Alle inzendingen over bedelaar

Oud hart, dat niet bemind en heeft dan als een bedelaar, die géeft om eigen armoê te vergeten; hoe hebt gij, strammer te elke dag, maar vromer aan uw glimme-lach, uw trage levens-straat gesleten!…

Kerken zijn open, bedelaars beenloos. Langs lanen met schilferige platanen flaneert men heel mooi. Hotels ruiken naar boenwas; je krijgt er badschuim en shampoo en in je nachtkastje het evangelie. Nu ben ik nog niet in zo'n stad, maar volgende week lekker wel. ------------------------------------------- Uit: 'In handen', 1997.…

onze vader die in de hemelen zijt prijs uzelf gelukkig daar te wonen verlost van werken om den brode uw botten krakend tot de dood zie toch onze nood in ’t heden te moeten buigen voor de zweep in handen van de slinkse tollenaars die de akte van berouw versneden met het zwarte zaad van bedelaars geschreven en verleden op zand en loze beloften…

Hoe wonderlijk verkeert des werelds vreugd? 't Zoet wordt gevolgd van bittere ongeneugd, En geen geluk, hoe zeer 't de ziel verheugt, Of 't gans ijdel. Wanneer men zich in volle voorspoed vindt, Dan denkt men niet op felle tegenwind; Maar ach! men doolt; want 't los geluk is blind, En zonder breidel. Die gistren noch een tweede Kresus…

Laten we daar eten drinken en geven de zanger genoeg om dronken te worden de bedelaar wat hem toekomt. ----------------------------------- uit: 'Archaisch de dieren', 2015.…

Wat doet een bedelaar met rode rozen?…

de bedelaar de huid vol ogen die zonder wapen doden wie zal hem zien? de gemaskerde god die as bewaart van gesprokkelde takken wie bespeurt zijn leegte? de vrouw zeilt haar reis over een zee van rouw gooit haar schoenen overboord wie vaart haar tegemoet? vragen is zoveel hoger dan weten wie leeft een buigzaam leven?…

en staan de lamme leuteraars verveeld bij ouwe hoeren In het land van Babbelaar waar kletsnekken flaneren worden bomen opgezet door kommaneukers opgelet en staat een boze Babbelaar loslippig te oreren In het land van Babbelaar waar gesmeekt wordt om gesmoes vallen woorden uit de lucht zijn lange tenen op de vlucht en rest een menig bedelaar…

vanuit de hoogte waakt de dame over haar zinderende stad op het kruispunt van eeuwenoude wegen knorrige obers mopperen boven pastis en kruiken koel water in hun onverstaanbaar patois bedelaars, straatdiefjes, straatmadeliefjes rollen met hun donkere oogjes vingervlug je zakken leeg weemoed klinkt door de hese "paloma…

De slaap is een schurftige bedelaar steeds minder vaak vindt hij de weg naar mijn deur bang als hij is van mijn grijnzende honden, zie ze snokken aan hun roestige ketting Ik nam een kijkje in mijn pakhuis van klein ongenoegen en groot verdriet haalde wat rag weg en zag wat kasten op een kier, de jaren '90 maakten goede sier....…

Of als een bedelaar zijn dagen slijt op het plein. Nieuwe schoenen hebben drie paar gaten. Wie ze strikt bepaalt hun leven door de straten…

het miro rood, blauw, groen het bruin van tapies we zwerven door de stad als cava-bubbels in de gevels van gaudi op de carrers en avenidas en geen bedelaar die ons humeur bederft we maken zelfs geen ruzie vermijden elke hondenstront montjuic, raval, gotic, hola !…

stad met lange muur alsof de tijd heeft stilgestaan Op mijn hoede in Taroudant Irritant als je geld wordt gerold er met geiten wordt gesold op de zondagse soek Het vuil in straten en op pleinen opgehoopt en rondgewaaid Taroudant laat zich ruiken in geuren laat zich horen in stilzwijgen laat zich zien in blikken van de kreupelen, de bedelaars…

Een nieuw soort democratie is geboren De democratie der blinden In een wereld waar eenoog koning is Het andere oog knijpen we dicht Als onrecht geschiedt Of in Brussel een bom ontploft De schaamte ver voorbij De graaicultuur Men weigert het boetekleed aan te trekken Terwijl de bedelaar buiten sterft van armoede Over alle partijgrenzen…

illegaal in het Poolse land - zijn verstand afwezig toen hij afreisde naar dat vreemde land zonder paspoort, niet elke identiteitskaart kan zomaar afgestempeld worden - zoekt hij de nacht op een auto vol autochtonen voert hem onwetend en welvoeglijk welwillend naar de open meren van een stad - waar bedelaars enkel nemen en altijd vergeten…

