door de lucht
licht en schoonheid schijnen
door de duisternis
maar het meest van al de angst
dat zij zonder iets te zeggen
voor altijd weg zal gaan
haar kamer heeft luiken
en een eenpersoonsbed
de blauweregen bloeit
zwaluwen scheren door de lucht…
wachten op goudenregen
verlangen naar blauweregen
helaas, de lente brengt ons
voorlopig alleen nog maar
veel natte en koude regen
maar ach…hoop doet leven
we hebben het nog tegoed…
ze zijn blauw
in mijn ogen paars
maar het kan zijn
dat ik dat liever zie
nu nog kleuren buien
de knoppen donkerder
het wachten is op de zon
die eenmaal opgewekt
tinten laat verschieten
je zei
als lavendel zich laat zien
kan ik Napels vergeten
met liefde leen ik je
mijn roze bril
en kus je levenslustig
onder de blauweregen…
dan de sensatie
van geuren en smaken
en meer
dan de voldoening
van kracht en moeheid
en meer
dan lachspieren om te voelen
dat ik contact heb
tussen het denken door
Veel op afstand plaatsen
om dichtbij ruimte te hebben
om in balans te zijn
en van mezelf te houden
aanrakingen onbevangen
toe te laten, niet sluipend
als de geur van blauweregen…
Jij zegt: aandacht
is het liefdevolste
dat je kunt geven
Ik antwoord: onbezorgdheid
is het liefdevolste
dat je kunt hebben
Die ontglipt me vaak
Dan lig ik wakker
van niets te kunnen doen
zolang er geen zekerheden zijn
geen actuele metingen en doorsneden
voor opluchting of een nieuw plan
Ik wil alles proberen
om tijd te winnen
al…
De witte Sneeuwklok aan het eind van haar Latijn
Is zichtbaar drachtig van met zaad gevulde koppen
De Blauweregen, zwaar van honderdduizend knoppen
Ontluikt haar ogen in een waas van blauw satijn
De Rododendron staat op barsten van het paars
En de Hortensia bebladert teer haar stokken
De Schoenlapplant ontdoet zich van haar wintersokken
En…
Wanneer de Blauweregen zacht
zijn druppels glanst aan Zonnedauw
walst sierlijk het Juffertje in ‘t Groen
met een rood blozende bol Pioen
die lacht naar de grote Bereklauw
Afrikaantje bespeelt als ‘n fanaat
een fijnbesnaarde Akkerviool
de ranke Florentijnse Lis
blaast trompet op een gele Narcis
de vrije Meiklokjes klinken frivool
Jonkvrouwviolier…
Ook deze ochtend schoven de wolken alweer voorbij
waanden wij ons bij de blauweregen ontwaakt heel blij.
Dit is de ideale rustige plek om over alles na te denken
wat de dagen ons steeds weer kunnen schenken.
Hier zijn we geen kleurloze figuren in een soort kooi
hier dragen we al die kleuren juist als levenstooi.…