Alle inzendingen over blauwe zeeen

Langs kille manen voorbij zeeën van leegte Droom ik mijn oorsprong…

*** *** *** hoog in de lucht zweeft een vuurrode toverbal die zeeën kleur geeft *** *** ***…

spinnenwebben van moeheid dragen over grandioze zeeën zijn ellendig hart. en toch zal alles zo blijven…

Zeeën vrije tijd reizend naar mooie oorden tot de wekker ging…

stromingen van de zeeën mengen zich met de winden van alle dromen alles vloeit samen een bootje zonder koers om te ontvoeren naar het niets in het niets kan weinig nog gebeuren de deur van mijn gedachten kan er naar alle kanten opengaan bovendien heb ik er steeds gezelschap van zon of van maan de winden zingen, ook de zeeën zingen want…

een plant in mooi blauwe kleuren met bloesems die hangen en strelen verspreiden s' nachts zoet fluwelen geuren ideaal om dit met je geliefde te delen... schilderachtig mooi is nu mijn oude huis s' avonds in het licht van de maan en vooral met die blauwe regen zo struis mag van mij... de gehele wereld vergaan!…

We dansen, sporten, fietsen en zingen mee met de liedjes van ons leven, zolang we niet op de woorden letten Anders zouden we struikelen door de klap van de boodschap of over onze gedachten over het bezongen verdriet of de onbeholpenheid van de tekst, hoe de zanger die uit het hoofd heeft kunnen leren? En dat het zo'n toeval is als…

het zoute water als zilte tranen in zeeën en in oceanen God moet ooit veel verdriet hebben gehad…

O zie haar nu de volle benen strekken, En de hoge machtige armen rekken, Langs de zeeën, als de bergen der aard. O zie op haar de duizendtallen beelden Van hare kindren, - in haar moederweelde, O zie de blik waarmee zij op ze staart.…

lezen over zeven zeeën vliegen daarvoor zijn die vleugels kikkerperspectief je mooie kont ons niet gezien We gaan naar buiten we gaan weer leven we gaan misschien wel voor altijd…

Ik zie op Tegen zeeën van tijd. De tijd die kabbelt En langzaamaan Wegdrijft, Naar een plek waar al heel wat minuten verstreken zijn. Ik verdrink, In zeeën van tijd En de wijzer Die mij leidt Lijkt ook zijn weg Te zijn verloren.…

Zeeën als muze, te weinig tijd het te bevaren, zeilboot zonder kiel. Acryl blauw water, zijn huid is transparant, zie de bodem niet.…

Zeven maal over de zeeën te gaan, schraal in de kleren, wat zou het mij deren, kon uit de dood ik die éne doen keren. Zeven maal over de zeeën te gaan - zeven maal, om met zijn tweeën te staan. ------------------------------------------- uit: 'De Slechtvalk' (1966)…

Het is fijn dat je aan mij denkt maar een fantasie zou teveel zijn ik ben van mezelf, niet van jou wanneer ik alleen thuis ben aan tafel of in bed, verlangend naar gezelschap of aandacht of niet, ik eet en ik slaap gewoon in de kreukels van de nacht onwetend of de maan schijnt 's Ochtends word ik wakker de vogels wekken mijn zenuwen…

Ik leef in een fantasie ik moet naar de dokter ik ben moeilijk, zeggen ze .....Sommigen mogen me niet .....en ik mag mezelf niet .....als dat meisje .....dat niet in de spiegel wil kijken .....maar graag de aandacht trekt .....dat nooit bang is .....om uitspraken te doen .....om dwars te liggen, gewoon .....om eerlijk te zijn, verlangend…

Hij slaat me, en zij voelt de pijn niet ze kiest liever zijn kant Ik lach erom, ik ken het ritueel, ik ben alleen maar de laatste in de rij Niemand hoort het, niemand ziet het Wie zou me helpen? zo hard schreeuwt en slaat hij niet Hallo Aarde, Hier Siera ik ben een rode duivel ontvangt u mij? Kom Binnen, Toekomst ik wil leven en…

