Alle inzendingen over anatomische les

Nicolaes Tulp 'de chirurgijn' een verstild moment van trots en pijn dat op meesterlijke wijze werd vereeuwigd door die jongen van van Rijn ---------------------------------------------- de anatomische les van dr. Nicolaes Tulp - 1632 doek Rembrandt van Rijn het Maurithuis Den Haag…

Zijn vrouw schonk hem daarop aan de wetenschap en zo ontstond met hulp van zijn blootgelegde achterkwab `De anatomische les van dr. Tulp'. O ironie om als voetnoot dood voorbeeld te zijn geweest voor een artiest die wél naar de planeten vlood en de eeuwigheid aan zijn kwasten spietst.…

Vanmorgen hebben wij in het Wilhelminagasthuis ter gelegenheid van het jubileum van de Vara een echte ouwe socialist ontleed. Het was gek wat er allemaal tevoorschijn kwam: halfvergane rode vlaggen, strijdliederen, Internationale broederschappen en solidariteit, AJC een potje poepen en zes geschiedenisboeken door P. Quack (antiquarisch).…

Vanwege het grote aanbod hebben sommige anatomische instituten van universiteiten een aannamestop moeten instellen. NOS nieuws 14-7-2012)…

Ge weet, de heelkunst is van alle tijden En als cliënt in dit genezensuur Wil ik een kleine meditatie wijden Aan zietekiemen zonder wellnesskuur Bij ons is heelkunde op Kos ontstaan Hippocrates brak er genezend baan Nu treft men enkel witte jassen aan Geen doekoen of mwandishi of sjamaan, Tussen ons gezwegen en gezegd De wonderdokters…

angst voor bevende letters op wit onwillekeurige ritmische bevingen barse dans van trillende vingers op hellend vlak die lijken te zeggen: er staat niet wat er staat er bestaat meer dan angst ver voorbij de tremors mijn taal beeft niet lees me…

touwtje erom heb je een broodzak Lees me liever niet als je niets verstaat beter dat je arrogantie het brede pad af gaat Ben je lekker snel thuis ook en kan niets jou deren maar helaas nooit iets meer bij kunnen leren…

deze bloem met aaslucht stelt haar zaad beschikbaar voor anatomisch onderzoek overedelmoedig en zo zacht als dons (omhuld door zware zijden stof met zilver- of gouddraad) nadert haar einde…

in het anatomisch theater betreden chirurgijns in koelen bloede de arena met de precisie van een horlogemaker inciseren zij de menselijke huid het bloed kruipt waar het niet gaan ontleedkundige lessen zijn geleerd het beademde corpus onder zeil als mes zaag schaar het vege lijf invaseren geen dokter ziet wie je eigenlijk bent…

Als het me méér wordt dan ik hebben kan, dan roep ik luidkeels een drieletterwoord waarbij de letter “u” in ‘t midden hoort, ‘t beschrijft een lichaamsdeel van vrouw of man. Het woordje “rug” lucht op, kan ik beamen. U dacht wat anders? Foei, u moet zich schamen!…

de chirurgijn betreedt in koelen bloede het anatomisch theater geruisloos gaat het beademde corpus onder zeil als zaag klem schaar tang het vege lijf invaderen met de precisie van een horlogemaker snijdt hij in de menselijke huid het bloed kruipt waar het gaan kan ontleedkundige lessen zijn geleerd het corpus door een andere…

Houten model: anatomisch correct Uw kennis blijft toch zeer beperkt, van inwendige zaken geen verstand. Waar mijn hart zich nu bevindt, zal ik van u niet kunnen leren. Blijf gerust staan waar u staat.…

licht van de geopende dode formeert gezichten die aan hem voorbijzien naar het weefsel van schemer waarmee wij bekleed zijn die naar hem kijken door een voor hen nauw waarneembare scheur daarin voor ons om ons verdwijnpunt geschikte verdwenenen wier blikken voor een vergelijk nog blijven haken in de schemer als wij in een flits naakt door…

Ieder uur van mijmering over je goedheid, Zo vanzelfsprekend grondeloos, Smelt ik weg in gebeden naar jou. Zo laat ben ik gekomen Naar de tederheid van je blik, En van zo ver naar je uitgestrekte handen, Stilletjes, doorheen ruimte en tijd. Ik had in mij zoveel weerbarstig roest Dat uit mij wegvrat, met gulzige tanden, Het vertrouwen.…

