Alle inzendingen over botweg OR gat OR stad

afgeleefd beslapen zijn mijn dekens nu nog louter het uitgerafeld sprei van mijn dood waar de dag zich weet en bewogen uren telt het haperen van dagen op randen van de nacht sluit zich nu aaneen in lange rijen de tijd loopt langzaam leeg in jongstleden uit elk ongesproken woord wordt nu botweg het oude verdriet geperst dit afscheid…

gaat u maar voor gebaarde ik weids en ik fietste haar glimlach naar de andere kant van de stad ik gaf en kreeg…

Brand, de stad brandt! De stad is getroffen midden in zijn hart. In de tweede week van mei Vloog een vijand hoog voorbij; En lieten stalen vogels hun zware last neerdalen. Brand, de stad brandt! De stad kon slechts met haar ziel betalen. Het hart werd een gat, Dat eens bruisend klopte tussen de rivieren.…

Pappa, gaat het wel goed ? Ik snap niks van je berichten. Ben je nog in de stad ? Liefs Roos…

die zoveel schoonheid ademt dat mijn hart sneller gaat kloppen Ik zal sterven in Amsterdam op een dinsdag of een donderdag begraaf mij langs de Amstel zodat ik de rivier kan horen stromen.…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Die stad heeft moeite met het ontwaken dus sluimert zij zachtjes voort, tot het verkeer op drift gaat raken dan is die sluimering verstoord maar pas als de laatste flarden ochtendmist in het niets zijn weggedreven, is deze stad, wel zeer beslist, weer terug gebracht tot leven.…

Ja, dan lééft een stad. Een stille stad.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

nee ik kan het niet evenaren de hartstocht van een vrouw haar stem met haar mooie hoge klanken ik neem ze in me op net als haar vloeiende woorden schitterende poëzie met adembenemende gevoelens lees ik in en uit haar zelf geschreven boeken tranen wil ze liever verbranden omdat verdriet niet opraakt alsof het de nieuwe mode is jezelf continu…

draaien even maar iets minder snel Het gaat je goed, gelukkig…

Hitte zindert door de stad 10 miljoen mensen geven chaos zonder stress monnikenwerk in kleermakerszit dans der armoede niet ontsprongen de geur van eten overheerst de stank van het riool koken op straat een lome hap aan formica tafels bruisende stad jij gaat nooit slapen…

onlangs heb ik de stad verlaten ik verkeer niet langer in alle straten iets maakt mij banger duizend kanten op mijn voeten treden moe hallo, alles in het slob mijn god, waar gaat dit naartoe ik deed de stad in de ban adem weer vrij maar maak geen chocola van dit leven van koek en ei…

De grote stad moest het zijn want je had niets te verliezen. Nu wil je weer naar huis iets anders heb je niet te kiezen. Het is je zo tegengevallen alleen in de grote stad. Je wilde het liefst weer naar huis, met de stad heb je het weer gehad. Totdat het weer gaat kriebelen en je voelt je weer niet thuis.…

In jouw stad braakt hout waterzacht het einde toe klinken klanken hol maar gaat men door ; iedere gracht ligt vol met dromen…

blaadjes spreidde en lenteregen mijn hart deed springen dat ik mij honingzoet aan je voeten vlijde ik keek op naar jou, zo groot, zo machtig de wind en jij speelden een spel met mij zanderige voeten vochten krampachtig tegen het eind van een zomer, flets en verslapt geen vrucht nog gedragen, scheurde de aarde met pijn in scheuten, werd ik botweg…

en dan, het is zo geschreven omsluiten wolken de zon, plengt de hemel bittere tranen, huilt de wind door kieren en gaten al dat er is gebleven, glimmend beregend, de stad en haar straten…

het leven gaat nu verder de poort is gesloten vaarwel dode stad tot al de sneeuw is gesmolten vaarwel dode stad ik heb van je liefde genoten…

zwervend, door de stad uitgekotst, je bedelt teveel, die ene euro had je niet moeten vragen iedereen weet dat je daarvoor twee halve liters bij de Lidl gaat halen…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

[kan ik ook niet schrijven] wat botweg, voor jou een platitude in een wereld die transparant staat voor je eigen ik, een ik zonder vorm met wel een tijdlijn waaraan je bestaan zich bedient aan de rafels van jouw eigen gestopte sokken in iedere lichtval verzwijg je weer een dictee jij tekent de leegte in een door jouw gefantaseerde wereld…

Deze stad als mijn vader Hier waar ik mijzelf nader Harder dan elke andere plaats Voel ik hier de stenen grond Hieronder is het niets Waarin de stad zijn oorsprong vond Stukken van achter mij Zijn hier nabij Hier staan gebouwen van voor mijn tijd Deze stad die langzaam slijt Zoals het leven van een ieder In een zwart gat glijdt Over…

De Blauwe Stad is meer moeras dan stad En ook de Meerstad heeft zijn tijd gehad Ze liggen op hun financiële gat En vegen het met belastinggeld af Zo beunt een haas met Pasen weer een ei Tot Heertje zegt: U bent er gloeiend bij!…

Hoe dagen nu worden uitgelicht de stad in nieuwe dimensies baadt leven net ietsje trager gaat terwijl winter zich nog verschuilt achter decemberzon en blauwe hemel. Hoe over alles heen dat wachten op... op klaarte die straks gaat komen hoe toen en gisteren worden opgelijst als in een oud gedicht.…

De gezichtlozen, dichtgeplakte ramen, de anonieme koplampen zonder ziel vormen de bedreiging en beschutting van mijn stad. Passief te worden meegevoerd tussen huizen die nooit zullen buigen Flats die slechts het licht weerkaatsen van een flits aan de overkant.…

Er brak plots brand uit in het Museum van Moderne Kunst. Ben Shahn, Robert Moterwell en Man Ray dienden haastig van de muur gehaakt en weggebracht. Ik keek toe, de handen rustig in de zakken. Heimelijk legde ik de eerste steen van het UNO-gebouw (1949). Buiten, in de zon van 5th Avenue liep een meisje uit Californie, ik telde haar zomersproeten…

" krijst de taaie toerist terwijl de stad zich herhaalt. Hij raast naar de baas, die zijn kuren kent, een lage wind snelt door de lijn, “He, chef, ik heb mezelf verwend.”…