De lange weg terug naar oude drempelwaarden van mijn huid, het alarm vervangen door een melding zonder crisisoverleg en meer dan de sensatie van geuren en smaken en meer dan de voldoening van kracht en moeheid en meer dan lachspieren om te voelen dat ik contact heb tussen het denken door Veel op afstand plaatsen om dichtbij ruimte…

leve de kronkel van de waterlijn altijd in de weer eb of vloed trekt of woedt golven rollen schuimend koppen eeuwig is ’t soppen van grijze wolven brullend voor de Heer d'dichter bij 't water vol in luister ’t wordt steeds later verweert in 't duister zuid wester in z'n sonnet met zee die bergen verzet…

rust en vrede vind ik bij jou mijn geliefde donker blauwe zee is in de kalmte van jouw golven drijft de tijd aan mij voorbij het zijn voor mij ogenblikken van stilte en vrede ik voel mij niet alleen voel de kracht van gedragenheid en laat mij meevoeren in jouw stroming…

Sofies zee is heel groot want zij is nog zo klein pas twee. Samen lopen we er op af ze aarzelt kom maar zeg ik ga maar mee ze is echt bang en zegt ik ben verdwaald opa haar manier van verwerken Mijn zee is ook heel groot want ook ik voel me zo klein pas achtenvijftig. Ik aarzel niet het lijkt wel of de zee mij roept kom maar ga maar…

Ik zal je wel geven wat je nog tegoed hebt in de tijd Ik zal je alles laten beleven waar je nog recht op hebt Ik neem je mee in onze onstuimige liefde Ik geef je die zeeën van tijd wel terug.…

Het is nog ver voor zevenen vanmorgen Vanmiddag vanavond vannacht verschijnen vanzelf, zodoende voel, ervaar ik zeeën van tijd! -------------------------------------------------------- Deze hartenkreet draag ik op aan alle vroege vogels!…

Eenzame traan in een zee van zorgen, verborgen achter gemaakte vrolijkheid. Iedereen loopt door, maar ogen verraden de waarheid. Het doek valt, naakt en kwetsbaar sta jij daar. Ik wil helpen, je vlucht. Machteloos kijk ik toe, hoe einde nadert.…

voorbij de zeeën van tijd is hij de winter binnengelopen zijn spitse voeten op de ijsvloer dunner dan gedacht het ijs snijdt zingt kraakt en breekt door de heldere avond tijd om de stilte te oogsten op de akker van zijn bevroren ziel…

ik ruim mijn oude dromen op de ene verpulvert in mijn handen de andere valt in duigen op de grond de broze droom raakt mijn ziel zacht zingend voert de verstilde droom me mee onderop liggen gekreukelde blinde dromen van ongekende kwaliteit in deinende dromen bezeil ik de zeeën de aarde is een verre bleke stip ik weet…

door bruine waterlopen drijft plastiek met hopen alles komt terecht in zee blikken, bussen, flessen thee olie, smetten, allerhande vetten spannen synthetische netten vissen sterven onnatuurlijk zeeën voelen onaanvaardbaarheid maar mensen blijven instinctief herhalen stomme dingen positief ik blijf hopen en ga opzij de verloedering...…

Ik ben de dromer die jou tot muze verheft zeeën wijken voor ons, lagunes drogen op door ons vergissen rivieren zich in hun stroom de regen beheersen we met een vingerknip.…

nooit eens wat anders hier dankzij die meesterhand zeëen van dagen verstreken sindsdien misselijkmakend, die melkschenkerijpose feitelijk kan ik geen melkdrop meer zien!…

Met ogen open met ogen dicht… De kleur blauw maakt me het meest verbonden met de innerlijke kern van het eigen bestaan. Peilend de diepten bij anderen ervaar ik nog andere kleurschakeringen. De grootste schok en tevens geluk is de herkenning van de eigen zielestemming in de ander blauw blauw ik hou van jou…

Gimme the blues Dreint door mijn gedachten Jankende gitaren, snaren die Van geen wijken willen weten Buiten is het al niet veel beter, Lucht vochtig en klam, Zoals een zomer kan zijn - Grijze lucht, somber druppende Regendroppen - Buiten is het grijs en grauw In mijn hoofd is het maandag, Zo blauw, zo blauw, zo blauw…