Alle inzendingen over defensie OR drugs OR held

Als dichten een verslaving is Zijn de letters m'n drugs Woorden de roes Het gedicht de rush…

Kep meelij met Flip Knibbe, dappere held (...)…

Er was weinig zinnigs tegen hem te zeggen Dus mijn ongewilde stilte wraakte zich alom Het verwurgde en was alles verstikkend Hij borrelde met een strot vol verwensingen Gevoelloos stripte hij zorgvuldig mijn huid Doorbrak grof mijn broze defensie Vernederd doch opgelucht stond ik buiten…

Helden vragen geen respons gewoonlijk wonen ze onder ons hebben haast helderziende ogen en helpen, uiterlijk onbewogen, degene die in zijn verdriet het zelf soms even niet meer ziet. Belangeloos, zonder misbaar, alsof geroepen zijn ze daar. Misschien heb ik het je nooit verteld maar voor mij ben jij zo'n held!…

Hé daar held, mag ik je wat vragen Knap je daar nou echt van op Het beroven van ouden van dagen Voel jezelf nu lekker top?…

ben De held van elk verhaal Maar ik had met jou beter moeten weten Jij doorzag mijn verhaaltje helemaal Want ik ken het klappen van de zweep toch En ik weet van de hoed en van de rand Met jou had ik alles wat ik wilde, had ik alles wat ik zocht ...…

van grootse daden droom ik dan zou ik mensen redden of als piraat met ooglap een zilvervloot gaan kapen mijn daden blijven klein rondom in eigen dorp wist je het nog niet ik ben een held op sokken…

Je sprak over leegte, mishandeling en kou en toch heb je volgehouden niet wetend of je op een dag nog iets als zin gewaar zou kunnen worden…

Gemarteld en gepijnigd naar lijf en ziel Onzekerheid, heftige ingrepen en bakken medicatie Chagrijn hen onbekend Empathie is zelfs hun grote troef Erg trots op al onze helden en heldinnen...…

Wie of wat is toch een held? Die verricht een daad die telt, groots en zonder zelfzucht. Die slaat niet op de vlucht als angst het hart verlamt, maar moed in hem ontvlamt. Een held hijsen we op het schild, door bewonderaars hoog getild.…

Hij doet wat in onze mond blijft steken Hij gooit de rommel weg die niet van hem is, want de vergunningen deugen niet en hij is niet bang voor de politie, niet bang voor brokken, ziekenhuis en littekens, niet bang de diepte te voelen van een val en dan vonkend van kortsluitingen in milliseconden het uit elkaar spatten van zijn hoofd…

Hij zei: "Ik heb voor niemand tijd, Ik heb het veel te drug".…

Hier een bericht van Zijne Excellentie, want volgens de bewindsman van Defensie, moet men een kabinetslid respecteren. Zo zet hij volgens mij zichzelf voor aap. Wat moet je nou toch vinden van zo'n knaap?…

Defensie zit al tijden op zwart zaad Dus in geval van nood gaan onze troepen De vijand vloeren door 'Pang-Pang!' te roepen En hoofddeksels zijn schaars voor Jan Soldaat Al fluiten straks de kogels om mijn oren Ik ben gelukkig met de helm geboren.…

Werkend leven alles gegeven geveld vermoeide held geleden gestreden uitgeteld vermoeide held afgeschreven niet opgegeven sta versteld vermoeide held opgeveerd teruggekeerd hersteld moedige held…

Er bestaat geen mirakel, schoon als de dij van een vrouw, de lijdensweg van een rivier, getekend op die zachte glooiing, gehouwen in marmer, redden zullen ze niet, gevormd voor het leven, onderhandelen ze met niemand.…

Twee lippen stuiten sluitend op elkaar, de adem stokt, één continuüm, snakkend naar iets van hem en iets van haar. Zelfs wanneer wrok hun op wrange wijze deze herinnering ontneemt, wordt dat moment niet minder waar, deze kus, een ode, aan iets wat een ieder zoekt.…

