Alle inzendingen over diep OR tranen

Diep in mij verbergt mijn ziel zich, zo intens bedroefd om wat ik voel gevangen onder lagen van verweer en pijn gestadig schraap ik laag voor laag steeds dichterbij laat me je vinden ik zal je planten in mijn tuin beschutting geven tegen stormen ik heb je nodig zodat, als ik weer ronddwaal in een doolhof van ontreddering,…

Waar jij ook zal gaan of staan Er is altijd iemand die aan je denkt Die je niet vergeet en om je geeft Er zal zijn wanneer je haar wenkt Ook al ben je ver weg van mij Voor mij blijf je altijd dichtbij Verborgen in mijn hart en ziel Zo werd je een stukje van mij En zo zal het voor altijd blijven Je zit diep geworteld in mijn zijn Een intens…

Jouw zachte geur hangt om me heen Liefde voor jou zit diep van binnen Met jou naast me mijn lieve schat Lijkt mijn leven opnieuw te beginnen Ik wist niet dat ik zo kon verlangen Naar iemand zoals jij aan mijn zij De warmte en passie die je mij geeft Maakt me zo intens gelukkig en blij Elke ontmoeting lijkt een groot feest Roept een gevoel…

In 't diepste diep ligt het gezonken schip…. Diep ligt het schip in 't onderzeese dal. De groene zeeplant slingert overal Haar rank 't salon in; slingert zelfs haar tip Hoog langs de mast op, rond de ontblote rib. Zij slingert óp zich tot de gouden bal Van wat de vlagstok was, kruipt door de stal En woekert welig in het vette slib.…

gaat de mens die zich achtergesteld voelt niet serieus genomen vlijmscherp kwam hij tevoorschijn, getinte jongeren hingen hem de keel uit nu is het afgelopen ik maak er een eind aan dat dacht hij echt al zat er een drankje in de man en toen viel hij zelf ging pootjebadend tenonder in verbaasd kringelende rook onthutste motoragente…

Over de nerven van de houten vloer kruipt schuchter licht. Tevergeefs; jij zit daar met je ogen dicht. Resideer je nog steeds in je lege pauwenkamer gelijk de vorst van een voormalig rijk? De metronoom tikt verder. De musicus speelt niet. Zijn handen zijn verstard in uitvergroot verdriet.…

Mijn hart heb je genomen, je genesteld, diep in mij... uit mezelf laat ik je niet los, waarom laat je mij niet vrij?…

hoe diep moet je nog gaan voorbij de jaren die zij deelden nog verder dan de rituelen dan liefde vol intimiteit nog sterker dan de steun, geborgenheid? als zij al dacht dat het niet dieper kon en dat de wond van buitenaf kon helen weer lucht gekregen het verdriet kon delen wat is dan 't definitieve plan?…

al wat ik wil heeft een naam om het morgenlicht in te drinken spreken met jouw stem horen, zien en voelen waar mijn voet zich zet jij geeft kleur wat diep in mij leeft tikt de klok beminnend verder en liefde spreekt onze taal die me omvloeit naar het hart van jou…

Diep. Een kuil gegraven door een ander. Maar je lette zelf niet op. Ik wil je mijn hand wel geven. Maar zo werkt het niet in het leven. Overigens, je viel te diep.…

Stilte en donkerte heel diep en in mij verscholen het niet kunnen begrijpen kan het ook niet ontwijken. Toch houden zon en regen mijn dromen nog bijeen want er blijft altijd nog hoop op een nieuw begin. Als ik dwaal in donkere momenten is er altijd nog het licht van de maan die me de goede weg zal wijzen.…

diep diep diep in mij daar brandt een vlammetje een vlammetje zo klein zo diep in mij diep diep diep in mij bij dat vlammetje daar kan alleen goede vriendschap bij bij dat vlammetje o zo klein!…

vertel me waarom waarom woorden klinken zoals ze zijn je stem zo dichtbij krachtig warm doet verhalen klinken zoals ze zijn ik voel jou en voel mijn pijn laat me laat je woorden zijn zoals jij bent en blijf mijn lief blijf onbekend…

Diep in mij zijn er beelden herinneringen van lang geleden waar ik nog wel eens graag aan terug denk Dan zie ik dat kleine meisje die kreeg haar eerste fietsje haar beentjes draaide rond pats boem, ze lag op de grond. Die speelde in de grote tuin vol met bomen en struiken de zandbak en een schommel buren die naar haar zwaaiden.…

