Alle inzendingen over altijd OR steeds

In grote onbekende steden, met miljoenen mensen, leerde hij de levenswetten, wanneer te plaatsen zijn zetten, waar mensen te ontmoeten, hoe de maffia te groeten. In een vreemd land, leerde hij de andere kant van het vrije westen. Het waren slechts de resten van de jaren zestig. zakelijkheid: het motto van de jaren negentig!…

ik ben een drijvende wolk zonder vorm zonder rust ik ga altijd mee met de wind waarheen hij wil soms druppel ik schreiend uit andere keren vlok ik wit over de huizen over de weiden over de zeeën overal ga ik heen nergens kom ik aan haastig of rustig ik ben steeds onderweg…

(Femme fatale II) Zij is uitnodigend met zeer weidse gebaren De roos geurt verleidelijk In haar doen en laten zorgt zij steeds voor verwarring De roos in extenso zwart Afspraak is afspraak, is bij haar niet van toepassing Verlangen met een charme niettegenstaande het feit dat de liefde in haar als vuur zal blijven branden...…

Het verdriet van Rotterdam! Er zijn bommen gevallen op de grachten er staat geen pand meer overeind het puin heeft het water verslonden de gordel weerloos zwaar geschonden nu staat Amsterdam gelijk aan Rotterdam en kan het ook veel puin gaan ruimen en zorgen voor rechte straten en pleinen en herdenkingen om de verloren zijnen het is er…

Het is nu twee jaar geleden dat je ons verliet van het heden tot het eeuwige ik heb nog steeds verdriet Niet om wat komen ging maar om wat was ik was zoals je weet altijd met jou in mijn sas Ik weet dat het goed is zo maar waarom doet het zoveel pijn de momenten dat ik voel alleen te zijn De verbinding met vroeger is weg nu ben ik…

niet wetende waar het is begonnen onder de dieren waar de mensen wonen van de grote steden bij de samenvloeiing van de rivier de stem in de mist tot in ons land waar het coronavirus van nerts op mens is over gesprongen…

Balanserend over smalle pad van het leven Zoekend naar vaste grond en steun Gaan we voetstap dagelijks verder Langs rivieren, rotsen of ravijn Bij voor of tegenspoed Zo nu en dan dwalend, dan zeker wetend Waarnemend de bermen van het pad Struikelend of mijden de kuilen Volgend de richting naar één doel Naar het eind, de horizon.…

Het wordt steeds een stukje warmer. Steeds meer mensen zitten buiten. De heerlijke warme zonnestralen bedekken mijn gezicht. De mensen worden vrolijker. De natuur is wonderschoon. De lente is nu bijna voorbij En dan is het eindelijk zomer.…

Ik zou een rondedansje moeten maken Cirkels trekken in het zand Het einde is het begin steeds weer opnieuw en steeds weer huilend van het lachen…

Ik open mijn ogen Denk: Nee, het is er nog steeds!…

Een traan voor onze vriendschap die zo liefdevol begon Een traan die prachtig schittert in de laatste najaarszon Niet wetend hoe 't lopen zou heb ik 'm opgespaard Nu ligt hij als een parel op een ongestuurde kaart Die traan die spreekt, die traan geeft moed, die traan die is oprecht Die traan vertaalt mijn hart en uit dat ik voor je…

De tijd is haar verhaal van dromen die haar laten ontwaken waar ze vergeet wat ze is geworden toen de liefde haar niets meer vroeg en slechts de stilte haar metgezel wou zijn.…

En zelfs bij het teleshoppen of gaten in mijn deuren stoppen, denk ik steeds aan jou.…

