Alle inzendingen over babies poepen altijd

glinsterstraten, gestaag dakpannen gutsen naar goten het regent vandaag regenschermen beschermen spattende autobanden plassen babies op wielen, plastic omhuifd het regent vandaag asfalt glijdt water opzij, opzij poncho fietst naar een warm thuis het regent vandaag, gestaag verkeer raast nat voorbij over de middenweg die langzaam droog druilt…

Een puike plaspil komt dan als geroepen, Alleen het plassen komt wel op als poepen.…

Poepen doe ik zo" en kledder, klodder, klats, daar lag plotseling een grote flats. Verder op zijn tocht kwam hij een varken tegen. "Heb jij dit misschien op mijn kop gelegen?" "Nee,"zei het varken, "dat is niet mijn ding. Ik poep alleen maar als ik zing.…

Proberen je darmen je iets te vertellen Probeert je poep te praten Dan zijn daar drankjes Voor en na het eten En tijdens het eten Zijn er drankjes Ze worden dan gedronken dan En je kunt er niets aan doen Darmen schreeuwen Staan machteloos te gassen Dingen sterven af Maar ik ik sterf niet Ik ben opeens dood…

' Vaak dacht ik: ''Poepen, in een oude schoen!'…

Laatst werd het ook weer keurig omgeroepen: Excuses, onze machinist moet poepen.…

schitterend, prikkelend uitdagend heupwiegend jeans getekende biep haar schattige kont, zoals ze liep mijn oude ogen, niet meer zo sterk fixeerden toch dit achterwerk zag ik nog wel goed was dat nu echt...een poep!!! verdorie, ik heb zojuist een gat gedicht.…

't Is vies om op een broodje poep te kauwen!" En zo verzamelt Doekle alle troepen om tegen Ome Wilders 'bah!' te roepen.…

De rivier is er zoals wij er zijn er wolken zijn en gras en ganzen die er poepen en meeuwen er omheen. Zwijgend turen oude mannen in de verte, het water langs naar het verleden misschien. Niets beweegt. Misschien dat de zee in de verte dorstig wacht. Misschien…

We poepen hetzelfde. We plassen hetzelfde. We worden gewassen. We worden aangekleed. Jij bent een Ik honderd en een.…

De meneer stier zegt, Ik weet het al de poep van mij ligt hier.…

De wekker gaat, je lag heerlijk te ronken De duster aan de trap af naar benee De krant ligt klaar en ook je kopje thee Is door je vrouw, heel lief, al ingeschonken Van boven hoor je vaag wat naar je roepen Iets over “nieuw” en “beren die gaan poepen”?…

Als hond kan je niet rustig meer gaan poepen. “Wij jagen door”, hoor ik de jagers roepen. “It giet mar oan”, was wat een kievit dacht. Vermomd als koekoek zei zij: ”uit protest leg ik mijn ei eens in een Brabants nest”.…

dinsdag zat een sleutel bij de post met een briefje aan een touwtje geheel vers nog zonder vouwtje: “ben wit met kapje voor de kost” sherlock holmes er op na gelezen deze adviseerde men neemt de neus ruikt het object exact en precieus om op sporen te worden gewezen kurkuma twee honden ketjap manis babies qua geur opmerk’lijk baarfris…

Al sjokkend telt men moeizaam af tot vier Met open blaren op de zere hakken zit men gênant achter de heg te kakken Maar met z’n allen heeft men veel plezier Zie ze daar lopen op hun halve zolen Het zijn net “achterlijke gladiolen”…

spirituele boeken het bakken van pannenkoeken wierook en mediteren kinderen poepen op de wc leren oibibio en sterrenmix flessen vol met bambix meridiaankogels en yin yang het plakken van een kinderbehang het legen van potten vol met pies wat is het leven toch heerlijk chaotisch...…

hallo, ween nimmer om dat poetin spook in Oekraïne waart het duivels rond zijn misse daden missen elke grond maar binnenkort gaat tsaartje op in rook toen poetin nog meer troepen op ging roepen moest slaafje thierry poetinachtig poepen…

