In het woud van twijfel rijgt
onzekerheid zich aaneen in het collectieve
zwijgen, brengt stilte onder twijgen
die zich nederig buigen
in het lover, zilveren nerven
die de werkelijkheid kleuren
waarin de wereld zich herkent,
synthese als een levende bewijs
dat het weefsel slechts materie is,
een handvol gedachten maskeert
de wereld…
De aarde, een deinend woud van twijfel,
rijgt zich aaneen in een collectieve zwijgen,
waarin de natuurlijke werkelijk verkleurt,
een veranderende synthese als leven bewijs
dat het weefsel slechts is
een handvol zwervende gedachten
waarin we ons verbeurt verklaren,
trots in eigen belang in elk beklag,
onder de grondbeginselen te schuilen…
Oh Charleroi laat me gloeiende sissende
heavy metal horen in de oude staalfabriek
Drink een glas rode wijn met me aan de Samber
waar kunst stroomt en geld het loodje legde
Wandel mee naar Bois du Cazier
laat stille tranen vloeien in café Chez ta mère
Zoek in Livre ou Verre de verwondering
doorzie Charlerois helder als glas
Voel de synthese…
de handkarren ratelen geluidloos
over de keien
het carillon geeft de beurshandelaren
taal noch teken
vastgelopen voetstappen
op het plein
stakende stemmen
overvleugeld door het bronzen
bevroren klokgelui
kinderen rennend gestold
in woordeloze beweging
ongehoorde straatventers
prijzen schreeuwend
hun koopwaar aan
ze overstemmen…
Uit het oerwoud van twijfel rijgt zich
aaneen in het collectieve zwijgen,
maskerade die meer leert over
de gedreven kwantitatieve
vervlakking van de werkelijkheid
waarin de wereld zich herkent,
die synthese als levende bewijs
dat de hersenen slechts een weefsel
is met uiteen lopende gedachten
waarin de consumptie is verdwaald,…