Alle inzendingen over draagt

o Moeder Maagd, die Jesus draagt: na dit, in 't ander leven! 1884-85…

Zij draagt een kanariegele rok en een pimpelpaarse blouse. Ze draagt een rode en een groene sok. En d'r haar is een en al kroes. Zij loopt op schoenen met hele hoge hakken en plateauzolen. Haar ogen heeft zij achter een roze zonnebril verscholen.…

het verstilde leed in oude ogen zegt me, dat ze wacht tot dat, wat onvermijdelijk haar laatste adem draagt er daagt geen hoop meer over alles heen een uitstel slechts, dat iets verlicht de tijd verplicht me blij te zijn met alles dat ze torst in beter weten maar haar heelheid draagt ze, zonder pijn…

Naar Ascot in een rijtuig naast de Queen Wie draagt de mooiste hoed: een nobel streven Het valt niet mee dat koninginneleven Het volk gaf Maxima een dikke tien Maar Willem – honi soit- denkt bijdehand Alleen voor mij draagt ze mijn kousenband…

kerstfeest draagt mij naar het licht want zie de ster mooier dan voorheen laat mij weten je bent nooit alleen kerstfeest draagt mij naar de verwachting van hoop, liefde en wonderlijke kracht door het geboren kindje in de decembernacht © Hilly Nicolay…

Ze draagt de mand van onverzettelijkheid haar lijden begraaft ze in de vruchtbare grond van haar dromen en onder het mos waarmee de onschuld van de tijden zijn begroeid.…

Een lenteduif draagt het licht van de zomerzon op haar hoge vlucht.…

Ze is een godin en draagt een sleep van jongens -- als een zwaan-kleef-aan.…

De godin draagt het leven in haar hart waar groei de stilte draagt. Ervaar het binnenste van de aarde. Herinner het eiland van naam, betreedt het heilig land of ga op in de nevelen der vergeten tijd.…

het purperen kleed heeft Hij over de zon geworpen de nacht heeft zwarte ogen maar ziet niet Hij draagt een doornenkroon loopt over een balk volkomen in balans Hij sleept de wonden van de wereld, kijkt niet om tot ze flinterdun als vuurvlinders verbranden in de zon ik zie Hem gaan Hij draagt een gouden kroon de Mensenzoon…

Alles sterft een heldendood maar de zee draagt zwart.…

In volle schoonheid bloeiend als nooit tevoren draagt zij liefde uit…

daar waar de golven zachtjes kabbelen draagt de ene hand de andere…

de wind draagt het blad naar het kleurrijke tapijt het regent zachtjes…

Op een koord loop je makkelijk als je het ziet -- als lucht die jou draagt.…

In Amsterdam durft men hard op te treden Dat oor van Piet, die blinkend gouden ring Is bij de intocht een herinnering Aan ons schandalig slavernij verleden Zo wordt een kinderfeest voor je het weet Tot op de laatste pofbroek uitgekleed.…

Gelukbrengsters Bewonderderaar, samen Met de schepper van Regina, mortem orat: “Forget my fate” De man Zag van de ronden De eerste, hij Moest naar Hodikam Goede laarzen Brengen geluk -------- Beatrice, bewonderd Door de dichter Die op 't midden Van zijn levenspad Gekomen was Deez'poëet wandelde, Met de schepper van Aeneas…

De eerste liefde draagt vleugels van wit papier onbeschrijflijk teer…

als een klaagzang draagt het lied weemoedig door steegjes waar dagen slijten…

verlaten bospad alleen een vallend herfstblad draagt de stilte weg…

zacht dooft hij de kaars en draagt vol liefde zijn lichtje naar boven…

Ze draagt haar borsten up-to-date als wou ze zeggen zijn ze niet lekker…

terwijl de wind gedachten draagt blaast de wereld mijlenverre tongen over zee duinenblond verkleurt tot natte korrels stil verdriet; het gaat zoals het gaat iets anders is er niet niet meer dan witte momenten in jouw oude dag niet meer dan een hand die liefde draagt, gestreeld langs diepe groeven (mama)…

De spinnende poes draait rondjes langs mijn benen ze draagt haar staart hoog…

New York, de mensen zijn druk, het tij slaapt en draagt – de vrije meeuwen.…

Het draagt de mand van onverzettelijkheid het lijden begraven we in vruchtbare grond van aller dromen en met het mos waarmee de onschuld van de tijden zijn begroeid.…

mijn merel van de laatste maart die in de verte fluit hoe draagt jouw zang al levenslang ook mijn verlangen uit…

Ik ben degene die veel vrede en verdraagzaamheid in zich draagt. Dat heeft mijn leven aan me geleerd. Daar heeft niemand om gevraagd; het is, hoe ik het Leven heb uitgedaagd.…

voor marjolein hij hoort haar kijken door het raam als hij verdwijnt in de nacht draagt zij zijn hart ------------------------ uit: 'Overboord', 2012.…

jij legde de schaduw naast het smalle pad terwijl de wereld was verlaten al ver voor het komen van de nacht aan de bosrand met een handvol bladeren trad een voorzichtige eik nog nabij om zo oud de gebroken herinneringen in het sterven te verjagen wil je niet in de zon gaan staan vroeg jij want de zon draagt niet jou maar jij draagt…