Steeds hoort hij scherp die akelige roep En aan zijn zolen zit alwéér die groene poep Zo zacht gevlijd, wat kunnen ze vies kakken! Ook ’s nachts ziet hij de grauwe ganzen schranzen Vergassen, knallen? Ach, de boer, hij kán ze...…

En ik negeer de poep op mijn terras.…

De dag dat ik mijn pasgeboren babies in mijn armen hield, huilde ik tranen van onmetelijk geluk. Toen mijn man onverwachts overleed huilde ik tranen van pijn en ongeloof. Door het verraad van een goede vriend huilde ik bittere tranen van woede. Deze tranen waren van voorbijgaande aard.…

Als beelden van Zadkine stonden moeders daar babies boven de springvloed uit te beuren. Zonen zagen hun vaders medesleuren; wat wordt een ouder in je handen zwaar; de schuren van de boerderijen scheuren. Ratten en mensen klommen door elkaar. Een kind zat om haar dode pop te zeuren en was het ogenbliklijk zelf nog maar.…

als je het dan weet, dan gaat het stinken je denkt dan waar ben ik geweest het schoonmaken is ook niet zo leuk komt nog bij, dat ik het haat schoenen poetsen is niet mijn sterkste kant in dienst moest het voor het vaderland maar nu in vrijheidstijden moeten mijn schoenen onder mijn luiheid lijden door het ongepaste gedrag van mensen poepen…

Al maanden wordt er op je gewacht, Zo gewenst Negen maanden zijn om Zo graag Een week te laat Dan laat je merken; Het is genoeg Je poept in het vruchtwater, Is dat nu al de manier om Te laten merken dat je Schijt aan je ouders hebt?…

Witte vogelpoep duifje laat hem vers vallen het plakt aan mijn broek…

Wie kijkt er nooit achterom, om te zien wat hij achterliet? Natuurlijk, in sommige gevallen blijven er sporen achter, valt er nog wat weg te poetsen, maar fier op wat je hebt doorstaan, om tot hier te komen, van ballast ontlast, de wind gedraaid naar hoopvol. Alles wat je tot je nam komt samen in dit ogenblik, de woeste…

Maar als er iets te moeten valt, dan moet ik regelmatig poepen, meestal tegen de klok van zeven. Drink je 3 dagen helemaal niets dan ga je dood, ergo een noodzakelijk kwaad, als je wilt blijven leven. Dus ja, ik moet wat drinken, doe mij maar een kopje thee aub.…

Hem zouden wij het allemaal wel gunnen, Als leider naar de eindstreep in Milaan, Maar deze keer, hij reed nog goed vooraan, Ging Dumoulin geweldig aan de dunne. Zo kreeg zijn roze trui voor ieders oog, De zeven kleuren van de regenboog.…

Ik als denker plas zittend en niet staand maar vooral voor het dichten en schrijven even een momentje voor mezelf mezelf ontspannen, legen, ontmoeten en als ik zit te plassen, te poepen, dan gaan mijn hersenen woorden roepen die woorden worden zinnen, verbanden tot gedichten, hartenkreten, verhalen dat komt dan vanzelf vanuit mijn brein…

het gevoel heb eerbied buig opzij voor mij wil me maar niet bekruipen bij glazen paleizen stenen kastelen zoek ik bang steeds achteringangen om onbemerkt binnen te sluipen uit schaduwen in nissen op priëlen zwijgend langs promenades en stoepen behalve als ik hoog nodig moet zuigen en stangen pissen en poepen…

Helemaal ingewerkt in mijn ziel Ik kan je niet zomaar wegwassen Want de ziel is niet van textiel Hardnekkig zoals een wrat kan zijn Mijn hart er helemaal mee bedekt Ik kan je niet laten wegbranden Want het hart verdient respect Dus tors ik je maar met me mee Omdat ik er toch niks aan kan doen Want hoe hard ik ook veeg… jij bent Als de poep…