Alle inzendingen over blij OR zeven

Een blij gezichtje, huppelt mijn kamer binnen, een blij snoetje maakt ook mij blij van binnen, een blij gezichtje wordt naar me opgeheven, een vochtig kusje op mijn wang gegeven, met een blij gezichtje maak ik voor dat blij binnen huppelen inclusief de zon een kort maar blij gedichtje.…

op mijn balkon in d e zon krantje, koffietje, boekje in een zonnig hoekje een nazomers genieten vanavond nog even de plantjes begieten van beneden aan de weg komt verkeersgeluid naar boven gaat dat mij van mijn genieten beroven? nee hoor, ook dat hoort erbij in deze vluchtige maatschappij van verkeer en internet bederft…

Hoe je blij kunt zijn om niets Natuurlijk is 't wel iets maar wat? Want anders had ook iedereen wel dat en waren er geen gedeprimeerden, zwaarmoedigen Geen moorden, verwoedigden, bebloedigden.…

Zo blij dat hier altijd slootjes met aan de kant wat bootjes, bossen met donker bebladerd pad boompjes die geel blad bewaren zwammen uit stammen vlammen wandelaars die groeten, praten, joggen, fietsen, hond uitlaten vaarten, waarin rode hemels, zwanen zwemmen Er een genieten van een luie zatermiddag is…

Ik ben zo juist weer lid geworden van de bibliotheek Als een kind op zoek in een koektrommel keek ik in het rond en vond wat Juweeltjes Nu thuis Aan de koffie Heerlijk in mijn Uitgezochte schatjes Aan het Neuzen Het maakt Me blij En het zonnetje Schijnt weer Binnen…

Hoe stil is toch de Hartenkreet Hier geplaatst Hoe ontastbaar is toch de Hartenkreet Hier door jou en mij geplaatst? Hoe gevoelig is de Hartenkreet Van jou- mij, hem en haar Hier geplaatst Hoe men zich openbaart, zichtbaar voor iedereen Hier geplaatst Dat zwengelt toch gewoon door je zieltje heen? Hier geplaatst!?…

Zeven maal over de zeeën te gaan - zeven maal, om met zijn tweeën te staan. ------------------------------------------- uit: 'De Slechtvalk' (1966)…

Zeven kleine mannetjes die vielen op hun bek danig op hun bek zeven kleine mannetjes die stonden toen voor gek kranig nek aan nek zeven kleine mannetjes die wisten toen hun sporen uit danig in hun sas zeven kleine mannetjes trokken toen hun kleren uit kranig als dat was bliezen ze dit verhaaltje uit bang dat er nog iemand was zeven naakte…

amadeus je schepte je muziek uit een onuitputtelijke bron hemelse klanken kwamen door je gouden talent zomaar op het papier als iedereen er zo blij van zou worden als ik zou de wereld een feestzaal zijn…

maar het ademt niet meer De geboorte is gestorven in de leeftijd van 83 Grijs kasplantje speelde na 76 jaar weer met haar vriendinnetjes op de bleek van moeder Streelde haar eerste hondje kuste weer dat mooie vriendje En ze was oud en jong in één lichaam Maar het is voorbij Ze is nu dood Het laatste wat ze zei was: ‘Mama, ik ben zo blij…

Daarom ben ik blij met Hem als leidsman in mijn leven.…

mijn lieve kind wat ben ik blij onze vete is voorbij verleden achter heden voor samen hebben wij het door maar bovenal wij gaan er voor de toekomst vol met zonneschijn vult mij met oer kracht maakt zorgen klein wetend dat wij weer samen zijn een familie door dik en dun en ik weer oma vol op in de run niets mag dit ooit nog verstoren…

Ik ben blij, Blij want jij bent bij mij. Zonder jou ben ik intens verdrietig, Zonder jou ontzettend nietig. Jij bent er voor mij, Ik voel me blij. Jij bent een goede vriend, Alles, dat is wat jij verdient. Samen uithuilen in elkaar’s armen, Tegen elkaar dingen zeggen, elkaar verwarmen. Samen lachen, samen huilen, kwijt wil ik jou nooit.…

