Alle inzendingen over bert & lies

Hij sloeg er Bert mee in elkaar. - Maar even goede vrienden.…

Een hooggeplaatste wilde wel verklappen, dat Tony Blair het land had voorgelogen, opdat het volk een oorlog zou gedogen. Hij vond met velen, dat-ie op moest stappen. - Maar Tony riep onaangenaam verrast: 'Een leugen om gemenebestwil was 't!'…

Ik had al jong een oogje op die twee Vooral op Bert. Hij was mijn favoriet Hij knuffelde en troostte bij verdriet En als ik in mijn bed dook, ging hij mee Met allebei, maar Bert toch wel het meest Ben ik echt jaren lang naar bed geweest…

Bondscoach Bert van Marwijk is opgestapt. Van Marwijk is als bondscoach opgestapt, De voetbalbond komt nu in de problemen. Ze moeten plots een ander voor hem nemen, Nu Bert er zo ineens mee is gekapt. Gezien de sfeer en ruzie die er was, Moet er nu maar een schooljuf voor de klas.…

ben ik dit, zo rond en dik. een broek die strak zit, dit ben ik. waarom ben ik dit, in een trui die niet lekker zit. dit ben ik, rond en dik…

Bedek het blauw Met smetteloos wit De regels zien simplisme Elke letter speelt verhit Zijn trillend spel Niets verlet de tonen van stilte Een onhoorbaar begin In donkere kilte…

nooit gedacht dat liefde zo snijden kon vlijmscherp gesneden hart pijnlijk mijn hart zal nooit meer zijn bewustzijn verliezen…

mijn ogen starend naar het plafond denkend aan jou barst ik uit, tranen vloeien dan zie ik je opeens uit het niets jouw ogen vinden de mijne…

Daar zat ik dan, alleen op het strand. Met mijn bloten voeten, en tussen mijn tenen voelde ik het zand. Ik keek naar de ondergaande zon, en bedacht me hoe mooi ik hier eigenlijk zat. Hier aan het strand met de mooie zon, ver vandaan de drukke stad. En op dat moment wist ik het, ik moest van meer momenten gaan genieten. Want op dat moment…

Kon de hemel maar even opengaan. Kon ik maar even om het hoekje kijken! Kon ik je maar even zien staan. Kon ik maar even naar boven reiken. Kon ik maar even je lach horen. Kon ik maar even de glinstering in je ogen zien. Kon ik je daarboven maar even storen. Kon ik maar even met je praten, een minuutje of tien. Alleen maar even, om nog even…

mijn handen strelen een lichaam weet niet van wie, mijn mond kust lippen maar niemand die ik zie. toch moet er iemand zijn, want het voelt zo fijn. dan voel ik handen op het lichaam van mij, dan voel ik lippen zo zacht als satijn. maar alles is een droom en dat doet pijn.…

Dromen doe ik elke dag vooral nadat ik je foto zag. Je ogen zeggen me genoeg, als ik ernaar kijk voel ik me zo goed. Je lippen zo zacht als satijn, konden ze maar de mijne zijn. Waarom beantwoord je mijn hyves niet of heb jij net als ik verdriet. Laten we er voor elkaar wezen, we hebben toch niets te vrezen. Laten we genieten van het leven…

Verdriet van binnen, niets goeds over mijzelf te kunnen verzinnen. Het gevoel van niets waard. Buiten schijnt de zon, terwijl het van binnen maar niet opklaart. Er zijn zoveel dingen waar ik naar verlang. Als die dingen niet kunnen, maakt me dat verdrietig en soms bang. Wensen die zich niet vervullen, zo veel vragen die ik niet kan onthullen.…

Nu Bert van Marwijk toch is opgestapt Begint onmiddellijk het speculeren Wie gaat onze selectie dirigeren Moet iemand zijn die veel van voetbal snapt Vanzelf komt dan mijn naam naar boven drijven Maar wie moet al die versjes dan gaan schrijven? Bert van Marwijk is na het teleurstellende EK per direct opgestapt.…

Z'n vrouw lag met Bert in de sponde. 'O lieverd, van míj mag je nóg eens. 't Is vrijdag!' riep zij, toen ze 't fijn had gevonden. Die Bert was erbij als de kippen. Aan hem kon d'r Loek echt niet tippen. Laatst kookte ze snert. In de keuken stond Bert. Ze verheugden zich al op het wippen.…

