Alle inzendingen over beroemd OR prijs OR vergaan

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

dat het jou zo moest vergaan je onderdoor zou gaan jij die alles in woorden verpakte woorden en waarheid verhakte je hield van de klank van je eigen stem het krassen van je zwarte pen nu je niet meer uit je woorden komt gevangen zit in de diepte van je mond dat het zo ver zou komen met jou...…

, kan niet vergaan .... . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .…

Dag witte tuin waar zwarte letters groeien Vorm gevend aan het menselijk bestaan Tot Moeder Aarde ronduit is vergaan Charon niet langer heen en weer zal roeien Dag witte tuin waar trieste zinnen bloeien Straks is het met mij- gardenier gedaan Ik zal je nogmaals innig gadeslaan Je tot die tijd met printerinkt besproeien Totdat ik met je opga…

Het is zo jammer dat alles vergaat, dat alles gesloopt wordt door tijd en zijn haat. De lente brengt bloeien tijd stelt ons tevree, maar dan in de winter neemt tijd alles mee. En ook al weet ik dat het nergens op slaat, doet het me toch pijn dat alles weer gaat. Ook voor de mensen had tijd een idee, hij liet ze kort leven en stemt ze…

Hij was de zoon van een beroemde vader onze meester onze dode herder is verrezen niets dan leegte troffen zij bij die rots des anderendaags de vrouwen die de laatste zeven van zijn woorden hoorden, rouwen onze meester onze dode herder is aan mij verschenen, zoon van een beroemde vader…

Het was voor mij genoeg, en de prijs is mij veel te hoog. De prijs die die avond bedroeg, die alle emotie uit mij zoog. Weer dat lieve koppie wat aan mij voorbij gaat, wat even naar me lacht. Zoals het in mijn hart geschreven staat, weet ik dat hij uiteindelijk weer op mij wacht.…

we hebben een keuken gewonnen! nou ja mama, zij zag direct wie het was zij belde op en zei; ‘ het is Julio Iglesias’ niet veel later stonden er vrachtwagens voor de deur, met de kastjes Type Landhuis-style in vanille kleur compleet met inductieplaat en combimagnetron, een Amerikaanse koelkast die nog maar net naar binnen kon toen moest…

op een enkel spoor loop ik door met om mij heen de wereld waar ik loop een enkele reis geeft helemaal niks van al haar geheimen prijs…

Ik ben verzot op literaire prijzen Van AKO en van Libris tot Nobel Als het aan mij ligt zit zo'n jury wel Haast elke week een winnaar aan te wijzen Steeds als ik op tv weer van die grijze Belezen heren het gezelschapsspel Der letteren zie spelen, merk ik snel Hoezeer mijn haren niet te berge rijzen Ze leggen uit hoe fraai de schrijver schrijft…

Die prijs was iets te hoog (...): het doek is vals.” ’t Verveelt mij nooit, het blijft mij diep ontroeren. Toch zie ik ruimte voor verbeteringen: Er breken veel te weinig dure dingen.…

Geen woord van Bob in dat cultuurpaleis, Iets zeggen deed hij toen al voor geen prijs.…

lopend langs de wei waait de stank me tegemoet welvaartsmaatschappij…

kom wat dichterbij zeg het niet te luid ik heb nog wat in mij maar zij zien het niet en ik denk,ik word nog beroemd…

die had er al achthonderd vermoord Of betalen we nu de prijs oude bekenden van tien gulden biljetten onbemind buiten beeld te laten opzetten…

Hout wordt gestapeld de vonk wordt gelegd het knisperen gaat over naar knetteren vonken vliegen hoog geur wordt verspreid angst voor vuur het verbranden van wat eens leefde...…

Nu een beroemd schilderij de zoveelste in een rij. Iedereen kent de schilder zijn naam. Hij werd beroemd door de zonnebloem en genoot faam.…

Haar doel bereikt, zij werd vergeten De muze werd haar enig brood dichten, droom, vergat te eten sterk vermagerd ging zij dood zij was niet dom; altijd geweten beroemd word je pas na je dood.…

Ik ben een vlog begonnen. Er kijkt nog niemand naar. Maar als ik stevig volhoud, Komt dat vast voor elkaar. Eerst wilde ik gaan bloggen, Maar zag daar snel van af: Je moet dan dagelijks schrijven, Dat voelt voor mij als straf. Nu zend ik uit mijn ‘home’ Mijzelf de wereld in En show ik, zonder schroom En nooit met tegenzin, Alles wat ik…

Hij kon zijn eenzaamheid niet vergeten Nu moet hij het nog meer alleen uitzweten Hij heeft zijn hand geil overspeeld Het bolgeblazen imago uitgekleed De lucht betrekt de wind voelt guur De hemel sluit en rust is duur Tobbend groeit wroeging zuur vilein Zijn hoofd knelt van wrang chagrijn Hij straalde door warme studiolampen Na het applaus…

Hoe groter de gok Hoe kleiner de kans op 'n prijs Hoe hoger die prijs Maak kans op de hoogste prijs Door met mij te gaan trouwen…

Het gaat er niet om na mijn dood beroemd te zijn maar in de hemel. In liefdes geluk, zoals nu al een beetje, verliefd en geliefd.…

Donder nu maar op ik voel teveel pijn Hoe lief ik ook ben jouw hart is te klein Wees maar heel stil je woorden stinken Slim en doordacht kwetsen verminken Voel wat ik nu voel of lieg je hart vrij Ontken je hardheid je speelde met mij Laat me nu met rust ver van mij vandaan Liefde eens zo mooi voorgoed vergaan....…

de eindeloze melancholie van een maand die sterven gaat, verloren in de vage glorie van wat losgelaten blad een dorre bloem buigt mee met oostenwind ze wiegt haar tranen naar de zee ze wiegt de dagen naar de overgang van meer dan schelpen strooien op een oeverpad met gras en lege ogen waar de winter duizend vlokken weeft besef ik, dat…

de kleur vervaagt dankzij tegenlicht dat hem tegemoet treedt een gedrongen gestalte dringt zich op aan geest der tijd volgezogen met levenselixer vervolgt het figuur zijn weg hem berooid achterlatend reikend naar het schijnsel dat zich laat overschaduwen door duisternis waaraan hij zich gewillig overgeeft kust Moeder Aarde hem liefdevol…

Gevochten in een arena van emoties Verbannen uit een landschap van verlangen Verdwaald in een laan van tranen Vergaan in een graf van verdriet…

Ze bleef te lang werd als behang of die kast tegen de muur Na al die jaren kwam de liefde tot bedaren zoet werd zuur Vreugde verdween samen werd alleen slechts ik en geen wij Praten werd zwijgen een zucht en geen hijgen nooit keek hij blij Als ze terug dacht aan toen hoe was de zoen hoe raakte hij haar aan Dan was het altijd…

Eerst gaan ze je gedeeltelijk verzagen, Dan worden aders ergens weggeplukt. Is dat dan naar tevredenheid gelukt, Dan denk ik dat de rest ook wel zal slagen. Op deze plek staat nu met regelmaat Hoe of (het) Willem Overweg vergaat.…