Alle inzendingen over beminden OR naakt OR boom

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Bomen maken de dag, ze stralen met jong maar bezadigd lommer dat aan zijn voet kuilen graaft, schaduw kweekt voor later. De dag verdwijnt in groeiende bomen. Bleef je maar altijd oude lampekap boordevol nacht beangstigend bemind in schemer stilstaan. ---------------------------------------- uit: 'Landgoed', 1989.…

Door mist omkranst novemberlicht en roestige bomen naakt in avondlucht en, o hoe ik wou dat het nog even kon, een beetje,al was het een scherf, een beetje zon zoals toen, die dagen, die uren van zomer... Maar dat is nu het privilege van de dromer.…

Bij de laatste boom gekomen, in het naakte licht, keek de mens pas om zich heen naar wat was aangericht. Opgejaagd door blinde hebzucht het regenwoud geveld. Koning Midas is uw naam. Uw dagen zijn geteld.…

Was ik nog maar kind bemind door het oudere geslacht hoeders van de onbevangen, pure, ongecompliceerde slag der mensheid Was ik nog maar kind bemind door de generaties zo groot en toch zo klein in individu Was ik nog maar kind bemind door bemind in waar is het dat ik verloor het kind zijn, van binnenin…

schakeringsgewijs schaak jij het grijs zonder te kleuren of te schromen toon jij de bomen volkomen naakt en blaakt wanneer jouw laatste dagen het laatste blad - voldaan de winter binnendragen…

Toen de bast de oude boom verliet De pijn te veel gestorven van verdriet Toonde hij naakt zijn aangedane wonden Door verliefden ingekerfd zo diep zij konden Natuurlijke schoonheid die hij gaf Dient hij nu als kist in een graf…

Wat wetenschap beweert te zijn is slechts de weerschijn van de moedertaal waaraan zich alle literaten hechten, in een uur die alle dichters knechten, denken hun heer en meester te zijn, zich voltooien in lauweren gehuld, zich te schikken waar leed en schuld z’n eigen regels maakt, verzoend met tergend ongeduld, in uitersten gedreven…

Zij bedreef als ziel de liefde met mij, zoals wetenden dat doen...…

De bomen laten op hun naakte vingers kijken, ze zijn gemaakt van stof waar honger uit ontstond, de takken zijn verhuld beknopte fraaie blijken van dorst die zich vertakt, zich hecht onder de grond. --------------------------------- uit: 'Enkele gedichten', 1973…

tussen de blauwe slaap en het verlicht ontwaken ligt het zachte naakt een symphonie in wit takken van kale kromme bomen reiken naar bleek winterlicht alles wacht op de dans van het leven in glanzend zonnelicht…

schemer of gewoon grijs het gevoel is hetzelfde de zon is al tijden kwijt kauwtjes strijken neer op kale takken wijze bomen wenken alles te overdenken en tot stilstand te komen naakt en schijnbaar onbewogen…

aan de maanzijde leggen bomen zich te rusten op de stenen van het weggetje langs de zomen waar de weegbree is verdwenen aan de zonzijde liggen bidders lakenlang de luim gestrekt ingekuild als ridders hun reptielenhuid bevlekt aan de keerzijde slaapt een kind dat niets van dromen weet van warmte en bemind tot het zijn naam vergeet…

met voeten in een mossig bed staat een beeld, boom te wezen tussen de bomen die fluisteren over de parelvissers van Bizet winterwind fluit traag de melodie langs verwarde tengels die uit z'n bronzen bast ontspringen terwijl de zon toverballen maakt van dauwdruppels die parelen aan zijn ongekroonde naakt hoort hij die kunst verstaat…

elk jaar opnieuw laten bomen zich gelaten ontkleden huivering is er bij elk vallend blad geworteld in aarde zullen regen en kou het naakte hout raken tot een nieuwe lente met nestelende vogels .…

boven de naakte bomen verhaalt al van lente Het teken van 't uitkomen van zoete dromen: Het weer zal keren wind gaat liggen in jong gras vorst zal de wijk nemen.…

