spookgestalten
netgedicht
zie ik door de koude straten van de stad
zwarte spoken waren, denk ik:
het zijn mijn gedachten die penselen
en schilderen op het stenen vlak.
toch kruist zo'n spook mijn pad
nu net iets vaker en denk ik:
ík schilder niet die taferelen
ík ben niet die in zwart verpak.
zijn haar ogen dan zo schuldig
dat zij door tralies kijken moeten,
wie…