Alle inzendingen over denken OR dacht OR ik

ik wist het niet ik dacht en ik dacht misschien had ik niet zoveel moeten denken altijd weer dat denken en juist daarom ging het niet? ik weet het weer niet maar ik mis haar ongedacht…

Natuurlijk is ondergetekende wederom schatplichtig aan onze fabelachtige, ingenieuze, technisch begaafde, ongenaakbare, doch bij tijd en wijle toch ietwat eenkennige eeneiige tweeling Theo en Danes, die hun licht hebben laten schijnen over het laatste uur van de brokkenpiraat in de Arena... ________________________________ KAPISTEIJN Ooit voer…

Elke dag heb ik aan je gedacht, en dan denk ik: doe jij dat ook? Elke dag moet ik aan je denken. Deze dag dacht ik hoe ik gisteren aan je dacht en denk ik hoe ik morgen aan je zal denken. Ik dacht aan je, ik denk aan je en ik ga aan je denken, elke dag.…

wat was er eerst taal of muziek muziek denk ik taal denk ik muziek het eerste wat ik dacht dan taal maar ja ik denk wel meer…

Toen ik jong was, speelde en zat ik en dacht niets. Toen ik volwassen was, werkte en zat ik en dacht niets, niets. Nu ik oud ben, mijmer en zit ik en denk niets, niets, niets. Kinderen en volwassenen vragen zich af die oude man lijkt zo wijs, waaraan zou hij denken? Eenvoudig aan niets, niets, niets, niets.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

leg je maar neer, liefste we bedekken je marmeren bed met geurige bloemen we sluiten de gordijnen als de loodgrijze regen de aarde zoekt leg je maar neer, liefste op het zachte bloemenbed laat ons de bewogen tijd bezweren en reizen reizen op papier we planten een boom, liefste in de tuin van traag tikkende stilte ons tijdperk…

Samen met de anderen, Luisterde ik, Hoorde wat ik horen wilde, Luisterende gezichten, Luisterde met me mee, Samen met de anderen, Denk ik na, Dacht ik wat ik denken wou, Denkende hoofden, Denken met me mee, Ik zie, wat ik zien wou, Ik hoorde, wat ik horen wilde, Ik dacht, wat ik denken wou, Als de wereld zo zou zijn, Zou ik pas gelukkig…

Maar nooit meer zal ik denken: Het overkomt een ander!…

sneed in al mijn eigen vlees in al mijn onbeleden schuld ik rechter, schepper, wijzer worden kon dat als de pijn dan weer voorbij zou zijn oh God ik onvoorwaardelijk geworden was mijn leven delen zou ik dacht, verdomd ik dacht dat ik dat kon…

Wat ik dacht is nu een gedachte. Ik houwde haar vaardig uit de taal (de stukken vlogen er vanaf) en stelde haar op in een stille zaal. Wordt de onrust mij te machtig of verdwaal ik in een vreemde stad, dan vlucht ik mijn museum in.…

soms droom ik het grote diep en ik duik in al mijn naïviteit jeugdige zorgeloosheid en zweef ja weer op verwachtings - volle wolken en ik lach en gil en proest als nooit tevoren en ik leef en zweef en iedereen mag het horen ik leef en duik en zweef en droom soms wel…

En zal ik naast mijn Schepper lopen, Hij is aardiger dan ik dacht ....…

Mama, wat dacht je in die vroege uren, Die minuten die eeuwig leken te duren? Kinderen gingen naar school die morgen, Net als werklui met de dagelijkse zorgen. Mama, wat dacht je toen je dat zag, Zo aan het begin van een nieuwe dag. Was de lucht grijs, of was het blauw? Mama, ik vraag het alleen aan jou.…

Ik dacht altijd, dichten brengt nader Te kunnen zeggen wat ik bedoel Maar weer is de wens de vader Van gedachten en niet van wat ik voel Hoe kan ik liefde in regels rijmen Als woorden buiten zinnen raken Wanneer letters niet meer dan tekens zijn En de gevoelens enkel minder maken Maar liefste, iedereen kan toch merken Hoe sterk en zwak…

Ik dacht dat ik Genezen was Dat ik genas Van droefheid En van Weemoedt…

Wie dacht dat hij de waarheid kon ontvluchten Het leven naar zijn handen zetten kon Wie dacht dat na een dag met straaltjes zon Een fase kwam met louter blauwe luchten Wie dacht ik heb echt geen gevaar te duchten En als ik dorst heb vind ik steeds een bron Wie dacht ik reis voorbij de horizon Waar ik niet hoef te klagen of te zuchten Die…

ik dacht eens aan een moment ergens in de tijd ik dacht eens aan een moment ergens in dit lijf ik dacht eens ergens in een nacht de praatjes de nacht een datum o rode wacht wachters dachten eens zij lacht ik dacht na laat de nacht laat de kracht zijn werk doen ik dacht eens aan een zoen ik dacht dat eens…

Het is niet wat ik dacht: de stilte niet, ook niet het spreken, het verlangen niet, de drukte niet, de zachtheid van de avond. Het is het weer herkennen van de vrede die waait doorheen de herfst en die ons leert hoe we met open handen kunnen leven omdat er telkens nieuwe vreugde groeit.…

Ik dacht aan een slurf en zag een olifant, ik dacht een streep en zag een zebra, ik dacht aan kleuren en zag een stoplicht, ik dacht aan wit en zag witte sneeuw, ik dacht aan vleugels en zag een vogel, ik dacht aan slaap en zag mijn bed, ik dacht aan hem, en dacht aan: wordt vervolgd!…

Als wij nou eens met z’n twee vluchten volgens mijn zwoele plan we nemen onze dromen mee wat dacht je daar van? We doen een tijdje onze ogen dicht net zo lang tot het niet meer kan ontwaken in het mooiste licht wat dacht je daar van?…

wat dacht je er zelf van?…

Ik dacht dat: respect een vanzelfsprekendheid was maar heb me danig vergist. Ik dacht dat: meegevoel 'n normaal gegeven was maar heb me daarin eveneens vergist. 'k Moet niet klakkeloos meer denken, dat wat wij ooit meekregen van huis uit dit ook aan de jeugd men 't zou schenken want nu, nu lijkt de spiegel dus een ruit.…

Wat denk je te verwachten, Als je leest over ”hoofdgedachte“. Met enig sarcasme Dacht ik aan een pleonasme, Terwijl ik er om glimlachte. Ook als je het niet gelooft, “We denken toch allemaal met ons hoofd”.…

Ooit dacht ik, hou nou maar op, als je doorratelde, de oren van m’n kop. Dan dacht ik, hoe kom ik er van af, ellenlange gesprekken, soms een straf. Nu denk ik, je zit daar maar zegt ja, soms nee. Uit jezelf praat je niet meer en daar heb ik het moeilijk mee.…

leg niet mijn denken op jouw tong wat jij dus dacht dat ik had gedacht "doordenkertje"…

Ik heb nog nooit zoveel weggegeven. Ik had nooit zoveel leven in mij, wat iedereen in de wereld zal ontroeren, beroeren in geheel het beleven. Ik was nog nooit zó mezelf, om te staan met wat resteert. Ik ben zij, die Al het leven waardeert en eert. Ik wist en weet nu pas, wat ik altijd had geweten en wat niemand ooit zal vergeten.…

wat heeft de dichter bewogen en waar dacht u aan vraagt men mij weleens dan denk ik dikwijls de dichter bewoog nauwelijks en dacht nergens aan dus zó kan het ook een gedichtje schrijven zonder pretentie en dan maar wachten op de reacties…