Alle inzendingen over borsten OR lichaam OR innerlijk

Ik huil en lach niet mee met jou, maar met mezelf -- weerspiegeld door jou.…

Zijn lichaam, vederlicht, beweegt zich voor mijn ogen door een eindeloze ruimte Lichaam en geest schilderen een prachtig schouwspel van beweging. Innerlijke schoonheid, door de danser naar buiten gebracht.…

Kanker is stil huilen om een lichamelijk ongelijke strijd. Kanker is het woord dat aan de ongeneeslijke vermijding in onze spraaktaal lijdt. Kanker is het strijden bij een beperking van de levenstijd. Kanker is de kwade cel die zich met spoed vaak door ons lichaam verspreidt. Kanker is 'houdt moed' bij een innerlijk huilen.…

Haar borsten in het licht. Zo mooi, bij volle maan. Ze zegt: ‘Kom er nou uit.’ Ze verft haar lippen rood, mascara, vleug parfum. Haar borsten zijn nog bloot. Haar topje is het laatste dat om haar lichaam sluit. Ze zegt weer: ’Kom er uit!’ Ons bed houdt mij gevangen, en ik zeg: ‘Lieve, lieve schat, ik heb mijn feestje al gehad.’…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

De harde schil van de omheining borst aan innerlijk vermogen en puzzelt het mozaïek waarop het landschap staat getekend in een trots welke voor mij een nieuwe poort heeft geopend De werkelijkheid draag ik op mijn schoot en is het leven dat de nieuwe tijd een wending geeft zoals het oude veel heeft te vergeven Geen degens meer die schermen…

De innerlijke rust die uit me vloeit sterft in een ander Ze vloeit naar een ander lichaam, een andere geest Ik wil weten hoe lang mijn ziel en mijn geest zich zullen vereeuwigen Kom en sluit je dampkring rondom mij, beziel mij met jouw stromen, maar geef mij die stenen rust terug…

raakt mij in mijn wezen stil word ik er van mijn lichaam steeds lomer het denken dooft uit stilletjes danst mijn binnenste op de ritmes mee in een eigen tempo golft het door mij heen steeds meer ontspannen een diepe innerlijke rust alleen het melancholische stemt mij wat bedroefd…

je hebt me alleen gelaten maar ik heb het je al vergeven want ik weet dat je nog ergens bent vannacht nog, toen ik door de stad dwaalde, zag ik je silhouet in het glas van een badkamer en gisteren hoorde ik je in het bos lachen zie je, ik weet dat je er nog bent laatst reed je me voorbij met vier andere mensen in een oude auto…

Haar boezemmaatje is een matig A-tje; dat beetje maakt haar treurig en soms kwaad. Ze hoort van de methode Knight en gaat naar hem toe voor een goed gevuld behaatje. En op haar vraag “Komt het echt voor elkaar?” is zijn ontboezeming: “Dat dénk je maar…”…

het lichaam losgemaakt van haar innerlijke bron vormt zich naar de regels van het grote monster de angst met de lucifer ogen niet wetende dat hij ons wil vermorzelen onder het gewicht van zijn scheve tanden en riekende mond vlucht ik naar de lavendelvelden met de kennis en kracht van hemelmacht ver weg van het kunstmatige…

landweg. ------------------------------------------------------------ 'Het innerlijk behang en andere gedichten', 1952…

in de landweg. ---------------------------------------- uit: 'Het innerlijk behang', 1950…

Een moment van vrede, geen innerlijke strijd. Een woord, een teken, kleurenpalet, Een gevoel van liefde, Het stroomt mijn lichaam uit. Dan...innerlijke rust, Een glimlach diep in mij. Ik voel me gelukkig, voel me vrij.…

Tegen elke lichamelijke pijn is er wel een medicijn. Ben je ziek, gewond of naar staat bezoek met bloemen klaar. Is er ook een medicijn tegen innerlijke pijn? Leeft men dan ook met je mee? met een bloemetje welnee! Raak je in je ziel gewond dan lijk je uiterlijk gezond.…