Eenmaal zal ik dan Allen die mij Gedurende mijn leven Verlaagd hebben Achter mij laten En zal Hij die Eeuwige genoemd wordt Mij voor altijd verhogen…

Mens je bent Nooit alleen Maar goed of kwaad Niet alleen maar Donker of licht - Het hele palet Aan kleuren draag Je in je mee, Niet alleen maar goed, Niet alleen maar slecht - De kampbeul zit In je, maar de Heilige evengoed In je verwerkt…

Zo vaak al ben ik bruggenbouwer Geweest tussen hen wier standpunten Mijlenver uit elkaar lagen, Altijd gegaan voor eenheid en compromis - Eindelijk is het tijd geworden Een brug te slaan tussen mijn oude En mijn nieuwe ik; Het oude ik opgegaan in een Gevoel van buitengesloten zijn, Vervuld van wrok en pijn, En mijn nieuwe, van…

Tussen aankomst en weggaan Ligt een wereldzee aan tijd, Waarover ik naar hartenlust Varen kan, of aan haar diepte Ten onder kan gaan - Alles kan ik doen om Dit leven inhoud te geven, Met uiteindelijk maar een doel: Mij voor te bereiden op mijn Toekomstige afwezigheid…

De waarheid waait voorbij Vandaag, is slechts in Luttele momenten aan te raken Voor ze al weer voorbij is, En de leugen verder gaat Met waar ze goed in is, Het dagelijks verdraaien Van allerhande zaken Zondag 26 oktober 2014…

In de zoektocht naar mezelf Raken mijn gedachtes steeds Meer in de knel, Leer ik in te zien Dat ik moet stoppen Met wegduiken voor alles Dat op mijn pad komt, Wegduiken achter die muur, Om niet gezien, niet gehaat Te worden door hen die er Wel zijn, maar die ik nog niet Kan zien; dan worden mij De ogen geopend, want die muur…

De wrede tijd Heeft jou uit De volheid van mijn Woonkamer getrokken, Kamer gevuld met Tekens van leven: Schoteltjes met banket En gebak waarmee we Onbewust ons leven vierden, Drukte die daag'lijks over Mijn vingers kroop - Nu woon ik in de Lege ruimte die je Achterliet, ramen en Deuren houd ik gesloten, Doe ze alleen…

Een meeuw zonder prooi Wil ik zijn, zwevend, levend Van schoonheid alleen, In de gratie van het moment, Gewichtloos gedragen Door de wind, om even, Heel even maar, weer Het kind te kunnen zijn Dat nog niet ten prooi viel Aan de trage tanden van de tijd, Aan die onvermijdelijke volwassenheid…

Leven niet meer zichtbaar, Verzonken in verdorde aarde, Oppervlak alleen nog dor en doods - Slaapt ongezien nog in de diepte, Waakzaam tot het uit de dood Weer op zal staan - opstanding Die immers mogelijk blijkt Als grote volle druppels Vallen op het verschroeide land En het nieuwe leven ontkiemen zal Vanuit het allerdiepste dal…

Die met handen van liefde Uit kostbaar albast gevormd Het licht doorlaat In zeldzame zachtheid De aderen toont die ook Jou tot leven hebben gewekt Kent een nauw'lijks zichtbare Opening waar zorgen door verglijden Van gisteren Van vandaag Van morgen…

Ik zie wel schurkje wat je daar doet vlakbij mijn lies Ben ik mooi klaar mee. Wat lurk je aan mijn huid Voelt naar en vies en raar, want hoe kwam je daar - hoe? Je zuigt me uit, likt mijn bloed Teek - fuck you !…

In jou geloven en jouw zoete leugentjes maar voor lief nemen.…

Bert sprak zichzelf een lus toe hij ging op zoek naar een boom een mooie boom en de dingen die hij kwijt was onderweg verkleinde hij liefde tot woord, tot eisprong ongewenst, donkerzwart zoals de houten vloer en de harde kneepjes in zijn moederloze wangen Bert stapte in de lus boog het hoofd en het verschil hij werd dichter van duizend…

Ik lees jou en voel mij ik huiver opnieuw een teug adem ervaren mijn ogen herkenning in dat wat jij blootgeeft vanuit 't diepst van je ziel…

U die met ons Door diepten Bent gegaan Verzekert ons dat Wij aan het eind In Uw licht mogen staan Bert, Nuis, 10 juni 2012 Een post-depressie gedicht…