Alle inzendingen over dageraad OR dromen OR liefste

Abrupt een eind aan wat zo prachtig was Nooit verdween je uit mijn gedachten of mooie dromen. De hemelse tijd ons beschoren, 't doet pijn Wederzijdse inleving veronachtzaamd wel nooit verdwenen. Rank lijf, stoppelbaard en wilde lange haren Compleet van de kaart, dolverliefd.…

nacht kan gaan slapen als dageraad is opgestaan mogen dromen zich vergapen aan frisse moed weer opgedaan ieder leven draait zijn uren tikkend, middels biologische wijzers…

dromen Rustend van het lieven en minnekozen Ach liefste, mijn liefste, wanneer Ach liefste, mijn liefste Wanneer zullen wij weer zitten Daar aan de oever van dat gladde meer En zien het vee daar vredig grazen Ach liefste, ooit komt dat weer Maar Liefste, mijn liefste, wanneer Wanneer ….. wanneer?…

Ja, dat doet een droom, ik voel iets dat er niet is – er niet meer is: jij.…

In heldere eenvoud zijn - het verstaan zonder woorden Niet verstrikt in droom en gedachte die in golven gaan en komen En in liefde gaan het hart een kalme nachtzee - lichtbundel die door het donker glijdt - door een nieuwe dageraad gedragen…

Mijn droom was, mijn liefste, dat ik voor altijd de jouwe zou zijn. Dat ik voor altijd in jou armen kon liggen, want bij jou voelde ik me fijn. Maar alles is nu weg, mijn liefste, mijn hart is helemaal leeg. Jij kan er ook niks aan doen, mijn liefste, maar ik voel zo een verdriet als ik mijn tranen afveeg.…

Laat ons staan, laat ons staan Wanneer ik Je aanraken kan Uitgeput, het lichaam van Een oude man Een laatste wens, En het uiterlijk toch dan Een tiener met te veel hormonen Dromen Dromen die naar jou verlangen Honger op de lippen 's Nachts verstopt onder een laken Bij dageraad, Klaar om aan te raken Maar niet de moeite waard…

Ik geniet, rustig, aan de kronkelende wateroever, verscholen tussen beuk, berk en 't ritselend riet. Spied naar muggen, larven en een rare parasiet. Ik oog, een en al wonder, als ingewijde fijnproever, naar een juffrouw, ietwat verdoken aan de waterkant. Ze streelt genotvol en bevallig haar tengere navelband. Ik fantaseer, geniet, 'n…

Mijn gedachten zijn als muzieknoten toonladders die een lied componeren, is het om een hele groep te laten zingen, dat scandeer je in de nacht steeds weer. Hoe zou het zijn om te heten zoals jij heet, drager te zijn van jouw voor en achternaam je mooie naam , die ik maar niet kan vergeten laat staan doorstrepen en al helemaal niet kan uitgummen…

Dit kleine plekje waar ik woon, is een heel klein onderdeel van een veel groter geheel. Een stipje, misschien niet eens te zien vanuit de lucht. Een vage omtrek in een snelle vlucht. Het is mijn plekje, zo vertrouwd, mijn dagelijks bestaan... waar ik me thuis voel. Nooit meer weg wil gaan. Zo onbeduidend en zo klein. Zo ver verwijderd…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Aan Louise Ik droomde deze nacht, dat, door de min verbonden, Ik de uwe als Adam ware, als Eva gij de mijn’: Ik weet niet welke snode zonden Er toen door ons bedreven zijn; Maar, toen de dageraad mijn zoete dromen kwam storen, Heb ik het paradijs verloren.…

midden een goud rode dageraad ontdekken hoe vogels in het gesluimer van mijn berk als talmende poses kopjes in hun vlerken de stilte zitten te koesteren doet me zo gezegend voelen dat ik voor hen dromen verder uitzaai…

