Alle inzendingen over bram vermeulen

Zal Bram dit keer alweer de rechters wraken? Vrijspraak staat al vast, dat is hun ook geraaien want anders kan G.W. geen haat meer zaaien!…

Het netwerk ligt inmiddels dagen lam De BlackBerrybezitter gaat al wennen Begint alweer wat classics te herkennen De postkoets, briefkaart en het telegram Met het lampje op z’n iPhone is-ie vast Wat gaan poeren in des hemels schakelkast…

Een donjuan ben je Krullebol Brammeke Chic in zo’n krijtstreeppak Waar ik van hou Veel sexappeal en ook Hypervrouwvriendelijk Wel of geen strafpleiter: Ik bel je gauw!…

Dat hij als advocaat de vlag moet strijken Valt uiteraard bij Moszkowicz verkeerd. “Zo ‘n snotneus die mij levenslang royeert En mij niet in de ogen durft te kijken”. Want had die deken hem eens goed bekeken: Geen enkel haarverlies, nog steeds zijn streken.…

Disfunctioneren...ach loop naar de hel Ze wilden daar een trekpop van mij maken Met zulk gespuis doe ik niet langer zaken Wat denken ze wel niet bij VNL Verdorie...weer een smet op je blazoen Tja zonder bef...een slabbetje omdoen?…

Tingelingeling… Opzij, opzij, opzij Bram op zijn nieuwe fiets flitst ons hier voorbij Hij trapt en trapt zo hard hij kan Hij is nog net ontsnapt aan de politieman Die roept heel luid: ‘Hé rustig aan je fietst me bijna van de baan Jij kleine guit rijdt veel te snel dit is gevaarlijk weet je wel?…

Bram Moszkowicz weet zich steeds vrij te pleiten Als hij het woord voert en hij laat zich tijd Wanneer hij praat, da´s een wetmatigheid Valt hem dan helemaal niets te verwijten? Hij wil de advocaat der duivel spelen Nou daarmee gaat hij ook de show weer stelen…

vanavond pluk ik bramen voor een dode vriend met zwaluwen, het vuur, de drie seizoenen draag ik geen wanten maar een kruis tegen de kou bevroren heuvels op mijn hart klopt zachter in het bos omdat het stilstaat bij de bomen ik heb het leren donkerrood te bloeden bij gevaar ------------------------------------- uit: 'Alles voor de vorm…

De vogels zingen en een konijn dat zich verspringt, vlucht in de bramen, een kleine dendering van doen en laten.…

Bram Moszkowicz wordt verdacht van belastingontduiking en het aannemen van zwart geld. ----------------------------------------- Het is abject om zwart geld aan te nemen, Juist voor een advocaat is dat infaam, Want zo bezoedel je je goede naam, En daardoor kom je ook in de problemen.…

Kat je af Terwijl ik Zielsveel van Je hou - laat Je mijn nagels Voelen terwijl ik Je eigenlijk alleen Maar strelen wil Bang om je Te verliezen, Zoals ik ook Mijzelf verloren heb…

Tunnels bramen haken. Dissonante noten kraken. Vreemde dieren waken. Het spoor gaat door.…

De bramen zwart en heerlijk zoet. Ik ruik nog steeds hun geur En denk: "Wat is het leven goed." De herfst verdient bewondering, geeft voorraad voor de wintertijd. Draagt reeds in haar boezem… De belofte van een nieuwe zomertijd.…

Luisterde ik weer terug somebody will know some day We liepen in Drenthe en zagen een standbeeld maar in onze herinnering een jeugdcentrum in Aalsmeer een verbouwde boerderij Hoe vol van alles waren we de muziek de tolerantie mariuhana patchoulli de geur van haar Bram en Freek zongen in die schuur en wij we waren jong en Cuby…

o, mooie herfst, mijn jaar getij je komt al dichter, dichterbij soms voel ik je al even wanneer ik vroeg de deur uitga de zon al schijnt, dan sta ik af en toe al wat van kou te beven en later op zo'n mooie dag dan pluk ik als het even mag een emmer vol met bramen zo heerlijk lopen door het duin of ik pluk asters uit mijn tuin en zet ze…

Je kunt Levi uit zijn nachtmerrie bevrijden, hem redden op de drempel van zijn slaapvertrek dat zich langzaam vult met gas. Je kunt de afgerichte herder halen uit de ballen van de buurman die Rebekka wilde redden van het kamp. Je kunt de mens uit het beest halen waaruit hij voortkomt, op wie hij sprekend lijkt. - Hoe hard je dat ook ontkent…

Als ik langs de velden ga en me inleef in het gras ervaar ik de aarde zoals het leven was Ik mis de bossen en de bramen ik verlang zo naar een zee van liefde voor de wereld omhels mij, neem mij mee 't gegronde groen van bomen de geur van hout en van het gras ik wilde dat het eeuwig was en dat ik alles hier nu had ik ben gevangen…

