Alle inzendingen over brokken

Ik zie je Ik voel je aanwezigheid Ik moet niet denken aan die fijne tijd Maar dat doe ik toch Ik kan niet anders Ik mis je Elke seconde dat ik bij je was herleef ik opnieuw Ik houd van je Een traan rolt over mijn wang Ik haat je Je deed me zoveel pijn Je bedroog me Het liefst deed ik het terug Maar dat kan niet Omdat ik voel, dat ik nog…

Ons zoveelste gevecht De zoveelste ruzie Nog een grens verlegt Een bevestigde illusie De lieve vrede bewaren Ja en amen uit mijn mond Dwars door je heen staren Terwijl je mijn hart verwond I've been there, I've done that Over and over again Wat wij delen in bed Is de reden dat ik je nog ken We begrijpen elkaar meteen Als we ons…

Toen zij mijn hart gebroken had reed ik huiswaarts op mijn fiets en zocht naar nachtelijke troost in dertien gore kroegen. Dronken van verdriet en vodka en stoned als een aap kwam ik ten val en brak mijn beide polsen en een rib. Geplaagd door ochtendlijke flarden van de kater met een gebroken hart en leden en een verbazend stijf gevoelen…

Ik liep weg, om te kijken of je achter me aan zou komen. Ik keek achter me, maar waar was jij? Jij zag iemand anders, iemand die mijn plek kon innemen. Je keek me nog aan, ik kon mijn blik niet van je afhouden. Maar je ogen zeiden dat je niet zoveel van me kon houden als ik van jou. Ik ging langzaam zitten. Ik voelde me leeg. Ik keek nog even achter…

ben ik de groene weiden die door de wereld wordt begraasd met de graten van de onverteerde waarheid als brokken in mijn keel? het licht wordt zwakker omdat het woord in z’n handeling weer zwijgt, of ben ik te laf, moet ik opstaan als een opkomende mist alle zonnen overstijgt als permanente straf?…

brandbommen vallen als roofvogels uit de lucht een sissend geluid het klinkt als ruw ijzer dat over stenen schuurt het snijdt door merg en been een hoog geluid de opengesperde mond van mijn moeder haar Schreeuw een kind springt in het riviertje buigt het hoofd onder water het wacht op stilte een bamboe rietje steekt…

Een tuin vormt zich veel sneller in de tropen vier keer zo snel als hier in West Europa de tamarinde en de bougainville de witte bloemen van magnolia en heliconia aan bamboehagen Een bruid laat zich in wit fotograferen in feestjapon temidden van boeketten een tuindecor van manden vol jasmijn Dwars over wenkbrauw neus en aangezicht ontsiert…

De dochter van de koning van Tanete uitzonderlijk geletterde prinses was met haar kersenrood getinte nagels alsmede met haar brein goed bij de les van taalgeleerde Benjamin Matthes en wat dies meer zij laat ik u zo weten Als godgelijke vogel uit nirwana was zij in draagstoel bij hem neergezeten at uit zijn hand, hing aldoor aan zijn lippen…

De hieronder genoemde figuur van Tacitus ('de Zwijger') is inderdaad de Romeinse geschiedschrijver Publius Cornelius Tacitus, wier Annalen en Historiën in de Middeleeuwen reeds in vergetelheid dreigden te geraken. Een der grootste literatoren uit ons taalgebied - Pieter Cornelisz. Hooft - heeft zich in de Gouden Eeuw over dat historisch-cultureel…

hapklare brokken de geurende wind verplaatst wat vleugeldansers…

Ruwe brok amber. Zonlicht besloten in hars. Hemelse schoonheid.…

Niet op de voorpagina er zit een brok in mjn keel de herfst haast voorbij…

mijn liefde is een gulzig beest gretig grommend op zoek naar malse brokken van wie je bent…

Het duo rijdt een ware dodenrit en onverhoopt een jogger van de sokken, die dood blijft liggen tussen alle brokken. Agenten zien een lege duozit. Het ongedeerde stel heeft zich verscholen, maar als het is ontdekt, bekent het schuld. De opgevoerde brommer is gestolen. Het is het einde van de snelle rit.…

Als één brok liefde Ik geloof mijn ogen niet maar zij kijkt dwars door me heen valt mijn hart binnen en verklaart het tot haar gebied Ze verandert de dorre bodem in vruchtbare grond en laat haar oevers er landen Ik stroom mee op haar liefde en draag haar op handen Als één brok liefde Ze verkent m'n innerlijke vertrekken loopt langs…

Bij kleding, die uit was getrokken, deed zij zonder schroom om z'n paal een condoom, want ze maakte toch liever geen brokken. Terwijl hij van minnevuur brandde, bezwoer ze: 'Een kind bindt maar handen. 'k Wil niks met zo 'n jong doen.' Hij dacht bij een tongzoen: 'Wat heeft ze toch rottige tanden.'…

Ik drink mijn melk nu met de fermste slokken, Nu heb ik thuis iets in de melk te brokken.…

Zoverre men ziet boterbloemen bij de vleet een zilverreiger knobbelganzen bij een plas irissen uitdagend geel een bank in de zon een wandelpad afgezoomd met lijsterbessen vogelwikke grote muur smalle weegbree pluizenbol…

het komt in blokken en maken mogelijk ze jokken met brokken en geef mij eens ongelijk dat ik daartegen reklameer…

(voor lieve vrienden) Toen die dag dacht ik dat mijn liefde in stukken was verscheurd vierentwintig jaar terug vandaag nog steeds brokken maar het zal ons lukken want door wassende tranen is weer liefde bijgekleurd bij alle stukken en brokken waar ik vandaag bij stil wil staan weet ik dat we steeds knokken maar er rest toch nog altijd…

Nog voor mijn inwendige brutaaltje guitig samenzweerderig in een gedicht kon blikken om iets stouts schrijven, onderbrak hij mijn droom. Hij speelde de Jani van het huis. Hij wou over deze belangwekkende kwestie enkele gedachten verzamelen voor een woordenvloed naar mijn hoofd te laten stromen. Ik zag de bui al hangen. Mijn gefundeerde…

Zij luiden elkaars ego uit: met bordkartonnen klokken, en wat ze zeggen, gedempt, is dunner dan rijstpapier, maar geeft de grootste brokken.…

Ze lesten met gulzige slokken hun seksdorst en maakten zo brokken. Ze vonden hun huwelijk méér dan afschuwelijk: 't werd als een vonnis voltrokken.…

onderhuidse tinteling van ongeremd verlangen bovenwaartse zindering door geest en drift bevangen emotioneel betrokken bij onbekende brokken van mijzelf…

Dit leek hem het eind want weet je, men schijnt daar heel erg veel brokken te maken.…

vla muesli in grote brokken koesteren halve waarheden water op tafel onderhuidse frustraties pers de ogen amen.…

Dordrecht, stad van Brok en Brokking Van binnenvaart en bakboordlicht Van wolkenlucht en vergezicht Hier verteert men graag een bokking En af en toe eens een gedicht ...…

te vroeg dat ook het laatste brok is langs gegaan De tijd is stil gaan staan…

“Mijn baasje heeft geen brood meer op de plank En ook voor mij geen brok meer in de bak, Want hij is sinds de crisistijd platzak. Dus ging hij naar de dierenvoedselbank. Maar wat zie ik hem daar naar binnen schrokken? Verdikkeme, dat zijn mijn hondenbrokken!”…

Een traan in je oog, een brok in je keel. Een knuffel van ons, een bemoedigende mail. Een laatste herinnering, een diepe zucht. Nu is je verdriet een ster, hoog in de lucht.…