Alle inzendingen over broeit

De grond broeit, kauwen pikken driftig. En zelfs de steigers staan in blad.…

Getroffen door magnetische kracht is versmelting niet meer te ontkomen broeit zinderend verlangend zeuren Hij omarmt zijn liefste met tederheid wiegt haar zacht strelend zijn wolken in waar zij samen de hemelboog buigen Met miljarden sterren als getuigen vormt daar hun eenheid het begin van hemel - en aardse eeuwigheid…

Waar d’ Amazone broeit, loeit de Congo. Cascaden bruisen kolkend van een dij. De zee is als het eindigt, groots in do.…

Braak ligt het land van bed en bad en brood Naakt straalt de zon, huid broeit in ongenade Keert zich tot koelte aan de kust en kade Waar middagstilte rust tot avondrood Verschoond van blik op bleke onderdanen Zie ik dat van de neusrug het montuur Is afgegleden in het tropenuur Boven de kreeft- en steenbok- keerkringbanen Hoe heet het zij…

ik voel het scheuren van de lucht in elke vezel van mijn lijf het lijkt alsof ik zinnen schrijf zonder lust naar pennenvrucht het broeit in fluisterend gezucht geen enkel woord staat buiten kijf slechts het allerlaatste bedrijf behoedt me voor een klucht want gedonder schudt me wakker en een lichtflits opent ogen ineens toont alles zoveel…

Een klein berichtje, de wereld even stil er is van alles, wat je dan wilt maar binnen broeit en borrelt het want Guur is weg, het is niet juist! We zijn van slag, een mooi mens schrijfster van ook deze site is gestorven, veel te jong te grazen genomen door de vijand! Op de te - veel te jonge leeftijd van 56 jaar!…

kop, sterk karakter, lekker lijf en ogen om oneindig in te staren Jij bent mijn allerliefste de meest begeerlijke man die op deze aardkloot in het wild los loopt en groot is mijn verlangen, ontwaakt is het beest Ik wil je niet temmen want het is juist de oerdrang die diep van binnen opborrelt en door de aderen ruist Kookt, broeit…

De passie in zijn ogen broeit bij het zien van haar bevalligheid hij raakt het frêle beeld niet kwijt dat koppig op zijn netvlies gloeit Haar bloeiende bestaan vervloeit als ‘n scherp mes ruw in leven snijdt en hij - van dwangmatigheid bevrijd - zucht dat d’r schoonheid hem zo boeit Hij laat de arme dagen lijden tot zij vermoeid het hoofdje…

Wanneer ik slapeloos te bed lig en aan haar mooie, rooie haren denk dan broeit in mij een scherpe pijn. Hoe ik ook wroet, het mag niet baten, ze is ongenaakbaar en machtig soeverein.…

Beeldenstorm en kaalslag laten geen spoor van loof en look vruchten passeren het darmkanaal, worden tot een amorfe brei in een bodem van afbraak broeit gebladerte als warme rook een schijnzalig schimmel bedekt de ruïne van aardse barbarij er borrelt een gistend mengsel in de onderbuik van bedorven jaren doch in de vochtige kelder blijft de glinstering…

Ze legt gewicht in zijn oksels, boven de plank broeit een melange van gewassen zweet, leugens en hitsige smoezen. Ze glijdt van zijn buik langs draden zonder knoop, over vlees en volle darmen, plet breeduit zijn krampen. Ze strijkt zijn schouders achter de ellebogen -zijn gekreukte imago glad- en hangt hem in de kast.…

stillekes schijnt de polder naar de maan kruiden zwijgen, vossen vertrappen de oude dag langs de Vlaamsche kreek het luistert, het broeit, zachtjes naar de oppervlakte, hoe schoon is het blauwgras weer, wiegt de kleine ratelaar zich tussen de duizenden purperen orchissen blauwe schijn, blauwe nacht, blauwe rust de uren vertolken weer een…

Winden in de beken zingen mee het zijn de wateren die wegen het murmelen van rietkragen, het broeit in alle vragen, waarin de bronnen heimelijk zijn verzwegen met luide stem de rust vertragen, in het stroomgebied waarin we dreven, hun oorsprong we niet kennen uit een onbekende bron te drinken, ook bij nacht of ontij, elke minneteug…

in een land waar het licht winters aandoet in de wind mijn backpack staat al gevuld klaar in de hoek met broek en boeken voor de nacht, een geluk mijn prinses moet nog komen, zij weet van niets noch mijn overtuigingskracht baadt zichzelf in zoet en stilte de stille trom zingt gevooisd achter schermen van nacht en ontij waar de warmte broeit…