Vanaf een bankje in het Twentse veen volg ik de dans van heideblauwtjes gedempte geluiden zinderende warmte onze schaduwen schijnen langzamer dan langzaam te gaan te blijven staan boven pijpestrootje en zwaarbeladen braam mijn hart weet haast geen blijf met de weelde van dit beloken Paradijs…

De groene en paarse bramen zijn alleengelaten. Zijn zij zichzelf genoeg? Missen zij niet het diepe zoemen waarmee de bijen tot de bloesems praten? En 't sprakeloze, wankele evenwicht waarmee de vlinders op haar blind gezicht zich even nederlaten? ------------------------------------------------ uit: 'Vergezichten en gezichten', 1954.…

vertel mij van de smaak van bramen of blauwe bessen, trots van zelf geplukt verhaal mij van de eerste keer het kinderlijk ervaren van een plotseling volwassen kus herinner mij aan zout van tranen het intense zoet van liefde als van goede wijn maar spreek mij morgen niet over een bitter einde of zuur verlies noem mij die smaken niet…

zoals bramen spreken over mensen zo prakkiseren aardappelen over geiten zoals brievenbussen communiceren met pruimen zo roddelen telefoonpalen over beursfluctuaties zoals balletdansers anticiperen op onoverkomelijkheden zo reageren boterbloemen op een aardverschuiving en zoals gokverslaving leidt tot milieuverwording zo…

Waren er geen oleanders, bossen ondoordringbaar wilde bramen met die violette donkere en lichte vuren Waren er geen assembomen, bamboestruiken en waringins, breed hun loverarmen spreidend, dichte ambergroene muren Zou de gloed van een verlangen, in rhododendrons groene grot niet zinderen in 't avonduur tongen likkend als de vlammen…

Ik snoepte van de wilde bramen en ik keek aandachtig naar de laatste, hoopgevende bijen op de kleurrijke, geurende bloemen, terwijl een witte vlinder boven mijn hoofd fladderde en mij zomaar om niets blij maakte.…

Glimlachen is niet verboden op huilen staat geen straf Van woorden vallen geen doden daar scheid je het koren van het kaf Er zijn woorden die bekoren geven je reden tot een lach Je moet ze wel willen horen anders blijft het een hard gelag De emotie zit diep van binnen probeert de uitgang te vinden Hij weet echter niet waar te beginnen…

Teveel geschreven nooit eens serieus Ook nu niet Niet eens voor even Verkeerd begrepen Onbewust, bewust Heb geen antwoord klaar Je zegt het maar Hoe nu verder Onder eerlijkheid bedolven De waarheid moet eruit Teveel onzin gedolven Waardering om wat je doet Sprekend hart vol liefde Wil je geen pijn doen Ongewild schreeuwt mijn gevoel…

Vervang mijn gedachten ik krijg teveel klachten En heb onrust in mijn geest moet vast van een verkeerde donor zijn geweest Of zou het zo kunnen zijn dat ik nog leef met teveel pijn Het verleden heeft zijn sporen nagelaten maar daar wil niet meer over praten Geen pijn meer voor mij ik leg alles opzij Verdring het onbewust en heb daarom…

Met het zonnetje op mijn bol ga ik de natuur in Mensen zien mij niet aan voor vol maar dit is pas het begin Er staat een frisse wind maar dat mag de pret niet drukken Ik voel me weer kind en overbrug zo hele stukken Gisteren heb ik ze gekocht schoenen met wieltjes eronder Iets waar ik al een tijdje naar zocht en me nog steeds over verwonder…

Onder valse voorwendselen heb ik je gelokt naar een mooi plekje in de natuur Ik had er stiekem al over gejokt je raakte al wat overstuur Je begrijpt niet goed waar het over gaat of misschien toch wel Wel weet je waar onze liefde voor staat en gaat het je wat te snel Toch moet je weten dat ik voor jou zal kiezen voor je zal vechten tot het…

Liefdelevolle handelingen onder het wol niets is ons te dol We gaan nog even door nu meer als ooit te voor Zweet vloeit in overvloed en op je gezicht verschijnt een rode gloed Verhit door hartstocht vliegen we steeds vaker uit de bocht Als dan de morgen zich meldt en ik door mijn baas uit bed word gebeld Weet ik dat het tussen ons wel…

Trappelend van ongeduld, nog even wachten groei is zichtbaar aan de buitenkant Niet wetend wat we kunnen verwachten of wat er straks in het wiegje belandt Zeker is dat je welkom bent en dat je met liefde wordt omhangen Ons geluk is ongekend je stilt ons diepste verlangen Een wens staat op uitkomen nog even geduld Het overtreft onze stoutste…