Ik slaap en slaap niet, 'k lig hier te wachten op 't bleken van de dageraad. Dit is een nacht als alle nachten. Vergetelheid, droom die vergaat. Daar heeft een haan gekraaid, 't is de eerste die het einde aankondigt van mijn zorgen en mij herinnert aan de teerste zoenen eertijds bij de lichte morgen.…

als de nacht weer van de morgen is maar, ik nog slaap en in mijn dromen jouw ogen weer geniet je hemelbed opschud en niemand nog mijn tranen ziet die ik dan telkens weer laat komen en als de zwarte schaduw weer verdwijnt heb ik mijn ogen opgeslagen naar de dag waarin geen zonlicht meer verschijnt…

uit de donkerte van de nacht ziet ze in de verte een tunnel van licht en als ze er heen loopt rijst de dag op in gouden ochtendschijn en alles achterlatend in de duisternis van de tunnel grijpt ze het licht van de dageraad…

in mijn ochtendrijk ben ik alleen zo mooi alleen donker is nog het gordijn naar het licht maar toch geluiden van mijn kippen of nabije hond kleuren de bevalling van de dag dit is rust na slapen stilte balanceren tussen zwart en wit nog niets moet zo luister ik nog in mijzelve zie langzaam de contouren van de geboorte…

de vogels fluiten zo verwacht mijn oor als ik de deuren open van mijn tuinkamer de wereld komt dan naakt binnen dat denk ik althans het is een kip dat zijn schor geluid laat horen die weet wat het is, niet bewust natuurlijk, om op te staan bij opkomend licht in de verte wat rumoer van het vroege verkeer nog vreedzaam van dreun…

sluimerende slaap ontwakend bij dageraad gapende dagen…

sluimerende slaap ontwakend bij dageraad gapende dagen…

Niet alle sterren gaan uit dromen ze maken plaats voor ruimte, dingen herinneringen geven een slinger aan dat wat komen gaat in afwachtende stilte om haar te zien gaan, warme schaduw van schoonheid en dauw bloesem van de dag, opspringend uit de vacht van de nacht. Een lied zwelt aan en zij komt op in haar mantel van licht.…

De armen van de dageraad die met haar stralen op doet lichten laat uit het duister van bestaan het oog op blijdschap zich weer richten Het is maar klein wat er gebeurt onzichtbaar voor gesloten ogen maar zaad van vrolijkheid ontkiemt gevoel van toch weer leven mogen…

het is nog ochtend vroeg of nachtelijk laat als ik jou schrijf over lege gedachten uitgesponnen of nog in heipalen die huishouden op brakke grond het is op de scheiding van een tijdsidee dat denken de versnelling vergeet of weigert of juist niet om naar zijn eerste dan wel achteruit te springen immers handelen…

De maan rimpelloos in het zwarte water bezweert het geheim van de komende dag Gesteund door de sterren verduistert zij de zon nog een nachtvol tijd voor zij genadeloos verbleekt tot een schim (…

Als de zon de schaduw van de aarde verdrijft en De geesten die schuilen in de nacht verjaagt dan Waakt de wakkere dag over mij en val ik in een diepe slaap…

o,satan van oorlog,schuldig ben je aan je vernietigende begeerte doden, gevoelloos in bitterheid verwoestend monster in grimmigheid onuitgenodigd dring je binnen als een loopgraaf door de dageraad spoot je het rood in de verse aarde jij maakte een zwijnenstal van ons land het mensdom schuldloos geknecht en geknakt in haar ziel…

lonk Strakjes in de lente Weer met haar groene blaadjes pronk Morgen is de dageraad Gewoon weer in het land En net zo als vandaag Iets aan de vroege kant Dat kan geen kwaad Het is juist goed Dan gaan we weer een stukje De lente tegemoet…

toen ik de dag zocht om de duisternis te vergeten liep jij terug naar de nacht de vogel op de tak had meer van ons gezien het dralende licht besloot dat het tijd was…