Alle inzendingen over bittere tranen

In de smoezelige kamer, brak alles los in bittere tranen Al snel jankte ze mee, als prille tiener koesterde ook zij wanen. Zacht zei ze: ik werk hier voor mijn kleine meid Dat sloeg aan, ook hij leefde voor zijn zoontje, altijd!…

Hij kraste nog een vis in het zand, die hij met zijn bittere tranen heeft gekruid. Zijn passie glansde vanaf iedere centimeter huid. Op de plek van zijn moord staat een gedenksteen, ik ben er meerdere keren omheen gedraaid, ik heb in het hete zand gegraaid en naar zijn immense eenzaamheid gekeken.…

Een glimlach werd aan hem ontnomen door die bittere traan die al hetgeen vertroebelt wat reeds was opgedroogd voor het door hem kon worden beweend. Hij is er aan ontkomen. De nachtmerrie van Auschwitz.…

Bittere tranen rollen over mijn gezicht Omdat ik wil vervullen mijn vaderlijke plicht Open je hart nog ene keer voor mij Ik zal de hemel danken als je ja zegt tegen mij...…

als een hondje gedwee Bittere tranen heb ik geweend en John niet minder Ik kreeg mijn kindren nooit terug als ik dit zou verhinderen Maar dit kindje kreeg geen kans het was weerloos, teer en klein leeggezogen uit mijn buik en't deed zo lang nog pijn…

De tijd wast alle wonden slechts de weduwe weent bittere tranen rond een leven nooit geleefd, maar geef haar geen naam, opdat ook de herinnering niet langer leeft. opdat alles doelloos verder tot stof vergaat. IJdelheid der ijdelheden: alles is ijdelheid. Vergankelijk de vergankelijkheid: alles vergaat vroeg of laat.…

Alex Koek vierde het leven maar met moeite vier ik nu bij zijn dood zijn leven zijn mooiste momenten mee Ik doe wel mee maar achter elke lach ligt een traan op uitbarsten zoals je kan snikken van de lach barst ik uit in een hevige huilbui waarvan de salvo’s klinken als gelach En als de bittere tranen op zijn geen vocht mijn ogen meer verlaat…

tranen Ze loopt niet meer voorbij heeft geen idee meer van haar doen ligt op een zaal met drie personen Ze vraagt zachtjes om haar medicijn Ze loopt niet meer voorbij de maatschappij is haar vergeten liet haar zitten met een bedelstaf-pensioen Ze sluit nu zachtjes haar gordijn En wij, wij lopen zwijgend voorbij.…

Ek kom om 'n kransie van rou te breng, Op kindergraffies 'n traan te pleng.…

Ze boog haar hoofd en huilde bittere tranen Was ze ondankbaar ? Haar kleine jongen was een zegen, waarom kon dat niet genoeg zijn voor haar ? Maar elke keer als ze haar ogen sloot dan wenste ze zich nog een dochtertje, met wapperende zwarte haren.…

ik ruik mijn angstzweet ik proef bloed en bittere tranen verstild op mijn lippen die lijken te schreeuwen uit verdriet. dan is daar dat vreselijke litteken het eerste wat ik zie. ik verbijt de misselijk makende golven die draaien in mijn maag ik sluit de ochtendjas en zie mijn spiegelbeeld nog vaag.…

tranen branden zijn ogen, Koude harten houden de deur dicht, Weer een Kerst zonder warmte, Het licht van de sterren, Hoog bij een kribbe Schiet tekort van verre.…

Ach, konden we dat ene holle vat aanslaan, gevuld met een naïeve zekerheid, waaruit de vermolmde bodem werd geslagen, rozen - water zich tot wijn liet schenken, in het labyrint van onze mythen te dwalen, verdronken in de droes die de vurige horizon nog niet gekruisigd had in spijt van bitter geperste tranen, nooit bedoeld te drogen,…

tranen zijn bitter of zilt maar soms ook zoet in blijdschap geplengd…

Mijn letters worden bitter door dingen die gebeuren. Geen vreugd is meer daarbij. Mijn mond staat niet tot lachen en tranen vloeien vrij. Wie komt mijn verdriet verzachten, wie wist mijn tranen, geeft een beetje troost aan mij? Het heeft geen zin om wat te zeggen. Woorden kunnen niet helpen. Ze vallen tussen doornen.…

