stilte
het is er
in een kamer zonder ogen
ontrouw door de tijd vooraf
alsof ik zeeziek word
in een beker met water gevuld;
een waarheid waaraan leeuwen likken
en daar beginnen te vechten
gekooid met witte, wilde manen
die soms samen vallen in één enkele nacht
stilte
en het meest nabije
als een zachte beweging
van een wimper in jouw…
Dat eindeloze dolen
over velden van ooit
langs doelloze schijnsporen
geruchten waaien voorbij
hij laat ze begaan
met de wind ruimt hij
huiswaarts
stilaan wenkt de stal
volle vachten
drijven over de drenkplaats
met een laatste rust
spiegelt het geblaat
in venwater
z'n stok tikt ze thuis
de hond likt kracht
voor een lange nacht…
238
Bezig met laden