Alle inzendingen over dingen OR schrijven OR poezie

in het landschap dralen schapen tussen bloemen in de wasem van weiden alsof ze zich neerleggen bij de éénvoud van onze poëzie, en men kan zich zelfs vergissen van eeuwigheid in woorden van ééntonige lettergrepen terwijl we onder de bomen onze overwegingen schrijven leg ik je vast ,plaatsen we de dingen als deze woorden in de vorm van…

poëzie schrijven op je voetzool zodat elke stap een voetnoot word…

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

Kan ik nog, letters schrijven, woorden die zinnen vormen. Ja ik kan, nog schrijven, om mijn gevoelens in poëzie te verwoorden.…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

Ik heb met woorden gevochten als was het met de degen kom ik nu gedichten tegen sla ik het boek even open dom van mij om toch te gaan lezen ik weet hoe het gaan zal ik struikel al over het eerste woord poëzie lezen is soms als schermen poëzie schrijven daarentegen is als dansen op je eigen bal.…

in de schaduw van ouderdom probeerde hij zich overeind te houden maar zijn hoofdrol was gespeeld in de tongval van poëzie zwegen zijn woorden en bleven hangen in het archief van zijn brein zijn schrijven zal natrillen in verscholen beroering van zijn graf waar poëzie zal regenen in samen gewaaide dauwdruppels in een oneindig verlangen…

, dichters schrijven poëzie tot de avond valt, de harlekijn ongecontroleerd de beiaard zijn uur laat slaan…

meerdere malen klein Nou ben ik al niet groot En al 3 centimeter gekrompen Maar het hoofd weet ik nog steeds te buigen Ook nu woon ik weer in een veel kleiner huis Van mijn appartement van 130 m2 naar 60 samen Oh wat was ik gelukkig in die grote ruimte Dansend en sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

je neemt een wapen en je schiet want ergens is er een vernietigingsfantasie die zich herhaalt en zich blijft herhalen je schiet 13 mensen dood vlakbij een wapen in je kast of op tafel ga je op weg naar je einde en schiet je en schiet je terwijl je beter poezie had kunnen schrijven de aalscholvers over het IJ zouden zo hun…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

Ik denk soms al weet ik het niet zeker dat zij die zich het minst vaak schrijver noemen, meer te vertellen hebben de weemoedige vreemdelingen die geen tijd hebben om te schrijven ze beleven pure poëzie en ademen het leven, waarover schrijvers schrijven en het zal mijn eigen pen niet zijn die woorden herhaalt, van wat ik hen niet heb…

Verleggen van dit leven is gewichtig. dat je hier bestaat alsof je altijd zal bestaan lijkt eigenaardig - en al die mooie dingen dan - om alles weg te gooien voor wat poëzie is te lichtvaardig.…

natuurlijk hield ik altijd al van de taal doch poëzie was mij destijds nog vreemd hoewel mijn gedachten dikwijls met mij op de loop gingen bleek tussen zeggen en schrijven nog een behoorlijke leemte te zitten als gretige laatbloeier die na z'n dertigste het schrijven heeft ontdekt en het geluk gevonden heeft in kleine woorden gedichten…

Het hart klopt sneller als het gevoel binnen stroomt De zon schijnt feller als je zichtbaar droomt De woorden in de zinnen liggen in wolkenspinsels als geweven spinnen in gedroomde verzinsels Beelden zich in ogen die reageren met een schok in spetterende regenbogen op het schrijvers' blok…

snede van het ongeschreven boek waar bladzijden wit en ongelezen zijn rode wijn zijn best gedaan slipte spontaan in foute hoek sporen van proberen aan te gaan onevenwichtig uit cadans poëtisch ritmische beweging krijgt amper kans spatten op de schoon gesneden rand brengen alles uit balans zuiver wit niet onbevlekt gebleven want poëzie…

Ik dicht niet over 't wezen van de dingen, al brengt hun beeld mijn onderwerp tot leven. Ik schrijf niet “lamp” om 't licht dat zij kan geven, maar om mijn lieve moeder te bezingen die wachtend las, toen wij naar fuiven gingen.…

hen zal grijpen om dat alles werkelijks heen snellen we naar huis om poezie te lezen of te schrijven met een zekere haat in de liefde kan niet anders is verplicht…

Zijn niet de rozen rood van liefdelust? En trillen niet, gebaad in maneglansen, De hoge popels, die het meer omkransen, Wanneer de wind hun smachtend love kust? Zoekt niet de vlinder heil- en honigkansen Bij elke bloem, waarin hij zalig rust? En tintlen niet, hun godd'lijk schoon bewust, Doorgloeid van zonnevuur, de blauwe transen? -'Natuur…

die onmenselijke leugen van jij niet jij wel grijpt steeds naar de macht wetten uit te schrijven om mensen in de knel te kleineren maar onuitroeibaar blijft de poëzie over liefde humaniteit en waarheid die zal blijven…

Zulke critici moest je verbannen naar een iglo op de Noordpool kunnen ze schrijven voor elkáár, zijn wij verlost van die tirannen.…

door een schrijver die fantasierijk kan denken De kranten worden ook geschreven, het zijn de schrijvers die het nieuws door geven Sommige van ons schrijven gedichten om ons gevoel te uiten we schrijven over het leven wat we allemaal beleven Dingen die worden geschreven kunnen mensen naar een andere wereld brengen dingen laten beleven Sommige dingen…

Ik was die dag niet zo verbaal zag dat de bonte vlinder haar vleugeltjes voor me spreidde daarop schreef ik mijn verhaal vouwde ze voorzichtig dicht zo bleef mijn boodschap droog stuurde hem omhoog, keek hem na tot hij niet meer zichtbaar was ik groet de mooie dagpauwoog mijmert mijn lentegeest dat mijn lief ginds in de hemel de…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

men moet klanken proeven ritmes voelen stemmen vinden men moet poëzie wegen op schalen van eigenzinnigheid men moet secuur schrijven langzaam kauwen woord voor woord polijsten men moet lijstjes van het moeten maken tot het nieuwe weten men moet uit verlangen schrijven Laten wij nog eenmaal de kamer wit maken nog eenmaal…

vingertoppen blauwgeplekt oosterse schrijfkramp doet de ronde vadsig schrijven in woord hoesten taal gedrukt op tong gemors gekreukel geschraap tot op het bot naald splinter mij in mijn arm om te overleven in mijn poëzie…