Het wachten en de druppels zijn gesponnen in het grijze moedeloze licht waar ik kijk met verloren ogen en weet dat jij naar mij kijkt waar ik niet kan zijn en waar jij samen met mij zoekt naar gedachten die het einde van de regen op het begin van mijn verhalen laat lijken.…

ik kan het nog steeds niet geloven hoe snel jij uit ons leven verdween ik kan het nog steeds niet geloven waarom ging jij zo snel heen ik kan het nog steeds niet begrijpen dat jij niet meer in ons midden kan zijn ik kan het nog steeds niet begrijpen en dat doet mij het meeste pijn ik kan het nog steeds niet geloven dat ik je stem nooit…

steeds meer woorden kleuren zwart geleden verdriet tot klatergoud in zilver gedroomde nachten dagen openen en dichten…

Steeds als de leegte mij bezet, verdeelt, draag ik mijn lichaam ijlings naar de zee; zij neemt mijn armen en mijn benen mee en laat mij drijven op een hand die streelt, en laat mij vonken slaan van lieverlee en haar bewonen als een spiegelbeeld. ------------------------------------------------- uit: 'Sirene en andere gedichten', 1982.…

Je bent er al zo'n tijd niet meer En toch verschijn je telkens weer, Als iemand even aan je denkt Of je een moment aandacht schenkt. Niemand zal je ooit vergeten We hielden veel te veel van jou. We zullen altijd weten, Dat jij ons nooit vergeten wou...…

Nog steeds in de hete lucht van de Filippijnen, een beetje gewend aan de smaak van de rijst en de kruiden, maar niet aan de geuren van de vis en aan de luchtvervuiling in Manilla. Zo blij dat ik over enkele dagen weer duizenden kilometers weg kan van hier.…

jij bent nog steeds in mijn hart maar jij laat mij niet los en ik weet niet meer, maar jij blijft toch altijd bij mij hoe ik alles wend of keer jij blijft bij mij als een stukje van mijzelf ben jij van mij en ik laat jou toch nooit meer gaan ook al ben je van mij weg en ziet niemand jou meer ik hou van je...…

Achtergelaten met verlaten woorden. Zeggen wat ik niet kan zien. Weten dat de avond niets vraagt. En beseffen dat jouw droom mij niets vergeven zal.…

Ik stamel jouw woorden maar voel me berooid want toch steeds keren zich onze ruggen als wij weer de volgende afspraak pluggen.…

Ik stamel jouw woorden maar voel me berooid want toch steeds keren zich onze ruggen als wij weer de volgende afspraak pluggen.…

Alle indrukken van ieder zintuig sinds mijn vormloos besef schuldbewust ontwaakte in jouw buik de kakofonie van onderliggende boodschappen in alle woorden sindsdien tot mij gericht alsook in de veelzeggendheid van zwijgen het knagende besef van alle onbedoelde gevolgen van alle handelingen die ik in onwetendheid verrichtte de worm…

Steeds meer vragen rijzen Steeds meer twijfels ontstaan Hoelang, hoe vaak Kan ik dit nog aan Iedere keer weer opnieuw die pijn en het verdriet Velen merken of zien het niet Maar elke keer verlies ik iets Iets van mij, iets van jou Hoeveel kan ik nog verliezen Totdat ik door moet Zonder degene van wie ik hou…

Het tuinpad vegen: blaadjes verdwijnen; nog meer komen er weer bij.…

Mocht je weggaan, en je sterrenhemel wordt donker herinner dan mijn gedicht dan zal ik er steeds zijn in zuiver licht.…

Ik word wakker: de hersenen deden het, blijkbaar, nog steeds... Alles functioneerde: mijn geheugen, gezichtsblik nadenken en voelen. Het lichaam stuwde bloed, dwars door alle organen. Ik had de geest nog niet gegeven... God hield me, al die tijd innig bezorgd in leven. God mijn vader. Bij gebrek aan een menselijke zorgzame vader.…

Nog steeds zijn we samen, zwervend door onze jaren. Met mijn neus in je haren. Met mijn armen om je heen.…

Telkens wanneer ik jou zie zitten of staan, volgt een zacht gevoel te weten: dat je me altijd ter zijde zult staan, net als ik bij jou!…