Alle inzendingen over ave Maria OR Muze OR liefste

Meisje in al Je eenvoud Zorgvuldig door De Eeuwige uitverkoren Krijgt een boodschap Die te groot is Om in een keer Te bevatten - Je buigt je hoofd Voor het grote licht Dat komen zal, en Stemt in al Je eenvoud in Met woorden die Groter zijn dan jezelf…

Een straffe wind staat op verlichte ramen Maria, jong nog, loopt op alle dagen In haar geval bepaald geen welbehagen Een keizerlijke volkstelling eist namen Een straffe wind staat op verlichte ruiten Maria kan nu elk moment bevallen Het zal geschieden in een van de stallen De herbergiers sluiten haar immers buiten Nog even en de engelen…

Maria met haar kind, uitgebeeld in steen. Haar schepper moet haar hart voor ogen hebben gehad, uitgehakt in marmer leeft ze meer en is ze warmer dan in alle kerstbetogen bij elkaar. Ook haar dichter schreef er geen.…

Zij was zijn Muze helaas zag zij hem niet staan zijn liefde werd alleen maar groter hij kon zijn Muze niet laten gaan Het verlangen naar haar bleef groeien ook al kwam er een nieuwe liefde in zijn leven hij deed zijn best niet te vergelijken maar die ander kon ‘het’ hem niet geven De Muze was gewend haar zin te krijgen en hij deed alles…

van het liefdesdicht, Erato en die van lyriek, Euterpe en Kalliope, de muze van filosofie, het heldendicht en retoriek Melpomene, de muze van het treurspel, de tragedie vaak voorgesteld met knots en zwaard of masker in de hand en op het hoofd een krans van druivenblâren alsmede Polyhymnia, de muze van de retoriek maar ook…

‘Maria!’ Zet het raam wijd open, dan kun je goed horen, ‘Maria... Maria!’ Heeft dovemansoren, We doen net alsof we niets verstaan, ‘Maria! Kom hier!’ Nee, Majorca, niet gaan. Hoor je de plons in het zwarte meer? Zijn vuist slaat vergeefs in het water neer En de golven klotsen in zijn mond; Drink!…

’t Was in ‘t vroege morgenuur toen Maria ging naar het graf angstig en nog helemaal overstuur leek Zijn liefde voortaan zo veraf het graf stond angstwekkend open er gaapte een lege duisternis van schrik wou Maria gaan lopen wat was dat voor een geheimenis? de zweetdoek, het opgerolde linnen werd haar Heer dan weggenomen?…

’t Was in ‘t vroege morgenuur toen Maria ging naar het graf angstig en nog helemaal overstuur leek Zijn liefde voortaan zo veraf het graf stond angstwekkend open er gaapte een lege duisternis van schrik wou Maria gaan lopen wat was dat voor een geheimenis? de zweetdoek, het opgerolde linnen werd haar Heer dan weggenomen?…

constant is steeds het aanbod van beweging het ogenblik nabij waarop de vraag verstomt. kelk die je dwingt zich om te keren: een bodem schilfers dwarrelt neer, leegte na het drinken, magerman, die op de winterhuid van straten slijm en rot als goud verteert. vocht dat in vertwijfeling haast zich opwaarts door de poriën murwt: verlangen…

Soms denk ik als ik je hoor praten, Ik wou dat ik de weg was die je moet gaan... Dan zou, al had je het niet in de gaten, Mijn bestemming heel dicht bij de jouwe staan... Ik zou je waarschijnlijk voor mezelf houden, Langs wegen voeren heel erg ver vandaan... Anderen die ook van je willen houden, Die ook dichtbij je willen staan... Je bent…

Hier was het een schone morgen slaapzand uit de ogen gedaan aan u gedacht en daarnaast een Vlaamse en Nederlandse vertaling gelegd van geluk Te rade gegaan bij Eliah Kazan Arthur Miller, Marilyn Monroe's Diamonds are a girl's best friend opgezet en vlak daarna wordt dit jaar een uitstekende wijnoogst verwacht uw gezicht voorgesteld in…

maak 't liefste, beter een laatste valt me hoog maak m'n droogte ziedend kiem mijn zaden vlak ontdoe je schoonte, naar onschuld blauwe weiden - je vloeit uit mijn handen, grip graait je niet uit mijn handen, ren rot ren los gelaten nacht en sterren tegemoet…

