Alle inzendingen over alles OR begin

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Beelden gaan voorbij. Worden als sporen gewist. Dan een schone lei.…

In het begin kon ik zo om je lachen als je wat tegen me zei. In het begin kon ik me zo goed voelen, een stukje van jou hoorde bij mij. In het begin had ik nog kriebels als je iets liefs tegen me zei In het begin kon ik nog over je dromen Dat we samen waren, jij aan mijn zij.…

Maar ik denk nu, het waren niet je handen bij het begin, waardoor ik werd verward. Die spraken slechts een taal om uit te drukken wat eerder was begonnen in je hart. Je handen zijn een instrument van liefde, waarmee je de eerste snaren hebt bespeeld. Maar nog steeds voel ik van jouw hart de warmte als jij me met die lieve handen streelt.…

Je honger naar zelfbehoud wens ik te begrijpen, maar ook is er het verdriet om de nasleep van zo'n verlies, dat je eeuwig op vakantie doet gaan naar onvertaalbare afgetopte bergen, naar heuvels zonder tegenspraak en dit natuurlijk op neutraal terrein, waar, eenmaal ingevuld, de open plek in mijn hart voorgoed onvervuld zal blijven.…

Hoe werd ik begonnen die nacht? In welke schuwe, onzegbare woorden? Of sliep zij, schoof in haar slaap zijn hand op de tast? Het was zomer, met open ramen. Zij hoorden het erf, het gerucht van de hond, het donker gestamp van onrustige paarden. Lagen zij naakt, het dek weggeschopt, speelde hij tot zij duizelig werd en heel zacht? Of lagen…

Jaren lang heb ik mij aangepast Verloochend wie ik eigenlijk ben In de hoop liefde te ontvangen Van een man die ik nooit heb gekend... Dat alles achter mij gelaten Hoe groot was die stap Opnieuw beginnen aan mijn leven Een hele zure hap..... Wat een bevrijd gevoel achteraf Want na het zuur komt het zoet Mijzelf opnieuw ontdekt Vervolgens…

soms als de nacht fluistert in ’t duister aarzelt worstelt met het licht de zon verduistert staan maan en sterren stil en wachten tot het woord de ruimte klieft in echo’s duizendvoudig verder verder oude verhalen ontwakend dreunend van ver en van toen en van heel dichtbij nu in dit ene tijdloze moment horen de eb en vloed de dag…

mij is uit overlevering en van de buurvrouw bekend waar het einde is maar ik mag hangen als ik iemand kan vinden die mij weet te vertellen waar het begint ik ben altijd te laat…

Veel was het niet, maar we kregen toch iets van ons leven terug. Een stukje horeca. Het verlangen naar een domme pint met schuim, werd almaar groter. Zelf lukt die mooie kraag ons niet. En er was nog iets anders: De horeca staat voor gezamenlijkheid. Daar waren we wel aan toe na die autoritaire Lock down van die interieure ballingschap.…

Dit is niets er is hier niets te zien en niemand om ernaar te kijken.…

Als het begin nooit is begonnen Nooit ontdaan is van de druk Nooit verlost is van de verwachting Nooit is bekomen van de angst Nooit is aangestoken met de euforie Niet heeft geleefd om te mogen zijn En is wat openheid niet uitsluit De geslotenheid niet uitbuit Maakt het als een onbeschreven blad De geboorte van een kind Dan heerst daar…

dans dans met mij alsof niemand kijkt zoek zoek met mij in de nacht zonder dat je verwacht te vinden kijk in alle ogen alsof morgen niet bestaat maar kus kus alleen mijn hart zoals ik jouw hart lief…

Drie lijnen verweven; het begin is leven en het krijgt vorm, in duizend sterren, in duizend sterren is het woord gegeven.…

een vis is een vis in het water en als ze niet in het water zou zijn ging ze dood is de algemene opvatting maar wie weet wat een vis doormaakt als ze even op de kant springt dus precies dat moment en dan weer terug in het water daar begon het al…

Wanneer het einde nadert heeft al de rest geen schijn want in het boek gebladerd zou dit begin moeten gaan zijn…

dit moet het ergste zijn meer dan de onwetendheid de zekerheid van besluitloosheid een dilemma tussen goed verstandig of slecht gevoelig en geheel niets doen het wachten op een hellend zwaartepunt tot het omvalt en niet meer terug kunt behoed me voor het gevaar of is het al te laat…

ergens zou je willen weten waar deze woorden vandaan komen maar ik weet het niet nu,wie ik ben ooit was er overgrootvader of nog veel verder teruggaand hij liep langs de beek met de oude molen toen nieuw en er was een meisje die hem zag en daarom besta ik nu,maar deze woorden zelf gaan zover terug dat ze geen oorsprong…

het begin het diffuse mistige begin is het mooist er is hoop opwinding en angst alles ja alles is mogelijk en dan het broze verloop van het feest het verteerde vuur dat als as de luwte buiten het blikveld vindt…

Ik ben mogelijk gemaakt door de liefde tussen pap en mam. Zij vreeën met elkaar en toen puntje bij paaltje kwam, kon ik dus heel hard zwemmen, veel harder dan de rest. Ik nestelde mij in moeders schoot waar ik begon als ei. Zonder veren kwam ik ter wereld, maakte vleugels en vloog vogelvrij.…

Ik verlang naar het begin van iets Loskomen van de tijd Verroeste gedachten Met andere ogen Kijken naar de omgeving van Vertrouwde vergezichten Zijpaden inslaan, afdwalen Ontdekken wat jij zag en Voor mij nog geheim was.…

dat ik ze zo kon zingen voel duizend en één tintelingen de huid over mijn hele lijf je kus geeft aan mijn vingertoppen psychosomatisch rillingen als ik ze voel wil ik het liefst op elk moment kunnen beslissen hoe of ik ze beschrijven moet en lyrisch onder woorden brengen als godgeschenk zevende hemel al is het nog maar het begin…

van hoe het begon kan slechts eentje getuigen heel verlicht …… de zon…

Ik heb het overleefd en schrijf het op om het te vergeten Wat na te lezen is hoef ik niet te onthouden, maar ik moet zoeken naar de woorden die zich verstoppen, bange woorden alsof mijn pen het mes is onder de snelweg langs ons huis uit het niets op mijn keel gezet De avond was al gevallen Zenuwachtig riep hij om geld een beginneling…

Laten we er zijn als er sneeuw ligt Laten we er zijn bij de eerste lentedag de eerste bloem het vroege ochtendlicht Laten we onder de bomen gaan liggen Laten we er zijn op een zomeravond aan zee Laten we gekleurde bladeren zien vallen Laten we in de wind gaan staan en in de regen Alles stroomt Alles uit de tijd gelicht en vol betekenis…

Op vakantie in Duitsland doen mijn man en ik om de 2 jaar Berlijn aan lopende op de ‘Unter den Linden’ van Oost naar West Berlijn raak ik bevangen door de zo verkregen verenigde vrede van de Duitslanden en haar hoofdstad Berlijn maar nog meer van de nog zo gewenste vredes voor de zovele nog lopende conflicten in zovele werelddelen de tranen…

Morgen als ik opsta begin ik Begin ik met leven Begin ik met het begin van mijn leven Het begin van mijn gevoel Mijn doen Mijn laten Dan begin ik met het leven van het leven Het leven van mijn leven Morgen…

Wat het einde van iets is En veel pijn doet Blijkt later nodig te zijn geweest Voor het mooiere nieuwe Wanneer je dat eenmaal weet Kun je zelfs een einde omarmen Om het nieuwe te ontvangen…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…