Alle inzendingen over boutens

Niet meer hoop ik uit dit schemerduister licht: Al de heemlen sloten achter uw vervluchten luister dicht. Wat bedoelen al der aarde, al der sterren prachten nu? Geen der groene dagen, geen der zilvren nachten wachten u. Waarom wil ziel niet berusten, waarom blijft zij immer kind? Waartoe voortgeloven in de zegen die zij nimmer vindt?…

Het maanlicht vult de zuivre heemlen Met glanzende geheimenis, De luisterblauwe verten weemlen Van Die alom en nergens is. Alleen de grote zonnen hangen Als feller kaarsen in die schijn: De ziel herdenkt haar lang verlangen In niets-verlangend zalig zijn: Alsof van achter diepe slippen Haar dolend tasten eindlijk vond Met hare…

Mijn bleke denken dwaalt tot u door diepe nachten Als moede schapen naar haar eindelijke stal; Zij maken wit de nacht met schemerblanke vachten, Weidend de duisternis van het welig donkere dal. Ik troost wel iedere dag met zon en zachte praten In eigen weide en kooi haar stomme droefenis, Maar in de avond breekt haar leedgerekte blaten…

Spreek over dit leed niet, geef het geen naam. Hoe zou het leven in de helle glans Van uwer ziele goedheid? Als eens mans Oud en verkommerd lijf zal 't zonder faam Sterven, als een die na lang, donker trekken Hief tot uw licht zijn brekende ogen wond, En in het land van uw geluk maar vond Een plaats om zijn dode voeten te strekken.…

Nu gij ver weg zijt , komen al de nachten Sluipen door schemerstraat, arm en gehavend, En zij die vroeger zielsverblijde brachten, Bedelen aan dichte deur in late avond. En als ik stille paden wandel, lopen Dagen mij na met uitgestoken handen, Dat 'k voor mijn goud hun povere praal zal kopen, Prijzend hun waar met stemmen van ellende…

O land van bergen, in wat drang naar vreugde Mijn wilde stroom door uw valleien snelde: Een diep stil water dat in 't Noorden welde, Wie maar van ver zijn sneeuwen oorsprong heugde. Daar werd ik heel van de aard, en uit me zelve Waakte ik als uit een droom, een veelvereeuwde, Toen bruisend barstte en wit in schuim versneeuwde Spiegel…

Wanneer komt de Westenregen? En de zoele zonneschijn daarop? Honderd wonderen winterlijk verzwegen Wachten hartediep in knop. Zoveel jaren die almeer ontvankelijk Uwe bodem murwden voor Gods zaad, Stelden u te hulpelozer afhankelijk Van dit aardse getij en zijn verraad. Wat in liefdes hartdoorzonden morgen Tierde tegen weer en wind…

Hoe hebt Ge Uw uur vooruit geweten, En stil Uw taak daarnaar gericht! Elk krijgt zijn deel, elk krijgt zijn plicht Naar diepst behoeven toegemeten. Geen onzer noden is vergeten, En al Uw schemerdoen werd licht. Hoe hebt Ge Uw uur vooruit geweten, En dit laatste voorbeeld ons gesticht ! Waar Ge onder ons hebt aangezeten, Staat in…

Mijn hart wou nergens tieren En nergens vond het vree Dan tussen uw rivieren Nabij uw grote zee, Mijns harten eigen groene land Dat voor mij dood en leven bant. De wind zong door de bomen Tot in mijn stille huis De stemmen uwer stromen, Uw volle zeegeruis: Daar brak mijn hart in zangen uit, Daar werd de stem van 't bloed geluid…

Lijd getroost; want ik zal klaren, Eer uw tranen zijn vervuld, Tot de lach die al uw jaren In zijn éne luister hult. Laat door venstren van uw ogen Open steeds in lach of leed, Tot mij binnen dit bewogen Licht van God, dat leven heet: Als de zon de morgenregen In de middag achterhaalt, Tot de wereld allerwegen…

