Alle inzendingen over avondstond

Herinnert ge u, als de avondstond Uw lieflijk landschap enger rondt, Uw baai verkleend schijnt en verlaten, Daar vale scheem'ring 't mastbos huift Waaruit u 's daags van steng en staggen Een wemelende rij van vlaggen De groet der verste volken wuift; - Gedenkt ge in zulk een uur 't verleden, Het klene jacht, de klener jol, Het eerst…

Op de ene avondstond Zeide mij uw schone mond: Liefste, lievre heb ik geen. 's Andre avonds zegt gij: neen. Zinnetjes te wispelziek*, Ziet of uw gepluimde wiek Andre reên van wenden* vindt Als het draaien van de wind.…

Het orgel gorgelt in het sprookjesbos in de avondstond dwalen spoken rond de zee kust het land en brengt schelpen mee tussen de regenbuien schijnt de zon. De huiskamer laat alle hoeken zien woorden vallen geluidloos op de grond er hangt een schaduw over de wereld trage lichtpuntjes aan de horizon.…

„Wie in zich kan bewaren zoete vrucht van een rein uur, dat het hart open stond, en door zijn velden ging geluks-gerucht op vleugels van lied of van avondstond, toen geluk uit een half-verstikt gebaar optrilde; uit woord niet, maar de toon ervan, wie hoe die zonk in 't hart, tot waar 't is klaar en stil, altijd in zich oproepen kan, — en voelt…

dus alles blijft zogenaamd bij het oude de r is in de maand de r van regenjassen en natte fietsen de r van rupsbanden door lege maisvelden nee, laten we geen oorlog beginnen, alweer vooral als het niet strikt noodzakelijk is en het is niet noodzakelijk, we zitten met het bord op schoot de poes en de hond met hun buikje rond de kilte van de avondstond…

'k Zat niet eenzaam in de avondstonde: Met quichua's kan men niet praten, Maar de samengezogen mate Was een heet verbond onzer monden. Boven de cypressen staat de maanschijf, Sterrenbeelden: Perseus en Canopa. Door het duister hoor ik: ‘Hopa! Hopa!’ De kreet waaronder men de ossen aandrijft.…

traan na traan, druppel na druppel, als spaarzame oases nemen overgauw rijkelijk begoten bloemenmondjes vochtig afscheid van 't schaarse schijnsel dat in het laatste schemerlicht verdrinkt bedekt met stuifmeel verlaten blijde bijen gehaast de wonderschone gezusters daglelie onderwijl gelijke tred houdend met een citroenvlindertje, dat de avondstonde…

Och, mocht 'k dees avondstond die diepe rust gemoeten, Die nimmer einde neemt: ik ben zo moe, zo moe.…

Die niet gekweld door driften Naar rijkdom, eer of aanzien, Door weelde niet bedorven, Naar zijn bestemming werkzaam, Bedacht op hoger aanzijn, De morgen ziet verrijzen, En telken reis, als de avond Zijn schaduw aan doet groeien, Met vreugde en rust kan denken Aan 's levens avondstond!…