Soms, totaal onverklaarbaar, gebeurde het weer - geheel buiten haar schuld, ze was totaal verdoofd - dan steeg zo een wild verlangen naar haar hoofd dat alles in haar schreeuwde om vleselijk meer een moment was ze van al haar kuisheid beroofd en ging het kokend bloed in het arme kind tekeer maakte ‘t lijf zich gereed want wie de satan looft…

als vrouw zo krachtig in haar eenvoud is haar omvang zo allemachtig als een rubens zie ik haar de schoonheid van veel en al haar vormen die mijn gevoelens bestormen haar woeste haren maken mij ruig en met de spanning van haar blanke vel blijft mijn tong plakken aan mijn droge huig met haar diepe glazige ogen is zij…

Een lach een kus rode wijn en sigaret Naast vallen woorden op de koude vloer waxinelicht met muziek zijn ogen maken haar naakt Daadwerkelijk.…

geheel ontdaan ben ik, van uiterlijke schijn ik heb mijn stof afgelegd beleid nu een nakend bestaan een lijf, behaard van top tot teen maakt u onrustig tracht mij in ogen te zien blozend gaat u ten onder dat wist ik wel het vlees is zwak ik ben nu eenmaal een mannelijk wonder ongemakkelijk is uw houding bij het zien van…

ondanks het slijtend beeld weet u geen raad u betrapt u zelf dat mijn blootheid uw belangstelling verraadt ongemakkelijk is uw houding bij het zien van een middelbaar lijf dat wist ik wel het vlees is zwak ik ben nu eenmaal een mannelijk wonder een lijf, behaard van top tot teen maakt u onrustig tracht mij in ogen te zien…

ik ben naakt geraakt een blakend wonder weliswaar gelaakt met veel gedonder maar teneinde mijn uiterlijk geenszins verzaakt het was ook niet erop of eronder ontkleed liep ik door de stad de ogen omhoog het regende niet, gelukkig, ik werd dan niet nat alhoewel wat zouden de druppels doen hun weg zoekend langs het behaarde…

daar sta je dan geen blad voor de mond, genomen volkomen ontvankelijk stelde jij je bloot en de kritiek kwam, van alle kanten…

Zo naakt als ik me voel zo zal je me nooit kunnen zien, en wat ik werkelijk bedoel is dat je mijn ziel misschien hebt blootgelegd, tot op het bot, dingen hebt gezegd en woorden uitgesproken tot mijn liefde was ontloken.…

Ik praatte met haar over leven Over koetjes en kalfjes die vallen en opstaan Ik zei niemand is perfect Ze schudde haar kledij van zich af en ik besefte dat ik nog veel te leren had…

Naakt en kwetsbaar. geef jij je helemaal bloot. Zodat ik je kan zien zoals je werkelijk bent. Zonder franje, zonder bescherming van alles wat jouw bedekken kan. Ik wil je ziel lezen wie je diep van binnen bent. Ik wil je zwakheid zien, je kracht om te zien hoe prachtig je bent. In je naakte eenvoud, Puur mens.…

Alsof hij er nooit stond hij is weg, alsof hij nooit fier en vol lampjes stond te pronken, daar, in de hoek. Ingepakt en wel ligt hij weer zonder verlichting pronkbaar in de kelder te wachten op het volgend jaar! Alsof hij er nooit stond.…

De opdracht luidt goed en kwaad Ziel balans te brengen, schoonheid Die voor de vaat vroomheid Verlaat voor het te laat Tafel of stoel is Vogel, ranke hinde Nevel, gras, beminde Aan, op, te, be, - zitten Ik wil droom zijn Blad aan boom Duizend kleuren Hoon Verklaar mij voor gek Nog word ik gewekt…

te zijn zo naakt en puur als de natuur de rijpe vruchten aan de bomen.…

onbewogen staan de bomen als skeletten hun takken een smeken hemelhoog gericht zonder schaduw werpend op in het naakte verstilde land waar de lucht van dode wintersloten ons beroert als wij de grijsheid weerspiegeld zien in een zwarte omlijsting van vergangkelijkheid.…