Alle inzendingen over dagboek van een slak

Wat is het gezellig om steeds weer avontuur op te zoeken vanuit alle rust en vrede die ik ook bezit Ik bewandel een gladde ondergrond waar een gangetje wordt gepasseerd tegelijk worden enige sporen nagelaten op een droog wegdek. Van een frisgroen blaadje tot een oude boom stuk voor stuk kom ik hen allemaal met voetjes tegen Ze zijn altijd…

Familie slak uit Genewouden kroop (w)aardig in het zwart en rouwde Hun dochter moest eraan geloven had aan de Otrivin gesnoven want ze was neusverkouden.…

Er was laatst een slak in Vlijmen Die graag zijn relatie wou lijmen Hij sprak: O liefste schat, Je bent de slak van mijn hart Maar zij vond dat hij zat te slijmen…

In weer en wind droeg de slak haar huisje Gewoontegetrouw de ganse lange weg Het is echt geen onzin wat ik zeg Ze dacht zo draagt iedereen zijn kruisje Toen zag ze een slak die geen huisje had ‘dat kan ik ook’ dacht ze en betrok naakt een flat.…

misschien zoals george bernard shaw die bij het snoeien van een perelaar een tak brak en viel vierennegentig jaar na zijn geboorte en als mijn asse dan vermengd met deze van mijn lief is uitgestrooid op het tuinpad en de rozen denkt de toevallige bezoeker hé die witte stof is vast iets tegen slakken…

Een slak die zelf z'n huisje droeg Vierde zijn verjaardag in de kroeg. En onder al het feestgedruis Zong hij: "En we gaan nog niet naar huis."…

Een slak, die niet de vlugste was, die moest de trein nog halen, geraakte van het rechte pad, begon wat rond te dwalen. Ze kroop gestaag van kroeg naar kroeg, dat duurde toch wel even, en is daar door na sluitingstijd al in de kroeg gebleven.…

Wat ik zo stellig bewonder gedurende mijn ademhaling; is de snelheid van de slak. Je zou ook kunnen beweren: de traagheid van de slak. Maar, in zijn slakkengang, draagt hij de wereld op zijn glibberige, natte rug. Zijn lucht, zijn leven en tempo: hij draagt de lasten met gemak!…

vol in vertraging een doorgaande beweging slakkengangetje…

‘Het staat in m’n dagboek te lezen’ Aldus zangeres Willeke Alberti Maar haar echte dagboek Dat krijgen we niet te lezen Zo anders met mij, Jan Jacob Ik ben een open boek, open broek In al wat ik digitaal De wereld bijna dagelijks toevertrouw Maar niet ordinair Met naam en toenaam Plaats van handeling winst en/of verlies Maar met maximaal…

Slak die voorbij komt vraagt: 'Maar wat is er toch met je?' 'Slak', zegt Bloem, 'Ik voel mij niet goed. De mens heeft weer gespoten, zo blijf ik steeds beroerd.' 'Oh wat naar', zegt Slak, 'Het houdt maar niet op. De hoogste tijd lijkt mij voor een permanente gifstop.'…

Daar in het Teutoburgerwoud leefde een slakkenjager, hij legde op de slakken zout, of ze vet waren of mager. De slakken hadden elk toch wel een eigen signatuur, dat is toch wel het mooiste van moedertje natuur. Maar slakken kwamen er te veel, ze teelden vrees`lijk aan, de jager werkte zich kapot en is toen dood gegaan.…

men begint eraan tegen het vergeten herinnering wordt meer en meer een stoemp van onontwarbare dingen ik weet nog wat ik erin hebt gestopt om zes uur opgestaan, ontbeten aan een artikel geschreven over vogelgriep ik moest aan zigeuners en Joden denken altijd maar onderweg en nooit bereiken iemand zal het lezen wat ik geschreven heb hier…

