Alle inzendingen over cultuurverarmt of wo

woorden mijdt of enkel de hand reikt en warmte schenkt in wederkerigheid * "ik ben voor jou lief, als een vlinder die in alle tederheid op struiken neerstrijkt" Liebe Liebe hört sich altmodisch an sie ist wesentlich in Unverständlichkeit, irdisch aufgebläht wie ein Echo in jeder Rhetorik auf trockenen Lippen wo…

Mijn vader schreit. Tachtig jaar na het ontbranden van de Grote Oorlog ziet hij twee broers de ransels op de rug de uniformknopen blinkend in de augustuszon de straat van het gehucht uitgaan. Kussen wordt hier niet gedaan een handdruk is een vreemd gebaar. Hij staat, een kind van negen, op de opstal bij het oude huis en kijkt ze…

Verlangen naar verderop (met dank aan Arthur Japin) - Beweeg! Op reis! Vlieg naar dat verre strand! - Mijn vleugels zitten aan mijn binnenkant.…

Hele grote woorden zijn niet groot, omdat woorden zich niet uiten. Het zijn verpakkingen wellicht. Leesbare etiketten misschien. Breinige gedachten meestal, die misleidende ideeën zijn. Zoals een misleidend ego is, dat om laffe angsten draait. Gevoel spreekt onzichtbare taal, die in zichtbare emoties leeft. Met gevoelige ogen streelt. Met…

De tijd danst de dagen het verleden daarentegen schrikt wakker met een zucht Voorjaarsvogels vliegen overwinteraars taaien af Jij en ik openen deuren naar de toekomst laten de stèle ongebruikt relatie opgegraven…

Links en rechts vallen ze neer. Ja, het leven is geen sprookje, meneer! Voor jonge mensen is het begin vaak wel leuk, maar ook zij krijgen een deuk. Thans zei tante Jans: "Op latere leeftijd heb je minder sjans." "Ach wat maakt het uit," zei de koe,"Jansen is nog lang niet moe!" En Kirsten heeft een nieuwe baan! De negativo zei: "Het is met ons…

vrouw op vrouw bezield door te geven maar als haar kind te vroeg sterft zal zij zuiver ervaren dat de toekomst niet wordt geërfd het diepste lijden kan zij slechts in haar hart bewaren met onuitspreekbaar en uitzichtloos geween --------------------------------- aus dem strauch mit ewigen blüten voll von farbe und weichen düften wo…

’t Is de kunst die verstaat niet jij en ik kunsthuizen die champignons worden het zeer gestileerd kunnen zwammen in de niches tot zelfs de sporen ontsporen in de lamellen zoals de Hoet van Jan maar dan in vakjes het mycelium van een andere nieuwe gedachte die nog geen hoeken heeft gekregen…

Het ritme van de dag en van de nacht, van eb en van vloed. Tikt als een klok door alle seizoenen. Net zoals het ritme van de mensheid dat doet. Wij passen ons aan, aan het licht, aan het donker. Actief overdag, passief in de nacht. Onze biologische klok houdt over ons de wacht. Soms brengen we hem uit balans, als we waken tot diep in de…

Bestaat God, is dit een zeker weten? Als dat zo is, is geloven niet meer nodig En zijn de vele twijfels geheel overbodig Godsdiensttwisten kunnen we vergeten. En dan de vraag, is er leven na de dood Kunnen we dat zeker weten misschien? En zullen we elkaar dan eens wederzien Onze kinderen, bekenden of huisgenoot? Weten we zeker dat God…

Bovenop een hoge berg bivakkeerde ik als sneeuw Langzaam maar zeker stroomde ik als water op weg naar de zee In grote hoeveelheden door lange, diepe bedding slijt en rond ik vele stenen water van armen slok ik op Craquelé-slib als in kunst nadat water in massa verdween door laagte getrokken, op weg Immer. In zomerse hitte Lijd en leid…

Wat hier gebeurt, wordt mateloos besproken In elke toonaard schalt het Brugmanlied Of men gezond verstand benut of niet Dus van verdeeldheid zijn we nooit verstoken Dat is ’t speciale van democratie: We zijn één koor maar zonder harmonie…

Kaartenhuis van woorden -onbewoonbaar. Woningnood- een naaktslak glibbert zich een weg. Doosje met reserve sleutels - geen deur past. Een beha hangt lusteloos aan de waslijn. Ei breekt in nestwarmte -donsveertjes. Herfst- het laatste blad wil niet vallen.…

Nu pas,weet ik ,waarom 't nooit meer Lente wordt Bomen bloesemen niet, Vogels zwijgen, Zelfs de wolken houden halt, Zwijg mij van hart en zon en maan; Nu Gij der Eeuwigheid bent ingegaan...…

We leefden allemaal in de wetenschap, dat ons land, diagonaal werd onthouden en geleefd zoals het hoorde en beleefd?! Leve de Monarchie. Met alle rottigheden van nu, met alle beperkingen in acht genomen kan ik er niet aan ontkomen, de huidige tijd anders te benoemen! Leve de dictatuur? Maar nu het Wilhelmus nog!…