Ieder uur van mijmering over je goedheid, Zo vanzelfsprekend grondeloos, Smelt ik weg in gebeden naar jou. Zo laat ben ik gekomen Naar de tederheid van je blik, En van zo ver naar je uitgestrekte handen, Stilletjes, doorheen ruimte en tijd. Ik had in mij zoveel weerbarstig roest Dat uit mij wegvrat, met gulzige tanden, Het vertrouwen.…

jij snoept van hartig ik snoep van zoet jij vaart bij laagtij ik vaar bij vloed jij huilt om vreugde ik om een traan jij straalt bij zonlicht ik bij de maan jij ziet het blauwe ik zie het groen na zoveel jaren niet meer te doen…

lees hoe woorden gedachten en dromen behelzen voel hoe zinnen sleutels bevatten lees hoe sleutels gedachten openen voel hoe het openen dromen bevrijdt geniet nu maar…

haast een geval apart zo voel ik mij zo hèèl veel heb ik meegemaakt ik ging door menig dal van pech en verdriet zo uitzichtloos niets in het verschiet moeizaam en heel alleen worstelde ik overal doorheen ik zie het als een leerproces een jarenlange levensles die mij gevormd heeft tot wie ik ben en ervoor zorgt dat ik mijzelf…

Droeve plek van mijn geboorte, langs het strakke Boterdiep, waar een man zich heeft verhangen, in de kamer van mijn wieg. Vader legt zich toe op preken schrijven, moeder wordt van zorgen moe. De oude kerktoren dwingt hen meer en meer tot zwijgen, alles in de geest van mensenmoordenaar Calvijn. Verzuurde roddeltante's, verharde zanikheren en…

Lees de krant Zet het pannetje op het vuur Loop in de regen Stamp in een plas Want de peper is zo duur…

De vrouw die mij eens ongevraagd, maar niet minder dwingend, moraalfilosofisch consult in de liefde gaf, belde mij onlangs per ongeluk vanuit haar broekzak. Zij wist niet dat ik kon horen hoe zij gewillig uit haar kleren schoot bij een ander dan haar man. Niet lang daarna kwam zij kreupel met bebloede lippen mijn tuinpad opgelopen.…

Maar in Vlaanderen ben ik geboren, waar de nevelen domen, In een klein dorp, waar achter de beteerde muren, Onder stormende luchten, geladen met as van de rokende vuren, Nog arme, maar koppige varenslui wonen. Mijn jeugd heeft ze gekend, helaas maar al te goed: De donkere moerassen, de sombere bossen en naakte velden, Grijze november die slierten…

Ze kwam in mijn leven maar het duurde maar even was ik té naïef misschien ik had haar spel niet voorzien waarheid komt altijd aan het licht onze vriendschap werd beëindigd wederom teleurgesteld in de mens ik ga verder, en trek mijn grens.…

leer mijn lijf je lief te kozen leg mijn handen op je huid lijf me in bij ademlozen laat me blikken, laat me blozen leid me in en leg me uit…

Zie mij en lees mij, letters gedrukt op papier. Kijk en wend je hoofd niet af, ga niet weg, blijf hier. Zie mij, lees mij en onthou Deze woorden zijn voor jou. Was ik maar deze letters waar jij nu je blik op richt. Kon ik maar kijken naar die uitdrukking op jouw gezicht. Zou ik dan heel misschien, een glimlach om je lippen zien?…

Met mijn ogen dicht lees ik de braille van je huid Je woorden sturen mijn handen naar verlangen binnenin Mijn mond zinspeelt op je lippen Je lichaam spreekt klare taal In je verhaal mag ik het boek niet uit Almaar weer beginnen bij het begin…

daar gaan ze stil in de rij zichzelf voorhoudend ’t is zo voorbij de gêne, de schaamte als fysieke pijn bloot maar fier om ’n voorbeeld te zijn ontreddering diep verborgen achter de laatste vernis die hedentendage weer onze verpakking is…

Ik maak geluid van de letters, Ze schuren, en boren zichzelf Door mijn gezicht, Lees mij…

Dit wanproduct moet u niet lezen. U bent dus gewaarschuwd bij deze! Oké, dat is dat. (Er ontbreekt immers, wat een verrassende wending moest wezen.)…

U geniet uw drie cadeautjes keer op keer geparfumeerde zeep zevenenveertig elf notenreep u pakt de zeep weer in vroeger geleerd niet vergeten nu de zevenenveertig elf heerlijk en weer ingepakt de notenreep lekker opgegeten heerlijk! eerste cadeaus vergeten uitpakken en zeep geparfumeerd zevenenveertig elf heerlijk?…