Als onwisselbare schat Draagt de ziel heur rijk gemis Door de bonte wildernis Van de grote mensenstad: Heel de volheid van haar hart, Nardus in zijn broos albast - O te liefelijke last Voor dees markt van vreugd en smart! Stil, want hier of nergens woont 't Jong en uitverkoren hoofd Wie uw balsem is beloofd,…

De zon wordt onverbeeldbaar schoon Boven de mist die houdt omhangen Der wereld windestille woon In dit vertederd dagenlang verlangen. Weer blankt de boskamp, een besloten zaal, Een witte kamer die de bruid verwacht, In smetteloze glanzeloze praal Op uit de zwarte nacht. 't Berijpte hout van alle kanten In gaasgeplooiden…

Vind ik u eindlijk, broeder Nacht? Hoe heb ik dag en nacht gesmacht Naar 't water uwer ogen. Wel viel de dauw der donkerheid, Maar neevlen dicht en kimmewijd Hielden uw blik betogen. Nu aan de open hemel staat De vaste rust van uw gelaat Zo sterrestil gerezen - Tot grauwe dag de vooglen wekt En met zijn floers uw glans betrekt…

Bij de lamp blijf ik alleen. Waar uw kus en lach verdween, Sluit de stilte rond mij heen Tot de effen glans waarin, Liefelijkste droombegin, Ik mij klaarst op u bezin. En mijn ogen lezen niet 't Oud verhaal van vreemd verdriet, Waar ik straks de wijzer liet ...: Door bezonken wolkepracht, Heel de dag om…

‘Hoe over 't brandend blind bazalt Vind ik de weg naar Lethe? - O alles te vergeten Eer de avond valt! Ik weet dat dood en donker komen Als dit schel daglicht is geblust, Maar ik wil diepe klare rust, En zonder dromen. Voor wie als ik van kind tot knaap, Van man tot grijsaard derven, Voor die is dood en sterven Maar verontruste…

Wat is u of mij een naam, Werelds prijs of werelds blaam, Als de ziel de dingen weet en mint Dieper dan hun naam, mijn kind? Elk ding krijgt zijn gouden naam Eens in schoonheids vol verzaam Als al schone dingen zijn Zonneklaar en zonder schijn. Daar vervalt het schone woord Hem wie reeds de zaak behoort, Die haar diepst heeft liefgehad…

Sponsae aeternae* Ik weet dat gij mij nog verschijnen zult, Zo zeker als de bloemen wederkomen: Der dingen dove dek hebt gij genomen, Het donkre leven dat de steden vult, De winterwind die klaagt door dorre bomen, Ten sluier die uw eeuwge glimlach hult... Ik zou gelukkig zijn, als slechts geduld De slaap kon vinden om van u te dromen...…

'Gij kunt niet raden met wat liefde wonderbaar De grote diepe zee ik minnen moet, Sinds, vader, gij met eigen lijfsgevaar Mij opbracht uit haar vloed. En dagen lag ik, niet, zo stil alsof ik sliep Achter gordijngedonkerd raam En hoorde niet of moeder riep Mij bij mijn eigen naam? - Hoe kan ik anders dan gelukkig zijn Bij dit geluk…

Getij van Westerstorm en stille wolkendagen, Van zondoorvloeide nevel, mistvergulde dauw, - Alleen de blijdschap van een god kan lachend dragen De zijden weelde van uw weemoeds kleurge rouw. Geen mens doorproeft zo zoet als de eerste rode kersen Der lenten in wier eeuwigheid hij had geloofd, De rijpe wijn die gist in uwe volle persen, De koele…

De hoge Zon heeft heden schoon bevonden De bleke Herfst. Dalend tot waar zij zat, Heeft hij uit nevelsluier teer ontwonden Haar tengre lijf, van tranen en nachtdauw nat. En diep in 't bos, waar fijne doodverblonde Blâren bevloeren 't wildomstamde pad, Ruisen in dans hun lichtverliefde ronden, Zijn goudnaakt gloriënd om haar lijfs bleekmat.…

