Alle inzendingen over bladeren OR bos OR ontroerd

jij bent als een oud hobbelpaard wat ik na zo'n vijftien jaar wat kaler en wat meer bereden ontroerd betast mezelf berisp me dan laat gaan even weer ik verklaar niet meer ben moe gestreden ik weet waar je glanst ik weet waar je stroeft blindelings raak ik je daar waar je splinters verloor en je haar zonder te blozen kleur ik je zonder…

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

Bomen in het bos de vallende bladeren bedekken het mos. De vogels fluiten in de verte klinkt hun lied wat mooi in het bos.…

Beekjes, bladeren herfstwandeling in het bos genietend kijken…

Zoals je daar lief ligt te soezen wakker je mijn passie aan zacht volgen de lakens jouw contouren mijn hart gaat ietsje sneller slaan stilletjes kijk ik zo een poosje herken ieder plekje, iedere plooi tranen branden achter mijn ogen als ik voel.. mijn god wat ben je mooi.…

Maar als hij zijn mondje roert, zijn er maar weinigen ontroerd.…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

bladerend door een bos vol gedachten boomt hij zich van wortel tot tak op zoek naar een nieuw bloeimoment…

Door het bos langs de bomen over de bladeren Zijn we bij de heide Bij de vrije konijnen en de stille wind…

De bladeren ritselen schielijks over het bospad Heerlijk laten ze zich rijgen door het bos Laverend op de wind in hun vrije val Dwarrelen ze geruisloos op het zachte mos In het hart van het bos fluit de merel Het zuiverste concert voor haar geliefde Telkens wachtend op zijn antwoord Fluit zij een melodie van eeuwige liefde Op het zachte…

Op een kleurrijk pad kraken droge bladeren onder mijn voetzool.…

Genietend rondgaan in het schoongewassen bos; zelf blijven we droog, maar onafgebroken klinkt blader- en druppelgetik.…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

Hier en daar een blad de afwezigheid van wind geeft alleen uitstel.…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De bladeren ze vallen van de bomen dwarrelen tevreden neer op de grond zijn klaar met hun leven om de wereld kleur te geven op donkere dagen in het bos.…

hou de ogen dicht betreed paden en blader het bos verzand in duinen dicht letters toe aan het wit en stijg boven taal uit…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

Bos het bos door de bomen niet meer zien bladeren geven hun adem ik ga mijn weg op zoek naar het wonder, spectraallijnen verblinden mijn ogen zie ik het bos, zie ik mezelf ik ben de boom, het blad ik hoor de warme kleuren de zon speelt haar spel, laat alles ontluiken in het prachtige groene bos vond ik de echte mystiek, ik adem, met…

door dit pad in het bos zag ik de bomen weer keek er naar en raakte zo ontroerd door dit pad niet één blad die naaktheid slechts de stam zo prachtig ik was er zag het pad daar lag het nam het mee slechts een blik met een klik stralend licht zonneklaar er weg van digitaal vastgelegd voor eeuwig deelname expositie…

Stil laat de aarde zich wakker kussen Door het licht van de vroege morgen Speels laat de wind zich ruisen Door de bladeren van bomen De vroege herfst regeert En laat het bos uitkleden In een gedaante verwisseling Geeft de herfst zijn prachtige kleuren Stil laat het bos zich kleden In een mantel van kopergroen De bladeren laten zich inkleuren…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

in het bos wonen geen geesten tijd verstrijkt langs de huid en de wind plukt bladeren met ingetogen hand, zag je ze niet liggen, gevonden voorwerpen verlaten van hun bestaan in de zachte moederschoot helmgras, vochtige aarde in het bos wonen geen mensen maar waaien zij uit, in stilte groeten elkaar nog als lotgenoten vluchtelingen…

Bos het bos door de bomen niet meer zien bladeren geven hun adem ik ga mijn weg, op zoek naar het wonder zie ik het bos zie ik mezelf, ik ben de boom het blad ik hoor de warme kleuren de zon speelt haar spel, laat alles ontluiken in het prachtige groene bos vond ik de echte mystiek, ik adem met wat de kosmos mij geeft aureool van…

Het deksel gaat dicht, het lijk is weg, eindelijk – kan ik rondkijken.…