Ik schrijf een dagboek aan mijn goede vriendin Hoi Anne, zet ik er in ik vertel aan Anne alles wat er gebeurt die dag. en er is niemand anders die dat dan lezen mag. Anne kon niet zoals alle andere kinderen en ik Vrij en fris de lente ruiken en ze was pas twaalf net zoals ik en toen moest ze onderduiken.…

Inkt nam de maagdelijkheid weg van al die geheimen en weetjes over al die dagen van vreugde en verdriet grootse plannen en lekkere wijven. Het schrijven!…

Tussen huisstof en memorie las zij zichzelf terug in tijd Een handgeschreven jeugd in puberaal moeras waar ratio verdwaalde en kalverliefde toekomst las Memento mori voor haar dromen die ooit staarden naar de sterren maar nooit verder dan de zolder zijn gekomen…

Ik schreef mijn vragen op In een dagboek, veilig afgesloten. In de hoop dat iemand het zou lezen Totdat ik het boek verbrandde. Nu lig ik eenzaam onder de grond Alleen gelaten en vergeten Gekend door een heleboel mensen Vergeten door iedereen. De dood gaf mij alle antwoorden Ik zag mijn hele leven.…

Daar gedetailleerde zinnen verborgen in haar dagboek wilt het verleden verbinden om te blijven samenwonen met een vergulde glimlach door intiem te dagdromen.…

Ik had mijn dagboek afgepoeierd Waarom weet ik niet precies had 't te maken met een nieuw begin, een oud verlies? Ik was veslaafd geraakt aan die goeie goeierd, schreef gedachten, wat ik deed en wat me speet, kreeg heel vaak wel spiegelends terug.…

Het slaken van kreten Toont een onderontwikkeld geweten. Menig kretoloog verliest tijdens zijn betoog de waarheid uit het oog. Enkel kreten slaken moet je laken.…

blootshoofds meet ik regendichtheid vergelijk het met mijn tranen neem het gemiddelde en maak aantekeningen in mijn dagboek leuk voor later denk ik…

Ook bleef zijn dagboek ongesneden koek en tot gist'ren een curiositeit.…

Ik ben nergens echt alleen als mijzelf: altijd – wacht hij weer op mij.…

Zij schreef een wereldberoemd dagboek ten tijde van de tweede wereldbrand. Haar dagelijkse overpeinzingen als een meisje van veertien jaar; beschreef zij in het Achterhuis met een altijd aanwezig gevaar; dat zij zou worden weggevoerd naar de werkkampen in het buitenland. Naderhand heeft haar dagboek ons over haar leven geïnformeerd.…

Uit die keuze maakte ik met Fetze nog weer een keuze voor de bibliofiele bundel "Dagboek".'…

Uit een dagboek van Kolonel Doorman blijkt echter dat deze opdracht wel degelijk serieus was bedoeld. Een oorlog is nou niet bepaald een feest. Uit Doormans dagboek valt te destilleren Dat Bernhard opdracht gaf tot liquideren, Maar dat zou slechts een grapje zijn geweest.…

Een dagboek zwart beklad met een beetje kleur misschien- Wist ik dat het over was want eerder kon het niet verliezen- Daarom zing ik een afscheidslied van eerder- Om je te laten weten dat ik aan je denk altijd.…

arm en onopgemerkt glijdt de slak over het tuinpad bij nacht. Hij draagt z'n huis zoals de mens z'n kruis en verdwijnt onder de heg, de zon schijnt morgen weer hard op de stenen. Hij draagt het als de slak die hij is. moeizaam.…

Probeer de waarheid Te achterhalen, die me In flarden en kronkels Omzeilen wil, wat niet Gebeuren zal - zout leg Ik op staarten van hazen Die er met de waarheid Vandoor gaan; en op slakken, De meeste dan hiervan, Want op alle slakken tegelijk Gaat me wel wat ver - Een mens moet zich niets verbeelden…

schrijven is vrij en vult vele eenzame uren onder een dodelijke stilte is het slechts wachten op de klok slaat de ramen onverlicht het dagboek en de ogen dicht…