Mag ik uit de wilde spelen van dit wisslend licht en donker, uit de wankle op- en neergang der verbloeiende getijden niets dan u en u alleen onthouden in uw nimmermeer te grijpen stralende onafhanklijkheid?... Kan uw ijver niet gedogen dat u iemand buiten mij zou weten? Alle…

Daar ruimt de wind en vaagt de heemlen schoon. Vanavond nog zult gij verheerlijkt zijn Wanneer de winden sluimren aan uw troon, De sterren vlammen in uw baldakijn: Als tussen u en uw oneindigheid De schaduw valt, en in dat klaar gewelf Uw blank geluk dat god noch mens benijdt, Niets ziet weerspiegeld dan zijn glimlach zelf:…

Daar steekt de nacht op en de zwarte wind - En open vind Ik als mijn eigen Uw woning wier beveiligd zwijgen Me omvat als een verloren kind? In schemerdonker doofden uit gezicht De ogen wier licht Mij trok de diepe steile wegen Naar dit hoog huis van dagelichte zegen En sterreheldre plicht. Hoe keer ik na zo rijk begin Arm…

De wolken spieglen in de zee. Het is geen avond en geen nacht: Geen schijn van zon of maan of ster Vloeit door het hoge koele blauw Achter het windloos vlotte zwerk: Niets glanst in hemel of op aard Dan enkel uw verklaard gezicht. Het is geen avond en geen nacht; De wolken spieglen in de…

In 't huis van Smart, waar ik belandde Bij 't jammerlijkste dansjolijt, Zag 'k Zorg en Ouderdom en Spijt Dansen of zij 't van buiten kenden. De Tamboerijn, bij naam Ellende, Gaf, hoog bevel, de stok respijt In 't huis van Smart, waar ik belandde Bij 't jammerlijkste dansjolijt. In huilgezangen brak de bende Buiten muziek…

Die man lijkt mij godengelijk te wezen, Die van tegenover gezeten toehoort Hoe gij vlak nabij in uw zoete stemval Over en weer praat En verlangenstekelend lacht, wat noodschiks In mijn borst het hart mij in angsten opjaagt; Immers amper zie ik U aan - geen woord meer Laat zich verklanken, Maar mijn tong blijft star en gebroken; aanstonds…

Nu kunt gij veilig slapen gaan, Nu al de heemlen openstaan: Ziel, wier verlangen elke donkre wand In ster aan ster doorzichtig brandt, En in de schoonheid van dit tijdlijk land Al minnen moet uw eeuwig lot, Daar uw verrukking uitziet tot De troon van God.…

De maan is al boven de seringen; De stralen hellen de kruinen langs... De nachtegaal houdt zich stil van zingen Tot de hof verlucht staat van haar glans. Tot de donkere tuin als een ijle beker Tintelt vol licht, dofgouden wijn, En als slaapwandelaars onzeker De rozen ontwaken in de schijn... Ik weet niet wat…

In het stergedoofde Zuiden, In het vroeg ondiepe licht Bleekt een grote wassen maan, Als een droom niet meer te duiden, Een verduisterd zielsgezicht Door de dagen met ons gaan. Naar het Oosten reikt mijn reizen, Waar de diepe horizon Achter donkre heuvlen brandt: Van hun toppen zie ik rijzen Straks de stille gouden zon Over…

Zo komt er nooit een eind aan ‘t geven: Ik geef maar wat ik geef, blijft mijn… De wondre dingen van dit leven Willen niet weggeschonken zijn. ‘k Zocht u met schatten ongewogen, En ledig keerde ik van de reis. Ik look de blijdschap mijner oogen In schemer van berooid paleis… De schaamle sterfelijke bloemen Die ik u in de avond bracht, Met…