De lijn waarop wij nu lopen buigt niet een tinteling met ineengevouwen handen Ach, laat het allemaal maar gebeuren zoals een bloem uit de knop ontluikt zwoele dromen in verblindende kleuren de verrassing wanneer je in het diepe duikt...…

Ik wens dat ik even weg kon zijn Naar een plek ver weg van ellende en pijn Vol met verdriet diep van binnen trek ik een lach Met een beetje hoop verlang ik steeds naar een betere dag Weet niet hoelang ik het volhoud, het doet zo'n zeer Soms wil ik ermee stoppen en wil ik niet meer In mijn hart heb ik een wond waar ik voor vrees Dat het nooit…

nog altijd achtervolgt water het water van de zee mij in de uren van de nacht waarin de slaap mij niet vinden kan dobberend tussen hoop en vrees…

Wat is de zin van diepzinnigheid in gedichten als je je eigen diepzinnigheid niet overziet De diepte niet meer kunt peilen en men vol bewondering maar zegt o wat is me dat toch diep En men zwijgt en durft niets te zeggen want men wil niet de onbegrijpende lijken niet gaan uitleggen dat de inhoud naar grote onzin riekt wees helder…

Wij gingen te diep diep de rivieren in, de dode valleien te diep een ieder in zijn eigen hart wij verdronken in onze woorden naar elkaar zo diep waagden wij ons.…

Ode aan de zee waarin ik mijn dank betuig Golven van leven. Wanneer mijn ogen sluiten hoor ik de stem van water kabbelen met allerlei door een wind voortstuwende klanken badend in onsterfelijk en tijdloos tegelijk laten de gedachten zich meestromen met de golven van waaruit rust zal ontspruiten; een kalmte nabij. Kijkend naar haar eeuwige…

ik huil zonder tranen ik spreek zonder woorden ik denk zonder weten en wat ik voel is zo innig diep en toch zo vreemd en ver ik ben zo droevig zo pijnlijk moe…

beeldschoon stolt je traan in diepe zee vergeten wee in zachte steen gegoten schroeiend verdriet voor eeuwig ingesloten.…

een pyroclastische wolk blaast de spinnewebben uit mijn hart brandt jouw aanwezigheid diep in mijn netvlies en mijn ogen rollen in tranen van geluk…

Soms begrijp je even niet Waarom alles gaat zoals het gaat En toch weet je diep van binnen Dat het goed is hoe het gaat Soms begrijp je even niet Waarom het zo moet gaan En toch weet je diep van binnen Dat je die weg in moet gaan Soms begrijp je even niet En je voelt ineens een traan En toch weet je diep van binnen Op vertrouwen komt…

Versteende tranen als kiezels vonden hun weg Langs nooit en te nimmer uitgelegd' paden Op weg naar hun bestemming Hoewel onbekend, plukken zij de bergbloemen Uitzonderlijk gewicht schuurt en schraapt enorm Zoekend naar uiteind'lijk lot Hun reisdoelen zijn het dal en nog veel verder Opgelopen schade leek onher- stelbaar Straks weer…

nooit geen wandeling meer voor mij. aan een ketting... in een kooi. wat heb ik nu verkeerd gedaan. ik krijg veel schoppen en veel slaag. help... mijn baasje houdt niet meer van mij!…

ik zie in jouw ogen mijn weg naar dromen aanschouw verdriet in tranen zo diep beheerst verlangen vragende ogen spiegel jezelf eindeloos diep waar verzonken hoop als stille wens zachtjes huilt in gesloten ogen…

Ze toont ons alleen oppervlakken, maar - ze is miljoenen meters diep…

Verborgen herinneringen komen langzaam weer naar boven. De pijnlijke ervan vergeet ik dat heb ik mezelf moeten beloven. Als bewegende schimmen zie ik ze langzaam verschijnen en op dezelfde manier zullen ze ook weer verdwijnen. Ik wil mijn ogen ervoor sluiten en verbannen uit m'n hoofd. hopend dat het niet meer pijn doet maar dat…

, waar eenzame geheimen geheimen blijven een plek waar niemand is geweest… diep in jezelf.…