Alle inzendingen over avondschool OR boeken OR bord

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

ze had gevlogen zei ze als stewardess met borden glazen en kopjes door de lucht... soms wanneer ze ruzie maakt met haar man vliegen ze weer de borden glazen en de kopjes door de lucht...…

Daar staarde ik op en voelde mij rampzalig; Chinees en palmboom deden mij wegdromen Naar verre landen, meer dan Verne-boeken. 't Ouderlijk huis was soms zo duf en stug. 'k Wist niet dat ik heus wel in de Oost zou komen En even hard mijn lot er zou vervloeken. -------------------------------------- uit: Al dwalend - X Herdenken…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

De bloemen op tafel, de foto's in het boek, het bed. Ze zeggen dat je van me houdt. Je stem door de hoorn, je briefjes op het bord, je zoen. Ze zeggen dat je van me houdt. Je kleren op de stoel, je koffie bij 't ontbijt, je zwaaien. Ze zeggen dat je van me houdt. Je sprekende ogen, de kleur van de lucht, je wimpers.…

De bloemen op tafel, de foto's in het boek, het bed, ze zeggen me dat je van me houdt. Je stem in de hoorn, je briefjes op het bord, je zoen, ze zeggen me dat je van me houdt. Je kleren op de stoel, je koffie bij 't ontbijt, je zwaaien, ze zeggen me dat je van me houdt.…

Hoekige koeien: geen mens zou ze zo maken – koeiemachtig mooi!…

Een levend standbeeld lijkt geen spieren te hebben – voor ineens een nies.…

Je wilt lopen loper zijn in beweging komen en zijn Natuur het decor landschap -aanraakbaar- met decorstukken De weg wijst je als vanzelf je hebt geen bord nodig Maar op het bord staat meer dan die lijn de knooppunten de verbindingen het treffen van elkaar het ontmoeten van jezelf.…

Maar ook deze momenten gaan voorbij: de ober die onze glazen vult en die wij dan weer legen; nu zijn onze witte borden vuil en ooit scheiden onze wegen.…

De welvaart is verkeerd verdeeld. In landen die achter blijven in ontwikkeling, betalen kinderen de rekening en later staan ze vaak met lege handen. Ze willen pillen tegen cholera, maar krijgen laptops van het CDA. ---------- ...het CDA in het Europees Parlement ondersteunt het One Laptop Per Child-project...…

Borden met codes wijzen het bouwverkeer: daar – was eerst de heide.…

de hemel een bord vol vervagende vegen ook morgen weer…

leven” zo dus dien dat bord maar op (Samen met mijn dochter Giulia deze tegeltekstwijsheid overhandigt aan Hare Majesteit Koningin Maxima)…

geleerd Tijd heeft geleerd dat zij 'n comfortabele mooie stoel verdienen echt standvastig in hun leugen kabbelen zij voort op hun gedrag van bedrog & geenszins deugen Hun hersens heilloos vertroebeld en inmiddels structureel tot niets echt helemaal niets verworden twijfel overheerst met een schuldgevoel dat nekt kop en borden…

Liefde is als een bord erwtensoep met uien lang nagenieten…

Lagen op een bord bij de poelier Kerst te zijn. Deeltjes proefkonijn.…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Het leven kent vele borden. Zoals in het verkeer telkens weer het ons belemmeren kan in een vrije doorgang. De vrijheid van bewegen houdt ons vaak niet tegen. Geeft ons het gevoel mobiel te zijn uit een eigen belang. Soms wat gek, maar dat doet leven. Verbindt het ons zicht op al die borden die ons richting moeten geven.…

schoon het beschrijven van wit en zwarte schijven op een houten bord…

Die gevel-toppen gunt uw zachte schijnen, Die eeuwig weer in ons te wekken lust, Der schoonheid pelgrims, de eeuwige trekkens-lust, Zon-stralen, gij, 't zij, waar in de woestijnen Of land-, of zeeë-vlakten en eindloos deinen, Uw rustloos licht op lege leegten rust, 't Zij gij de heilige kracht of 't teder kwijnen Van uwer liefste kinderen…

Zoals men, gaande door een lange straat, (Die, somtijds zich verbredend tot een plein, Of soms ophoudend, waar de bruggen zijn, Van dit eind van de straat naar 't ander gaat) Zo bont des 's avonds in helle schijn, Die van het winkel-licht naar buiten slaat, Elk mense-popje ziet, dat gaat of staat, Dat hoofd en schouders 't aller-lichtste…

En onder 't zuiver-gele gas-licht blozen Blanke arme' en halze', en glanst het gouden haar, En kruise' of spreiden zich in roze hozen De fijne slanke benen, paar naast paar. De blouse' omsluite' in veler-hande posen De lichamen, die groeiden jaar en jaar Tot schoot en boezem konden voede' en kozen Wat in haar groei' met pijn en lijfs-gevaar…

O luchten-goud, o groen van 't woud, o verven, Die, in een laatste opglooiing van de aard, Van al het schoonst des zomers, lang gegaard, Een tooi hem toverdet, tot zacht versterven, Wat was mij nu nog al uw licht-schijn waard, Nu ik die teerste aanwezigheid moest derven? Hoe taandet ge al, gij, die aanwezig waart, Bij wat mij Eén, van ver…

Geen klacht om 't vlieden van de snelle jaren Noch zelfs om 't naderen van de zwarte dood. Zo min als, stralend goud door gouden blaêren, De zon treurt, daar zij zinkt in 't gloeiend rood. Slechts Éne weet, daar andren op mij staren, Meelijdend, met mijn eenzaamheid en nood, Slechts Éne weet wat heuchnis ik mocht garen, Wat gouden oogst…

Des daags scheen ’t helle licht uit ’t volop-blauw En flikkerde op het water, en de stenen Van huizen en straten waren wit beschenen En grijs bestrepeld met der takken schauw*, En in de ganse stad waren door-énen De warmte en schaduw, ’t zonne-licht en kou, En waar de warmte lag in de luwte lauw Woei felle wind om huizen-hoeken henen. Wit…

O woordjes mijn, wat moet 'k u dankbaar zijn! Waar zijt gij toch, waar komt gij toch vandaan? Gij kunt altijd mijn heerlijkheid verstaan, Veel beter dan ik denken kan in mijn Klein geestje: kom, laat ik u bidden aan, Want telkens als ik bidden durf: verschijn! Komt gij rondom me als vlinderkens zo rein, En licht, en wit, zó komt gij rond mij…

O dooi-wind, dooi-wind, dooi, o wind, o dooi! Gij die van ’t zuiden aanvliegt, maak, o maak Dat al, wat stokte, weer op gang geraak’, Dat al wat dor is, word’ weer mooi! - Ik ruik de geur alreê van gras en hooi Uit gras en zooi – en dat weer ’t al ontwaak Tot nieuwe muziek en zangerig vermaak, Dat ook ikzelf uit kille koude ontdooi! Ik zie…

En in de lucht des vochte ochtends hangen De laatste dunne blaad'ren van het jaar, Als in het zwarte takkennet gevangen, Met fijne glans van kleuren naast elkaar. Zo louterde de pracht zich van de lange En luide lichttijd en de brede schaar Van groengedoste bomen, tot die bange En tere lichtkleur van het late jaar. Die blaadren…