Er rolt een traan zacht over mijn wangen bitter en zoet met een stil verlangen het is geen traan van verdriet maar speciaal voor jou voor al de liefde die je mij geeft een traan van geluk en voor zolang ik leef staat deze traan in mijn hart gedrukt…

Zoutig mijn tranen Bitter mijn verdriet Zo dicht naast mij Zie je het dan niet? Kijk niet naar mij Maar kijk me aan Zie je mij echt Zie je me staan?…

Vanuit m'n ooghoek voelde 'k hem gaan traag, en heel langzaam... Richting mijn wang, 'k kon 'm niet stoppen leek slow- motion. Langs m'n neus, richting m'n lip mijn tong likte de zoute druppel echter was 't met die ene nog niet gedaan 'n waterval kwam eraan. Wat begon bij m'n ooghoek stopte niet op tijd voor m'n zakdoek en zo slikte en…

mijn leven kent geen glamour en geen glitter geluk is steeds aan mij voorbijgegaan ik zwem in gal verdrink in bitter maar met de tijd ben ik wel meegegaan vergeeft u mij dat ik hier tranen twitter…

Novembermist domineert Het dorp waar ik woon Vrijwel niets herkenbaars Meer te zien, alleen waarneembaar Vage schaduwen in de Koude natte najaarslucht Opgelost in een brij Van bitt're tranen Van het huilende mensenkind Dat mijn oog verblindt…

Regen sijpelt op de aarde als tranen vol zoute bitterheid die een hogere kracht bewaarde om te verzachten wat niet te helen is. Engelen zingen je welkom, in harten ben je gegrift en nooit meer uit te wissen en vereeuwigd ben je in de sterren toch…zullen we je hier vreselijk missen……

Kijk naar wat we geworden zijn Jij een losgeslagen kind ik een verbitterde oude vrijster Jij eeuwig op zoek naar je identiteit die je steeds denkt te vinden maar die nooit de ware is Ik zit vol wrok keer op keer mijn wonden te tellen Ze schoon te likken maar het vuil van jaren en jaren komt eruit Kijk naar wat we geworden zijn…

Als ik de kroontjespen weer zou kunnen likken Met de smaak van bittere inkt Als ik mijn eigen bloed zou kunnen drinken In mijn slapen klopt leven Het glijdt langs mijn zintuigen af In slapen droom ik mij binnenste buiten Als ik me zou kunnen omdraaien En de wisselwachter vermurwen Het verglijden van de tijd te keren Ik zou het leven omarmen…

Gewezen acteur overgevoelige groet haartransplantatie verwoed valt hij uit naar het groeizame gezag dat hogelijk acht maar nimmer verzacht verbitterd verkleurd gewas verouderde bloemen.…

bittere smaak van tranen de verslagenheid is groot stel mij duizend vragen hoe zacht is de dood waarom nu dit scheiden toekomstplannen gesmeed vrij van al het lijden is jouw leven nu geleefd…

ze weekt zich los van het onderhuids reizende verdriet zoveel stiller dan de biggelende traan kouder dan het bittere woord geslepener dan het mes of de pen ze loopt de zomer in als de warmte zich van haar losmaakt…

Een druppel als een traan die zwaartekracht niet trotseert langzaam glijdt in de kille nacht zich bezeerd aan een strijd uiteindelijk leert verder gaan zichzelf bevrijdt…

De tranen die zich een weg baanden langs m'n kin en verder neer droogden onderweg zodat ik telkens weer dankbaar omhoog keek. Ze kuste m'n hoofd, wangen en kin 't was de wind, die: de tranen opving.…

Wanneer het huilen minder wordt, de tranen ook zegt ze stomverbaasd, je hebt gelijk de druk verdwijnt, de hoofdpijn ook ik ben nu alleen maar zo vreselijk moe! We helpen haar, brengen haar naar bed vragen of ze wil dat we blijven maar zegt ze, nee dat hoeft niet, want je bent hier toch zo, als ik je bel?…

Hoe kun je iemand vergeten waar je zielsveel van houdt mijn tranen smaken zo bitter mijn tranen smaken zo zout In je ogen kon ik het zien jouw hart lag niet bij mij ondanks dat je naast me zat was je weg en niet dichtbij Dat ik je zo zou verliezen had ik me niet gerealiseerd boosheid en een diep verdriet hebben mijn hart écht bezeerd…