Tegen elk lichamelijk pijntje is er wel een medicijntje. Ben je ziek, gewond of naar, staat bezoek met bloemen klaar. Is er ook een medicijn tegen innerlijke pijn? Leeft men dan ook met je mee met een bloemetje? Welnee! Raak je in je ziel gewond dan lijk je uiterlijk gezond en voer je je genezingsstrijd in gelaten eenzaamheid.…

Jouw ogen Zijn als de zee Ik kan er in verdrinken Ze voeren me mee Door jouw ogen Doorzichtig als de pest Zie ik niet alleen je lichaam Maar ook nog de rest Door jouw ogen Eerlijk als maar kan Zie ik de waarheid Van deze man Jouw ogen Laten stiekem zien Dat je innerlijk Nog mooier is misschien…

bloemzoet in dromen sluimert soevereine liefde dat je innerlijk draagt wanneer je slaapt houd ik mijn glimlach groot in de ogen van jou ruisen melodische golven door de windloze sfeer mijn hart begrijpt went zich tussen nacht en morgen waarin het licht niet dooft liefde voedt ons aan borsten, vleugel vrij breed verwarm ik mij helend…

Op zijn puurst is een erotisch vers een lichaam op zijn naakst Woorden, zinnen dus zoals arm voor de borst hand voor de schaamstreek wenkende vinger glimlach die de passie preekt Een zucht van ongestild verlangen die taal aan stukken breekt hoorbaar en zichtbaar wordt op weg naar het hoogste punt zout smaakt, zich verliest blote huid…

Het glas of de fles is veel te vol net zoals de problemen die men innerlijk bestrijdt… Alleen komt het besef pas weer de dag erna dat drank de oplossing niet zal zijn en meer kapot maakt dan liefde en welzijn, puur door bier, sterke drank of wijn. Het lichaam houdt het “stop”-bord omhoog: Zet je geest en lichaam gewoon eens droog!…

De kou trad binnen In mijn Uitgebluste lichaam Beetje bij beetje Bevroor Mijn innerlijke ik Ik vocht niet meer Maar liet Mijn angst langzaam gaan Vallend in een dieper gat Wist ik Dat er geen begin of einde meer was Doch ergens in al die pijn Zag ik De scherven van mijn ziel Zoekend naar elkaar Om mij Een nieuwe kans te bieden…

Mijn vlees was zwak, het innerlijke lichaam juichte weer in alle zaligheid Vergeef me, vergeef mijn menselijkheid ....o schone dame Ik ben een trotse dienaar van U, en ik buig voor niets, voor geen mens Voor uw woord zal ik knielen gaan Zuiver mijne zondige lippen ....o schone wijs me de weg in het dal!…

Langzaam kleed je mij uit Plagend laten je lippen mij rillen Je zachte tong likt mijn huid Je lichaam nu om mij heen... Smachtend laat ik je lichaam binnen Vol genot in kreunend genieten Zacht kus je mijn borsten Je neemt mij mee in passie...…

het instrument van 't lichaam leert verlichten dan opent zich het tijd-slot met steeds nieuwe vergezichten…

vluchtig raak je mijn hand … en meer ’t zachte geweld van zoenen ijs in de borst dat jij tot smelten brengt handen die het lijf als instrument bespelen een liefdesspel dat elk verlangen naar het kookpunt brengt jouw lichaam dat mijn passie stilt … en later je omarming.…

Passie, Jouw lichaam zo volmaakt. Glijdt zacht onder mijn hand. Elk gevoel in mij is ontwaakt. Mijn zinnen staan in brand. Twee mensen zoeken elkaar. Op de drempel van liefde en wellust. Lichamen strelen, vinden elkaar. Intens worden deze geblust. Vonken spatten in een vurige vulkaan. Ik kus je ronde borsten je buik je gezicht.…

Het zilver van jouw Dode leven heb ik Vandaag weggenomen, Zilver dat hier en daar Bemost als goud Te voorschijn kwam Glinstering van grote Waarde nadat jouw Liefde was uitgegroeid En je leven ten einde kwam…

Kom binnen, bekijk mij, mijn binnenwereld, mijn -- innerlijk behang.…