er ligt een vogel
in het gras, de vleugels
glanzen nog
rond zijn gebroken lijf
een enkele madelief buigt
stil in afscheid
als respect voor het gedane,
als de eeuwigheid
van
nooit voltooid…
Vuur overviel ons
als een dief in de nacht
In brandende woorden
want verleiding was haar macht
Maar nu het licht me heeft bevrijd
niet langer verdwaalt in dit boomloos woud
Plant ik in verschroeide aarde mijn levensboom
sterker en pril maar door het vuur ijskoud.…
links is rechts en rechts nu links
het verkeerde been uit bed
desoriëntatie van a tot z
niets klopt meer en alles tolt
het wiel opnieuw om uit te vinden
klare waarheden ontbinden
opgestaan in boomloos bos
elke stek moet hier nog kiemen
roeien met te vinden riemen…
Seizoenloos, kruidloos, boomloos, manloos, levenloos -
Een dode klomp - een chaos van harde klei.
Rivieren, meren, zeeën lagen roerloos,
Niets meer bewoog nog in hun stille diepten;
Verlaten schepen rotten weg op zee,
En een voor een vielen hun masten neer.…