Alle inzendingen over blijven OR zwijgen

De monden die men ziet praten nemen de waarheid voor lief zwijgen stil, blijven gesloten, hijgen schril en voeden zich passief, onuitgesproken. Wat heeft men aan het Gesproken Woord? Ach het is bewogen lucht wat men is, wat men hoort…

Al houdt Cor Boonstra ongetwijfeld vol Dat Sylvia discreet is blijven zwijgen Of ooit de koers der aandelen zou stijgen Die hij toevallig kocht bij Endemol, Toch blijft het een geslepen zakenpaar: Die hebben altijd kennis aan elkaar.…

Het hart heeft geen mening: want ik weet dat onze liefde over zakelijke kwesties zal blijven zwijgen ik heb je lief in het zand van de zomer wanneer de wind keert ben jij mijn stilte en ik held voor een dag zwem als een dolfijn om bij jou te zijn.…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

vraag je mij en ik kan je geen antwoord schuldig blijven in de rijkdom van jouw stilte is mijn zwijgen een lichaamstaal.…

....Zwijg stil, zwijg stil, mevrouw de maan. Hoe dikwijls, ach, hoe dikwijls scheen mijn wezen ook, van de aard gescheiden, niets, niets te blijven dan alleen een oog dat schouwde, een oog dat - schreide.... Mijn arm verlangen, dat bij zijden verheven machteloos blijft staan, heet gij vergeten, heet gij mijden?…

Dat ogen kruisen mijd ik zoveel mogelijk warme gloed bloost dan immers rode wangen als hand dan hand wil zoeken doch trillend afwacht harten blijven zwijgen zullen lippen dan ooit spreken met een kus…

Het ultieme gedicht, zal nooit worden geschreven. Dat finale vers, bereikt nooit ons wit papier. Wat ware liefde is, kan geen dichter ons vertellen. Wat liefde niet is, weet iedereen.…

aan gene zijde staat een doos op mij te wachten vol onvoltooide zaken te veel verspilde krachten afgebroken gesprekken en steeds gemiste kansen nog nooit bezochte plekken en ongebroken lansen aan gene zijde staat een doos op mij te wachten vol onbestemd verlangen en zoekgeraakte nachten nog onvervulde wensen steeds niet gestelde vragen…

Want ik geloof in steen en zie dat elk leven de tijd vreest maar nooit verandert in iets wat altijd zal blijven bestaan en niets meer wenst.…

Licht dat vecht in de gevangen eenzame leegte die ik ontdek waar schaduwen bedwingen wat gedachten weer verbergen waar ik niets ontdek Maar bang ben ik niet want ik ben de schaduw die verandert in het licht dat niet meer vlucht en verandert in het steen dat fosielen en dromen bewaart voor mijn…

Zwijgend maak ik je bang en steel je gedachten met de moed die ik alleen fluister als je naar me kijkt en de foto op iemand anders lijkt…

Met haar vergeten woorden is alleen de stilte gebleven in de foto waar ze kijkt naar wie haar ziet en zwijgt omdat ze weet dat haar foto´s alleen maar papieren herinneringen blijven die nooit zullen antwoorden.…

Het feit dat ik in Holland ben geboren, en bovendien precies in Amsterdam, bewijst toch wel dat ik ben uitverkoren: ik kreeg de hamvraag en ik won de ham. Een ander wordt geboren in Vietnam of raakt bij voorbaat in Algiers verloren, maar ik, die zo terloops ter wereld kwam, mag rustig tot de blijvertjes behoren. En ook het tijdstip was…

Ze ligt het liefst aan de binnenkant van mijn linkerhand haar hoofd schuin omhoog zacht kreunend haar mooiste lied soms droomt ze weg of zoekt ze gouden stenen ach,blijf maar hier hou mij hou mij hou van mij.…

In de ogen die niets meer ontdekken is de tijd zijn gezicht dat kijkt naar de aarzelende dood die hem noch steeds moedig laat lachen als de clown die hij altijd zou willen zijn.…

Ze ligt het liefst aan de binnenkant van mijn linkerhand haar hoofd schuin omhoog kreunend zingt ze haar mooiste lied soms droomt ze weg of zoekt ze gouden stenen ach, altijd moet je blijven hou jou hou jou hou van jou.…

Stilte en mijn verdriet vloeien ineen als je in de spiegel van de avond wenst wat ik niet kan zijn zonder scherven en gebroken dromen van een dappere liefde…

Vier ogen zwijgen met de lippen die woorden verbergen en veranderen in een gebed dat niemand bereikt in het eenzame wachten dat al twee levens duurt…

Zonder de zwaartekracht van elk woord dat ik zoek ben jij een antwoord van woorden die lijden als ik zwijgend begrijp wie je bent geworden in de tomeloze herinneringen die je achterlaat met de liefde van mijn vragende woorden…

Wat jij me wenst zal ik delen zonder de koude woede en de stenen woorden die je werpt waar ik nooit kijk als ik zwijgend vraag aan de tijd waarom jouw woorden onze stiltes altijd zo onoverwinnelijk maken…

Ik weet niet waarom ik achterbleef Misschien was ik te langzaam of de anderen juist te snel Ik weet niet waarom ik achterbleef maar pijn, dat deed het wel…

even samen lachen blijven lopen doorgaan met stappen blijven geloven en hopen op de dingen die gaan komen vooral blijven schrijven blijven tikken ontwijken die hatelijke blikken blijven dansen blijven branden blijven leven veel kusjes geven…

Sta mij toe te vluchten en ik blijf…

Om mijn schouder een liefdevolle arm dit is geborgenheid tranen voelen warm Zonder enige schaamte rustig kunnen schuilen mijn trots laten vallen en natte tranen huilen In échte vriendschap kun je alles vertellen niet blijven zwijgen en mijn hart kwellen…

op dit papier te midden van zwijgend wit en onwillige woorden moet ik blijven. in dit verstomde zwijgen waar beelden taai verkleven op de punt van mijn tong zal ik huizen. binnen deze papieren grenzen waar aaneengeregen zinnen zich zachter verzetten wil ik wonen.…

waarom is afscheid zo moeilijk als je weet dat er een volgende keer komt als je weet dat we elkaar gaan zien onze zielen elkaar gaan ontmoeten en we weten dat we elkaar begrijpen waarom is elkaar zien zo makkelijk als je weet dat er een tot ziens komt en je weet dat we het gaan zeggen elkaar omhelzen, elkaars zielen gaan voelen en we elkaar…

Wat zou ik moeten Als mijn weten Bij het sterven overlijdt Als persoon niet meer gespleten En mijn lichaam eeuwig kwijt Ga ik dolen als een wilde Zoekend naar een eeuwig doel Zal het vuur nog net zo branden Kent de ziel ook dat gevoel Wat zou ik moeten Zonder schrijven Zonder woorden als mijn deel Ach, laat ik er maar in blijven In…

Met tevreden handen maak ik gebaren die iedereen wenst als ik sta en blijf staan en niet meer weet waarom ik niet meer weg wil gaan.…