Staande bij de vijver denk ik: 'k zou een vis willen zijn zwemmend in 't water, heen en weer, zou dat even geweldig zijn? Niet te mopperen op regen want nat: dat ben ik al dus een beetje regen zie 'k dan als extra waterval. De reiger op de kant, geef ik gewoon geen kans, sla met m'n vinnen en ontspring de reigerdans. Zou 'k dan een vogel…

Zachtjes gaan de paardevoetjes 'k krijg dit jaar geen ene bal geloven doe 'k allang niet meer vandaar da'k geen pakje zien zal. 't Is het paard van sinterklaasje geen letter of iets van marsepein geen pepernoot of suikerbeest ach: het zal me verder worst zijn. Sint kom 5 dec, maar niet langs bij mij je maakt me daarmee echt niet blij '…

Kip of ei Simpel: het ei Hoe weet jij dat, Je was er toch niet bij? Nou, de ouders van de eerste kip Waren een korhoen en een duif Na een super vette fuif vlot verwekt, hop in een wip Of de houtsnip en de patrijs Wist je niet? Ik maak je niks wijs, Wipten al in ‘t paradijs Zoals de ouders van de 1e creool Waren neger en een blanke…

Tellen we onze kwalen, zoveel als dat er zijn, praten we over misère, al is dat minder fijn of praten we even over de zon die zich liet zien? Klagen we over; wat we missen, de talloze dingen huilen we om; wat we niet hebben in plaats van zingen of, mijmeren we als we de vogels horen? Praten we over moord en doodslag, nare acties of hebben…

dragende haar 4e kind; 31 jaar; mijn oudste en overleden zus Fineke Gerda die zo´n levensschrik-tik overhield aan het Bombardement op Rotterdam, 2 maanden; mijn overleden schoonvader Simon Broer die hoe klein ook, verzetswerk verrichtte wat hem niet meer losliet in zijn leven, 11 jaar aan hen gebet in gebed gedenk ik alle slachtoffers van WO…

Wanneer ging het millennium nou in? De een weet zeker: al een twaalftal maanden Is onderhand dit nieuwe tijdperk gaande, De ander ziet vandaag als het begin. Maar welke grens er ook is overschreden, Toch komen wij niet los van het verleden.…

familietuinfeest oef, een meststrooier passeert gauw buikwind lossen…

Vroeger klonk later heel ver, Kaartenhuis van woorden onbewoonbaar. Woningnood- een naaktslak glibbert zich een weg. Een beha hangt lusteloos aan de waslijn. Red het bos de houthakkers zijn onderweg. Hippies van toen zijn de opa's van nu.…

Ik zou zeker zijn uitgenodigd Ik zou wellicht zelfs hebben opgetreden Bij het Koninkrijksconcert! Op Koninkrijksdag de 15 december sinds 1954 Als Rijksdichter des Koninkrijks!! Het is de dag van het herdenken Dat wijlen mijn lievelings-Koningin Juliana bij de gratie Gods etc. etc. het Statuut voor het Koninkrijk der Nederlanden tekende…

Ik zag decadentie voor me als een monster met een monomond evenals ik alle andere zonden slechts 1 mond toekende bracht de zelfbenoemde dichter in. Maar repliceerde de geestige gezwindheid ad rem: decadentie zou decadentie niet kunnen zijn zonder decadent veel monden En hier had zelfs de brabantse betweter niet van terug even liet…

Het was een huis vol kleine confidenties. De deuren stonden altijd op een kier: ik kon de bibelots soms horen praten, de glans van tafelzilver leek een teken. Ook woonden ouders er nog ernstig in leven. Ik durfde 's avonds niet te komen waar slechts fantomen mochten wonen, eendrachtig samenhokkend in de nok, met schilferige stemmen in falset…

en het zal weer stil zijn geen blad zul je horen vallen geen regendruppel uiteen horen knallen geen eierschaal doorboord horen worden door een kuiken geen bloem zich horen ontluiken het zal weer stil zijn stiller nog dan het geluid van groeiend gras zoals het ooit eens was voor je was en alles kan opnieuw beginnen…

Is het wachten op een teken of weet ik het eigenlijk wel, maar kom ik pas in actie als ik het teken ervaar als bevel. Hoe lang kan ik het nog negeren en hou ik mijzelf voor de gek, ik strompel door tot aan de eindstreep met de strop stevig om mijn nek. Uitstellen, niet willen kiezen is dat wat ik echt wil, liever het ongemak voelen…

Afstand scheppen kan bijna iedereen. Gas geven, en onverschillig achterom kijken. Onderduiken, en niets meer van ons laten horen. Opstijgen, en gewoon uit het zicht verdwijnen. Ondergronds gaan, en naar zwarte olie boren. Wegen aanleggen, dwars door problemen heen. Bruggen bouwen, die meningen verbinden. Waterputten slaan, in denkwoestijnen…

zijn brieven tot de laatste millimeter beschreven kleine ansichtkaarten elk stukje wit tot aan de wolkenluchten op de voorzijde volgeschreven zijn 100 jaar slapende zinnen gemiste woorden wekte zij letter voor letter tot leven…