Ik wil niet huilen, ik wil niet praten ik wil gewoon met rust worden gelaten De goedbedoelde adviezen en kussen kunnen de pijn nu geenszins blussen maar beklemmen mij tot benauwens toe het ligt niet aan jou, ik ben iedereen moe Mijn binnenste broeit, ik moet daarheen niet in gezelschap, maar solo, alleen Het water, de stilte en het groen…

De Hitte van de Sahara Broeit hun donkere ogen De woestijn doordrenkt het podium riTmeT Traditioneel geTemperd Tendé Touareg-Drum en elekTrische gitaren Hoog.. Hoog.. Langgerekt hoog Klinkt de roep Water!!…

Zo als een vogel in de stille nacht, op eens ontwaakt als er een doelpunt broeit en denkt, naar d`eurocup kunnen we fluiten. Maar eer ik nog mijn ogen wil gaan sluiten, zijn kansen gans voorbij,en droevig vloeit, een stroom van hete tranen in de EK nacht. Met dank aan Willem kloos…

Stemmen in de beken vragen mijmeren mee het zijn de wateren die ons wegen naast het zwijgen van de rietkragen, bij nacht en ontij, het broeit op alle dagen, waarin afkomst hun bronnen zijn verzwegen met heldere gong de rust vertragen, bij nacht en ontij, in de delta in het stroomgebied waarin we afdreven, de oorsprong herkennen…

Toen wisten wij, wij gulle dromers, niet Hoe luttel de ontwaakte overschiet, Hoe vaak de slang zich schuil houdt onder bloemen, Hoe vaak de zon het dorstig veld verschroeit, Hoe soms het kleinste wolkje ’t onweer broeit, Wat ijdelheid wij hier als leven roemen!…

Maar daar achter die façade broeit het vuur van een vulkaan die het liefst de hele wereld domweg in elkaar zou slaan.…

hoop legt een kleed over adem van vandaag waaronder verlangen broeit naar alles; in beelden, in geuren en kleuren of iets omgerijmds dat nog vaag is omschreven en in mijn grijze cellen zoekt naar zin het kan liefde zijn of de wedstrijd van morgen, ook God wacht zeker op mij komend bezoek dat mij middels wederopstanding uit…

Zacht in het vochte regenvlies vervloeid, Staan plans van natte kleur, met kalme, pure Contouren: donker-fonklend, ookre muren, En daakjes van karmijnrood, dat stil gloeit Bij 't fijne grijs der lucht, die klammig broeit.…

Er broeit iets groots en berustend, gaandeweg in mij te voelen, het strijkt over de brede uiterwaarden van de mij vooruitgesnelde dromen.…

Dan nip ik van haar glas Strijk mascara over de bovenlip Stift het ooglid, schik de das Met blote tanden in de spiegel De geur van munt Zomer broeit in de gordijnplooien Straks zwaait de deur terug open En ik voor schut.…

gedachten laverend op de duizelingwekkende toon van de wind, zijn hoon wuift alle vooroordelen weg, hij heeft de gestolen zielen van een illustere wereld ingelijfd, het verhaal uit de ruïnes van het verleden zijn snel verteld, het jaagt op de overgebleven wolken van beschaving wat dood leek komt tot een wederkerend leven, het kost geduld, en broeit…

Er broeit iets, de lucht werkt landlieden luieren in de verlaten ruimte zien terug op het zwoegen van de dag Vlijtig en vol ijver stapten ze de bedauwde morgen in een zuidenwind bracht slepend de dagelijkse droogte aan In de verre verte lokt klokgelui -boven rieten daken en onder de dreigende hemel- ze terug naar de hofstee Ze dralend…

het is zwaar of licht of mooi of raar ik kijk er naar voel mij verlicht het is droevig of blij of somber of triest zien gevoel of gevrij of wat men verliest eenvoudig of knap breed of beperkt vloeiend of drab als het maar werkt als het maar broeit ontroert of iets doet zich met je bemoeit wellicht iets met je moet het is razend…

Er is storm op komst, niet vandaag of morgen, Maar het broeit, ik lees het tussen regels door. Ik zie het op de televisie, lees het in de krant. En mensen, mensen maken zich toch zorgen, Al vragen anderen zich vaak af waarvoor. Maar ik, ik reik voor wie het wil de hand.…

Er is storm op komst, niet vandaag of morgen, Maar het broeit, ik lees het tussen regels door. Ik zie het op de televisie, lees het in de krant. En mensen, mensen maken zich toch zorgen, Al vragen anderen zich vaak af waarvoor. Maar ik, ik reik voor wie het wil de hand.…

Uit een hete streek Vloeit de straling Een lange golflente Een voorteken van zonnestorm Verborgen details moeten gemeten De vlam bereikt een hoogtepunt Barst hard en heftig uit In klonten gas dat broeit Als wolken boven een bevlekt oppervlak Wisselend van klaarte en vorm In de corona zitten gaten van bijna schaduw Een lijnenspel dat schoof…