Dansen zonder morgen Want ik ben gewoon een beetje blij…

Nu echter pluk ik de vruchten van mijn verleden Ik kan het écht, genieten van iets kleins en heel erg blij wezen!…

Ben je blij als ik naar je lach of gewoon maar naar je kijk. Voelt het goed als ik met je slaap in de ochtend naast je ontwaak. Vind je het fijn dat ik met je leef al mijn liefde samen met je deel. Gelukkig zijn met elke nieuwe dag die ik samen met jou beleven mag.…

Zal ik nu blij zijn, enkel om bloemen, Enkel om bloemen en lenteblauw? Zal ik vergeten, nu bijen zoemen, Zal ik vergeten waarom ik rouw? Zal ik nu dromen, enkel om rozen, Enkel om rozen en zonneschijn? Zal ik vergeten mijn hart bevrozen? Zal ik vergeten mijn wondepijn?…

Laat me opnieuw verlangen, maakt me weer jong en blij. Buiten geurt het overal, met prachtig tere tinten. Met bloemen zonder tal, die uit de aarde spruiten. Het lauwe windje speelt, de lucht is vol met fluiten. Ik kan alleen maar zwijgen bij al dit jubelend lentespel. Ik kijk en luister… en voel verwondering opwellen.…

In iedere seconde Elke gedachte Zelfs in de letters Van mijn gesproken woord Zit iets van jou Iets vanzelfsprekends Zomaar gekomen Met liefde gegroeid Waar het zal blijven Omdat het daar hoort Het is warm Als de zon Het schijnt Als de maan Het is fijn En ontastbaar Zo breekbaar en licht Als een hemel met sterren Die schitterend stralen…

Zo’n ogenblik dat dauwdruppels glinsteren in de zon spinrag mee parelt zo’n moment voelt als belevenis wanneer de dag stilaan ontwaakt zo’n fractie in de tijd terwijl je beseft geluk raap je op.…

Blij dat wij de aarde vanaf de maan Woest in het luchtledige zagen staan Dat zij het leven aan ons heeft gegeven Om altijd maar vooruit te streven En derhalve gaan wij weer beginnen Haar als moeder te dienen en beminnen Waardoor wij hernieuwd kunnen bogen Op een hoogbeschaafd vermogen Want als wij de wereld slecht beheren Door haar evenwicht…

De één lachen en de ander pijn… Jullie maken mij niet meer blij!…

Maar ja, wat wil je, na zeven jaar windkracht tien was haar ankerketting geknapt, zwaar aangetast door roest. Daar dreef ze verder weg even ontroerd als blij. Hij bleef snikkend achter op de wal en werd schouderbreed getroost door de kapitein van het zusterschip: Stil maar, we vouwen wel een nieuwe, er is papier genoeg ...…

Zevensprong, zomerzon, zeven mogelijkheden nog onbetreden. Op zo'n verzamelpunt van zeven wegen kiest het leven soms voor een nieuwe weg, waarop zeven maal iets van het verleden kan worden afgesneden.…

het scheppingsverhaal beslaat zeven dagen dus is zeker geschreven toen men al zeven dagen telde en daarna weer zeven nooit eens een keer acht behalve in het schrikkeljaar toen er een dag teveel was maar hoe lang daarvoor zijn die zeven dagen er nooit geweest en wist je bij god niet hoe oud je was en hoe oud je bent ga terug…

als een hondsbloem met zeven natte neuzen…

Zoek mijn mond niet aan jouw lippen, mijn vreemdeling voor een gesloten poort, daar vloeien tranen waar licht in gloort, in zeven nachten waarin ik niet kon wachten op zeven harten, ontspon het bloed in het wederwoord van zeven rozen, voor alle dagen een gekozen, die ruisen langs de bron, gewassen door de zeven kruizen, waar…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Anemoon, teder voorbericht van de zomer, licht na winternacht……