Als een ware tijger sloop ik rond in dampende café's, op zoek naar erotisch genot met losbandige deernen, wat ik spaarzaam vond, slechts een stijve tepel onder een flinterdun bloesje, maar genoeg voor mij als arme bedelaar, die in kroegen geen tijgerin vond.…

Soms weet ik echt niet wat gedaan: die bedelaar een aalmoes geven terwijl ik er haast zeker van kan zijn dat hij geen honger heeft maar drugs zal kopen. Soms weet ik echt niet wat gedaan: een klein bedrag aan geld toch overmaken terwijl ik weet dat 't goede doel met veel procenten zal gaan lopen.…

Zo word ik zigeuner en bedelaar tot God in de aders kruipt.…

Sint Maarten was een goedheilig persoon Hij gaf zijn halve winterjas aan een bedelaar En deze was hem hiervoor zeer dankbaar Mensen helpen, hij vond het heel gewoon. Sint Maarten, een voorbeeld voor iedereen Hij was met het lot van arme mensen begaan Vertrouwde op God de Heer in zijn bestaan Ging zijn eigen weg, maar was nooit alleen.…

_________________________________ AAN EEN DER LOMEN Stel je een vrouw voor als Penelope Die liefde opvat voor een bedelaar Langharig, haveloos met wilde baard Kortbenig, doch gespierd en flink behaard Zou zij in hem haar held zien, weer bij haar, Odysseus, weergekeerd naar huis en haard?…

en laten, uit de kelk van hunne handen, vlieten het welkom-water, dat het stof der reize wast, over de voeten van de Dood, de derde Gast,- -Lieve, o Troost mijner ogen, en gij mijn Liefde, o Leie, dan zal mijn hart voor 't laatst zich in uw zijn vermeien, en zal ik, groetend, dankbaar zijn wie, ongenood, bij 't maal zijn plaatse neemt als bedelaar…

Die de herfstkoude met een bedelaar wenste te delen, omdat een mantelzorger aan zijn lijdende medemens denken moet.…

Hopsa, tralala, faldera… Laten we ons niet blind staren op valse maten want halve feiten laten volle gaten De graven verslepen hun spekvette penzen en bedelaars horen hun magen vragen.…

Gekomen met een zoete mond waar kindsheid heen ons zingen zond als blijde bedelaren, was onze honger goed als brood, en zagen we in tergloze nood een makker onzer jaren. Maar 't leven sloeg, met stille speer, in ieders zijde een eigen zeer.…

morgens staat u veranderd en bevreemd naar zijn nagelaten werk te staren het is geen kunst als stilstaand water diepe gronden te hebben de dode speelgoedpop met de gebarsten kop te strelen maar onder de oppervlakte stromend steeds weer nieuwe huid te voelen dit gevecht is eindeloos en zonder uitzicht daarom verlaat de dichter zijn vers als een bedelaar…

De straatzanger, hij noemde zich “kunstenaar” Veel mensen konden zijn zang niet waarderen Ze begrepen het niet, maar het kon hem niet deren Hij verdiende zijn geld en was geen bedelaar.…

Als gekrulde tijd naast en bij die handenvlijt nu als wrak samen met hun gebeden als bedelaars met 'n stil gebaar. Het gebed zet geen zoden helaas aan de dijk, noem ze. Noem ze relikwieën , klokkenluiders van de Notre Dame.…

mijn ziel tast verder dan jouw lijf en handen omvatten, langs dorpen en steden, akkers en weiden, voorbij wolken, sterren en maan overal huis ik, in struik en bloem, in krekel en spin, zweef boven bergen en wouden adem zon en wind ik toef in de blinde en ziener, bedelaar en vrek speelman en zwijger, wijsgeer en gek schuil in het kind…

nu beetje bij beetje stap uit je kleertjes zonder dat iemand het ziet werp dat omhulsel weg tegen de spiegel houd jezelf bezig, stel je spiegelbeeld vragen, bereid jezelf voor wees geen overstervende wees een overlevende van hel naar hemel zonder overstappen en als niemand hetzelfde zoekt als jij en je voelt je kinderachtig, of een bedelaar…

niet bekoren, met een stuurse blik en gebiedend woord smeet zij de lading één twee drie in Godsnaam overboord de zee verslond het graan, haar naakte bekkenbodem bolde boven de golven nog ziet men onder een donderhemel korenhalmen in gouden baren gaan wijl magen van de armen krompen de wind langs zwarte luchten gromde waarschuwde een bedelaar…