In de stilte van de nacht fluister ik je naam zo zacht te leven zonder jou is ook een beetje sterven In de stilte van de nacht fluister ik je naam heel zacht geen warme omhelzing meer nooit meer je lach In de stilte van de nacht fluister ik je naam zo zacht een laatste kus vaarwel mijn lief In de stilte van de nacht fluister ik je…

Mijn droom was, mijn liefste, dat ik voor altijd de jouwe zou zijn. Dat ik voor altijd in jou armen kon liggen, want bij jou voelde ik me fijn. Maar alles is nu weg, mijn liefste, mijn hart is helemaal leeg. Jij kan er ook niks aan doen, mijn liefste, maar ik voel zo een verdriet als ik mijn tranen afveeg.…

Is iets waar ik op kan bouwen, mijn allerliefste,liefste dat ben jij…

tussen de woorden die niet van jouw lippen komen lees ik de zinnen die niet gezegd hoeven worden zie in jouw ogen de sprekende beelden en weet de tranen die niet vloeien.…

ik zag je daar heel klein en teer rood aangelopen krijsend ging je te keer ik pakte je op, mijn hart ging open pasgeboren, je leven nu al bijna afgelopen je groeide op onder mijn tedere zorgen in mijn huis, tot die bijzondere morgen ik je met andere ogen bezag je werd 18 die dag je nam mijn juwelen en mijn liefhebbend hart brak het zorgeloos…

Omdat jij de liefste bent…

te wachten aangeslagen de weg niet meer weet te laat op komt dagen alweer je sleutels vergeet hoe door de was op 60 graden oen ik te strak ondergoed moet dragen hoe je op je allerbest de helft vergeet bij boodschappen doen verzonken in gedachten het eten verpest je plantjes die vergelen al gaf ik je laatst dat boek zonder jou liefste…

juist vandaag mag iedereen weten, 't liefste meisje dat ben jij.. troosten, delen, lachen, huilen met je ogen, met je blik. juist vandaag mag iedereen weten, 't liefste meisje dat heb ik.. 's nachts kruipen we tegen elkaar aan.…

en toen stond jij daar in volle glanzende glorie zacht schitterend krachtig mooi te wezen een zegen, hartverwarmend je gaf me onverwacht, onvoorwaardelijk vochtig verlangend de levenskus in het gesluierde duister van ons gehuurde bed nu weet je wie ik ben, liefste en ik zie de diepe glinster voor altijd in je hemelse hart…

'k Zag je ogen stelen 'k voelde jouw hart beven trillende handen... een warme neus... één stap vooruit... 'k wist niet wat je bedoelde een steelse blik 'k stond genageld aan de grond voordat ik het besefte omklemde je mijn lippen mijn ziel overstuur... Dat was het,wat je bedoelde achter mijn bedoeling zoeken... HOE WIST…

je hou liefste, hoe ik het je niet tonen kan en ons beiden hierdoor zal laten lijden…

Mijn liefste Een roosje achterlaten op de plek waar je as twee jaar geleden werd uitgestrooid Even stilstaan en aan je denken, kijken naar het landschap dat je zo prachtig vond, het weinige dat ik nog voor je doen kan mijn liefste.…

mond de passie, de liefde tussen jou en mij die ons eens voor het leven verbond En ik sluit opnieuw even m'n ogen beleef steeds weer die tijd met jou twee lichamen, samen één geworden jij en ik, samen één in beloofde trouw Ik voelde me als fluweel in je handen zo teder, zo zacht en oprecht niets zal onze liefde ooit scheiden jij mijn liefste…

Ik ben er voor je, mijn liefste Ik kan je verdriet niet voelen Ik kan je verdriet niet dragen Als ik dat kon zou ik het je afnemen Zodat jij even kon rusten Even aan jezelf denken, even niets.…

vanuit het ochtendgloren roept een stem open je hart voor het wonder als je in magie gelooft ik ben jouw droom kom liefste volg me, volg me voel je vrij want het verleden kent geen toekomst ik ben het licht dat jij zult zijn langs de rand van de wereld kus ik de hemel waarin jij leeft en geef je vleugels als je valt langs bloedrode rivieren…

verliefd op woorden dagen lang flarden van zinnen in mijn hoofd liefde zonder beginnen blindelings verdoofd…

aan met uw bezwaren Want daarvan krijg ik het benauwd Het is toch zeker niet mijn fout Dat muzen zich mij openbaren…

hij is niets meer dan de schaduw van wie hij zou willen zijn als hij bewonderend kijkt hoe zij haar schoonheid draagt want zij is de vraag die geen antwoord kent en woelig raast in zijn gedachten zij, die niet weet dat ze zijn muze is…