Sterven zullen wij, allen, onbewust trachten wij de tijd die ons gegund is, op een goede manier te besterven, zodat we niet ieder wakend moment hoeven te belijden, het leven te beslechten, leven wij, niet in de wetenschap, ons zelden beseffend, dat we eens de ogen sluiten, niet om te rusten, noch slapen, maar sterven, iets wat ieder mens…

Dit is een drama, zuivere parels, geen beschilderde glimstenen, brak water lekt niet uit ogen, vormt zij die wenen, omringt de gevallen speler, een tragedie, bloed, gelogen doch gemeend.…

Ik keek in de ogen van de dood, en kende geen vrees, witte, bekorste lippen, een raam als een spiegel, vervormt geen waarheid, geeft geen kijk in de ziel, slechts een blik op het sterven, geen angst aan een eind, in de vallei in mijn mond, waar ik met een tandenborstel cafeïne weg boen, resteert een slechte smaak, opborrelende woorden kruipen…

Ik weet het weer, ik weet het weer, drank en peuken, vergetelheid valt niet te duwen waar het niet gaat, verdriet vul je niet op, gebeiteld en gehouwen, begraaf je niet met een schop, een gat aan de kustlijn, gevuld met het getij, nooit vergaan, ik weet het weer, ook als ik even niet kijk, jij liet me zien wat ik kan zijn, en ik jou wat…

Ik ben uit je schoot ontschoten, eenling, altijd een Remi, nu soms het liefst sans famille, volwassen worden is niet zien dat iedereen uiteindelijk alleen dood gaat, maar accepteren dat het bestaan komt en gaat, uit meer dan alleen een eicel en zaad bestaat, van kroost tot man, is niet voor de eerste keer vrijen met een vrouw, maar bereid zijn…

Rook benevelt me, mist van de koude sambucca dampen, ijsklontjes die tranen huilen in het glas, waar ik niet janken kan, een onzichtbare man, verscholen achter een brandend licht, als motten naar de incomplete leegte, flokt de vrouwenziel naar het onvulbare eb, omdat ze moeten, omdat ik moet, om te branden, niet alleen in het glimmende lemmet…

Vergeten, weglopen van je spiegelbeeld, de tunnel uit, de echo voorbij, geen rozen uit de orgelpijpen, gespleten hemellicht, tot duisternis resteert, slapen in het donker van de vergetelheid,  terwijl het licht je geheugen langzaam verstikt, en zelfs het ochtendgloren berust.…

wat is druk het is geen ruk naar links het is geen ruk naar rechts ook niet naar het midden ook niet naar boven of onderen het is een ruk naar het ongrijpbare! druk!…

Geen militair op de Gay Pride present De Vries wil het Defensie-personeel niet in tenue op dit homo-toneel, ongepast voor dit grachtenevenement Sinds het personeel door De Vries is geweerd, Heeft hij ze defensief de rug toegekeerd. -------------------------------------------------- …Volgens Staatssecretaris De Vries past zo’n uitbundig feest…

…In een interview in Vrij Nederland vertelde Minister van Defensie van Middelkoop “blij” te zijn dat hij niet in dienst hoefde……

Een steek in m'n hart, een klap in m'n gezicht. Laat me uitpraten, hou even je mond dicht. Ik vertel je wat ik heb gehoord, met tranen over m'n wang. Jij ontkent alles, want je bent zo bang. Ik weet dat je liegt. Dat wat ik hoorde is waar. Wees niet bang, ik sta voor je klaar. Ik wil je helpen. Ik ben net zo bang als jij. Ik hoorde…

Uitgemergeld door onzichtbare strijd, wachtend voor de poorten van de hel, wacht daar een meisje al 'n lange tijd en geeft de heroïne -alweer- vrij spel. Holle ogen staren leeg naar het leven, naar de kansen die het haar ooit bood. Zij heeft de moed reeds lang opgegeven, ze leeft op de smalle rand van de dood. Snuiven, slikken, maar vaker…

Alleen de liefde kan mij redden Maar ook voor haar heb ik afgedaan - Ach, is de gedachte Ik lach om vlinders in mijn buik Crush on you – een lugubere clou Ridicuul haast, maar literair En passievol vooral Ach, zijn we niet allemaal levensmoe ’T is toch ook niet spectaculair Iemand met een arm om me heen Nu ik de spuit gebruik…