Alle inzendingen over daarna zweeg zij

De dichter zweeg omdat hij zich onvoldoende gehoord voelde of omdat hij even niets meer te zeggen had daar was hij nog niet helemaal uit maar wat is even in dit leven en wie luistert nog naar dromers…

Wij zwegen: die stilte sprak machtig tot ons, - o heerlijke zonnige zomernamiddag, - wij zwegen, als had er een woordje, maar één, de tover verbroken die zweefde om ons heen, o zonnige zomernamiddag. Wij zwegen, maar lieveke, zweeg ook ons hart? O heerlijke zonnige zomernamiddag...…

De bomen zagen het maar zwegen mensen zwegen niemand protesteerde, op een enkeling na, maar die werden ook snel tot zwijgen gebracht. Hier liggen duizenden voetstappen van doodsbange mensen. Luister goed, misschien hoor je het nog? Dit, nooit meer. Hoor je de stemmen in de bomen? Zwijgend gedenken wij.…

De bomen zagen het maar zwegen mensen zwegen niemand protesteerde, op een enkeling na, maar die werden ook snel tot zwijgen gebracht. Hier liggen duizenden voetstappen van doodsbange mensen. Luister goed, misschien hoor je het nog? Dit, nooit meer. Hoor je de stemmen in de bomen? Zwijgend gedenken wij.…

“Kaken toe”, Riep de papegaai Die haaibaai Dus zweeg de kaketoe Hield zijn snavel toe En dacht: “saai, saai!”…

Er is een oma dood gegaan. Mijn oma wel te verstaan. Sinds geruime tijd was zij aan het dementeren en je wist die band tussen ons zou niet wederkeren. Er is een oma dood gegaan. Mijn oma wel te verstaan. Ik ben bij haar nog menigmaal geweest. Wij aten chocola en dronken thee. Dan zwaaide zij mij uit bij het vertrek van het tehuis. Er…

op het moment dat je kwam zwegen de fonteinen toen je weer ging was de zon allang onder een gesprek zonder woorden maar het verlangen neem ik mee voor later…

Hij stopte nooit met praten Geen moment waarop hij zweeg Zijn woorden waren luchtig Zijn stem fragiel en leeg Alsof hij zelf gemaakt was Van blablabladerdeeg.…

Een vertwijfelde dichter uit Heeg bleef maar kneden aan zijn woordendeeg maar het gehaspel bleef een misbaksel zodat hij ten einde raad maar zweeg…

het was stil vandaag ik droomde maar niet alleen verwarmde me aan de zon in de schaduw van jou we zwegen nutteloze woorden * het was stil vandaag bij jou…

De spiegel zweeg en besloeg van mijn adem Even later liep ik langs het water En ik vroeg : wie is de mooiste ?…

waar we samen krasten in oude notulen van voorbije nachten en vergeten passie nogmaals de dubbele oxer namen foutloos zwegen…

En een daarna. Mijn vrijheid was een plicht. Ik speelde in een pasgeboren luwte; wat ik voor vol aanzag was innerlijk ontwricht. Verhalen gingen onvoorspelbaar dicht en vragen ketsten terug. Ik zweeg. Als ik aan tafel zat stond er een horde hol van honger in mijn rug. Ik at. Hij nam een boot. Geen vijand kan op open water schuilen.…

Ik zweeg, en zoals ik nu zwijg, Zo zweeg er op aarde nooit een.…

bij het ter perse gaan van de nachtvorst huilde de moervos de ochtend leeg haar vacht viel uiteen alle panorama's werden gewist, de strik zweeg…

toen brak de hel los, Everybody ging zich ermee bemoeien en Nobody zweeg!…

Ik weet nog dat je mijn hand pakte en hoe zwaar die werd stenen dragen was ik niet gewend waarom, vroeg ik me af maar zweeg de last tot meer pas toen je verder liep begreep ik het je tred was lichter…

of daaruit nog wat te winnen viel, ik hoed het denken van mijn zwijgen, was vergeten dat het weelderig gras zich opricht na de daad en opnieuw tot dwaze dromen rijgen, pas daarna viel ik stil.…

Het was een makkie bij de levenseindekliniek het euthanasieverzoek werd direct ingewilligd ze zouden morgen langs komen om 12 uur exact dan zou ik uit mijn levenslijden verlost worden ondraaglijk lijden een heel lang leven lang aantoonbaar via christelijke hetero familie invoelbaar consulterend door artsen, psychologen Jean Fermate zou en…

Bob Dylan zweeg van iedereen het meest, Nu heeft hij dan de Nobelprijs gekregen. Geen woord van Bob in dat cultuurpaleis, Iets zeggen deed hij toen al voor geen prijs.…

Hij glimlachte en trok een wenkbrouw op keek haar aan hoe heet ze.. vroeg ze Nu was het haar beurt om te lachen ze voelde iets van woede en zweeg een hele tijd Oh god mompelde hij ik begrijp het niet als je me vraagt of ik in dromen geloof...…

om mij heen spreken de woorden van herinnering toen ik jong was een andere wereld in een verre tijd ze zwegen tot hun uur geslagen had eindeloos vertellen ze nu van toen over liefde en dood de dingen herleven als mijn heden een ver verleden wordt…

Vandaag zweeg godzijdank zijn brievenbus. Hij walgt van puur commerciële winden En gruwt van zogenaamde stilbeminden En griezelt van een anonieme kus. Het waaide uit de States naar Holland toe, Maar waait het nog eens over, dat gedoe?…

Heer, blijf mij nabij wanneer het avond is het licht vergaat hij zweeg over zijn wachten dag en nacht tot eindelijk de beelden in duisternis vervagen het schreeuwen in zijn oren stopt pas dan is zijn herdenken rust in vrede…

Ik merkte dat ik steeds minder te zeggen had, ik zweeg, luisterde en ontdekte wat. In die stilte ontdekte ik jou en zoveel andere dingen waarom ik van je hou...…

Een steeg Een wagen Ik zweeg Wij zagen Het is leeg Het duurde dagen……

Regen genegen zwegen tegen wegen postuur dit uur met de montuur als een frituur met alweer de gastheer want veel meer dan zeer, meneer en waar? Daar? Raar. Klaar. verstrooide statistiek voltooide romantiek in het publiek sjiek!…

en toen ik eindelijk keek zag ik naast me op de bank een blad de leegte bleek getekend door een onbekende ik zweeg en streek voorzichtig scherpe vouwen glad beschaamd daar ik te lang in eigen werk gelezen had…

Daar stond je weer en ik had willen roepen ga weg, ga weg kom nooit meer terug Maar ik zweeg en de regen mengde zich met tranen die langzaam stierven op mijn wangen en de strijd verloren Net als ik Alweer…

zijn sprankelende tonen weerklonken in het zingen van de zee tot we stilstonden en zelfs het water zweeg nee, zei hij de maan verdween in tintelende golven droegen tere loopjes ons zwevend in de sterrennacht er was een droom…