn en meer kapot maakt dan liefde en welzijn, puur door bier, sterke drank of wijn. Het lichaam houdt het “stop…

Mijn ogen ontzien Mijn vuisten schokken Mijn borstkas tiert Mijn lippen verdrogen Mijn fles is nog vol En zal mij verdoven Keer op keer Ik kan niet geloven…