het was
bomen bloeiden
berken stonden in blad
weilanden leken op een uitgestrekt
groen tapijt waarop de zon gul
en warm haar licht strooide
bovenop de heuvel van het beukenbos
schitterde een uitbundige eik
haar bladerdak was een troostende moeder
die bescherming en verkoeling bood
aan wie geborgenheid zocht
het werd
het beukenbos…
Nu heel het beukenbos is omgebracht
blazen duivelzwammen sporen
over heel dit continent. Er wacht
het hoge leven een koude nacht.
Schimmels grijpen, vreten, boren.
Uw beeld waart in mijn bestaan
als een wrede schimmel rond.
Ik weet gij hebt dit gedaan.
In de vroege morgen vond
ik U.…
twee oorkussens voor ons hoofd
zocht ik om vannacht te dromen
ik vond ze in het groene mos
onder de stilte van een beukenbos
bladstil hangt het licht
zacht lispelt de wind
het groene dak koestert mild
de rust van oeroude bomen
wij liggen naast elkaar
wachten tot de avond komt
dromen voor de nacht
heb ik voor je meegebracht
een holte…
Het beukenbos is bruin als oud-geroest ijzer
en er staat een eik vol gouden munt,
de bewaasde vijver ligt vol puin van blâren
gelijk in mijn hart 't verdriet van de dag.
En er zit een mus eenzaam op een tak
zoals ik-zelf woon in dit land.
O mijn hersens, verkankerd van 't verdriet,
en mijn bloed verouderd in mijn lijf...…
Ik wenste toen een oudgraaflijk kasteel,
In 't midden van hoog beukenbos met uilen
En grafruïne, zwartbegroeid de zuilen,
Scheef elke schacht, gebarsten 't kapiteel;
Twee leeuwen, door oud mos vaalgroen en geel,
Spalkten naast de ophaalbrug hun drakenmuilen,
En uit het maanlicht kwam de herfststorm huilen
Door puin van gang, vol rits'lend…